Borjomi & Kharagauli National Park — Attraction in Samtskhe-Javakheti

Upon entering this region it become progressively easier to breather more oxygen into your lungs and it becomes enjoyable. The smell that the trees provides in and of itself will make hiking along trails of up to 10km really fun. The town Abastumani is a great place to stay where they provide treatments for some illnesses with the respiratory system, but it is also enjoyable without needing any treatments. The Hot baths are very relaxing and makes your body feel fresh as you leave. Though the facilities in the actual baths could use improvement/cleaning. There are many historical ruins from the middle ages to view, such as the ruins of a monastery, a medieval bridge that stands to this day and the large number of fortresses throughout the area. Though some are easier to reach, it provides an adventurous experience for anyone that can find the right paths to walk (literally, finding paths to the place you want to go is not easy). The area could use more investment since a lot of the businesses are run down and dilapidated. The fact that many of the sites are inaccessible without long walks is nice because it avoids over-crowding and vandalism of otherwise...

ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნული პარკი — ეროვნული პარკი მდებარეობს ცენტრალურ საქართველოში, მცირე კავკასიონის რეგიონში, თბილისიდან სამხრეთ-დასავლეთით.

ის ერთ-ერთი უდიდესი ეროვნული პარკია ევროპაში, მდებარეობს სამცხე-ჯავახეთის, იმერეთისა და შიდა ქართლის მხარეების ტერიტორიაზე. საქართველოში გარემოს დაცვის ახალი ეტაპი XIX საუკუნიდან დაიწყო, როდესაც ქვეყანამ დამოუკიდებლობა დაკარგა და რუსეთის იმპერიის ნაწილი გახდა. 1862 წელს ამიერკავკასიაში მეფისნაცვლად დაინიშნა მაშინდელი იმპერატორის ძმა მიხეილ რომანოვი. მას ძალიან მოეწონა ბორჯომის ხეობა და აქ საზაფხულო რეზიდენციის აშენება გადაწყვიტა. 1871 წელს რუსეთის ხელმწიფემ ალექსანდრე II-მ ძმას მთელი ბორჯომის ხეობა აჩუქა. მალე მიხეილ რომანოვმა ტყის დიდი ნაწილი შემოღობა და უნებართვოდ ხე-ტყის მოჭრა და ნადირობა აკრძალა. 1935 წელს დაარსდა ბორჯომის სახელმწიფო ნაკრძალი.

ას წელზე მეტი ხნის ისტორიის გავლის შემდეგ ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნული პარკის დაარსებით, კავკასიის რეგიონში პირველი ეროვნული პარკის დაარსებას ჩაეყარა საფუძველი. იგი შეიქმნა 1995 წელს ბუნების დაცვის მსოფლიო ფონდისა (WWF) და გერმანიის მთავრობის დახმარებით.

ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნული პარკის ადმინისტრაცია მოიცავს — ბორჯომის სახელმწიფო ნაკრძალს (IUCN კატეგოტია I, დაარსდა 1935 წელს, ფართობი 14820,6 ჰა), საკუთრივ ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნულ პარკს (IUCN კატეგოტია II), ნეძვის აღკვეთილს (IUCN კატეგოტია IV, დაარსდა 1995 წელს, ფართობი 8992 ჰა), ქცია-ტაბაწყურის აღკვეთილს (IUCN კატეგოტია IV) და გოდერძის ნამარხი ტყის ბუნების ძეგლს (IUCN კატეგოტია III). ბორჯომ-ხარაგაულის ეროვნული პარკის მთავარი სიმდიდრე ტყეა (ტერიტორიის 75%). აქ დაცულია კავკასიის შერეული ტყეების ხელუხლებელი მონაკვეთების დიდი ფართობები; გვხვდება უნიკალური, რელიქტური კოლხური ტყეების ფრაგმენტები. პარკის დაახლოებით მეოთხედი სუბალპურ და ალპურ მდელოებს, ასევე, დეკიანს (რელიქტური კავკასიური როდოდენდრონის არყებს) უჭირავს. ამასთან, აქ არის თავმოყრილი წმინდა ნაძვნარების (Picea) და ფიჭვნარების (Pinus) მასივები, რომლებიც ზღვის დონიდან 1400-1800 მ-ის ფარგლებშია გავრცელებული. ყველა ტყის შემქმნელი წიწვოვანი კავკასიის ენდემია: აღმოსავლური ნაძვი (Picea orientalis), კავკასიური სოჭი (Abies nordmanianna) და კავკასიური ფიჭვი (Pinus kochiana). ფართოფოთლოვანებიდან ქვედა სარტყლებში ქართული მუხა (Quercus iberica) და რცხილა ჭარბობს (Carpinus caucasica), ზედა სარტყლებში – წიფელი (Fagus orientalis); ხშირია საქართველოს წითელ ნუსხაში შეტანილი წაბლი (Castanea sativa) და სხვ. ეს სახეობების სხვადასხვა სარტყლებსა და ჰაბიტატებში მრავალგვარ კომბინაციებს ქმნიან. ტერიტორიაზე აქა-იქ გვხვდება სუბალპური ტანბრეცილი არყნარებიც (Betula litwinowii). საქართველოს წითელ ნუსხაში შეტანილ ხემცენარეთა სახეობებიდან, წაბლის გარდა, გვხვდება უხრავი (Ostrya carpinifolia), ჯონჯოლი (Staphylea colchica), აღმოსავლური მუხა (Quercus macra№thera), შიშველი თელადუმა (Ulmus glabra). ტიპური ტენიანი კოლხური ტყისათვის დამახასიათებელი მესამეული რელიქტური სახეობებიდან გვხვდება ბუჩქები – შქერი (Rhododendron ponticum), იელი (Rhododendron flavium), წყავი (Laurocerasus officinalis), ჭყორი (Ilex aquifolium), ასევე კოლხური სურო (Hedera colchica) და სხვა. დაცული ტერიტორიების მდებარეობამ ირანულ-ანატოლიური ეკორეგიონების ზღვარზე, გამოიწვია მისი სამხრეთული სახეობებით სიმდიდრე, როგორიცაა: კავკასიური აკაკი (Celtis caucasica), ხუჭუჭა მაჩიტა (Campanula crispa), ცრუაღმოსავლური ყაყაჩო (Papaver...

Абастумани. В состав национального парка входят 2 высокогорных природных лечебных курорта. Самый дальний тупиковый--Абастумани,порядка 70км от Боржоми и 22км от Ахалцихе, столицы Самцхе - Джаваханети. Дорога от Ахалцихе идёт через ущелье, по горному плато и далее вверх на высоту 1250-1450м над уровнем, красивое зрелище, природа не поскупилась.. Абастумани(Абастуманское ущелье) известно с давних времен, осуществлялась торговая связь Западной Грузии с соседями-Османской империей и Персией, затем практически 300 лет османского ига и только в 19веке начинается бурное развитие курорта, связанное с семьёй Романовых, царевич Георгий прожил здесь 8лет,лечась от тяжёлого бронхо-легочного заболевания, здесь же и умер. Природа создала в этом месте уникальное по своему лечебному воздействию место :чистейший горный воздух; ели, сосны, пихты, выделяющие фитонциды;красивейшее ущелье вдоль реки Оцхе; сероводородные источники буквально на каждом шагу; более 200 солнечных дней в году, постоянный температурный диапазон, не бывает очень жарко или холодно. После освобождения от османов начинают строиться круглогодичные санатории, как правило, для лечения военных. Считалось идеальным местом для лечения туберкулёза. В 1930году в Абастумани была построена самая высокогорная астрофизическая обсерватории, точнее, целый комплекс с жилыми домами для сотрудников и своей инфраструктурой. Сейчас все заброшена, восстанавливать не планируют. Используют для проведения экскурсий и в ночное время в телескоп можно увидеть Сатурн и Луну. Добраться туда можно по крутому серпантину или по канатной дороге, вид с кабинки великолепный. Посещать лучше в сезон, когда все работает, даже в православной церкви идут службы.мы были в межсезонье, но нас везде возили одноклассники по Ахалцихской школе, так что и приём и обслуживание были на высочайшем уровне. Когда то в детстве в Абастуманском ущелье родители вылечили нас с сестрой от коклюша. Папа приходил со службы, закутывали нас в одеяла и везли в ущелье на несколько часов, несколько дней подряд, помогло. Приятно было видеть, что Абастумани очень медленно, но начинает возрождаться. Были там чуть более 2х лет назад. Самолётом до Еревана, затем одноклассники довезли до Ахалцихе, где передали в руки других одноклассников, жили в семейной гостинице, посетили Вардзию, Боржоми, Абастумани и, естественно, Ахалцихе. Очень довольны поездкой. По дорог на горах везде древние крепости, дух древности витает над...