Ιερά Μονή Αγίου Παύλου — Attraction in Autonomous Monastic State of the Holy Mountain

Η Μονή Αγίου Παύλου είναι η νοτιότερη Μονή της δυτικής ακτής του χερσονήσου του Άθω και είναι 14η στην ιεραρχία των μονών του Αγίου Όρους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 140 μέτρων από την θάλασσα και είναι αφιερωμένη στην Υπαπαντή του Χριστού, εορτάζεται 2 Φεβρουαρίου. Ιδρυτής της Μονής είναι ο Παύλος ο Ξηροποταμινός, ο οποίος αρχικά ίδρυσε τη μονή Ξηροποτάμου κοντά στη Δάφνη. Ο ίδιος λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ανέγειρε νέα μονή, τη σημερινή Αγίου Παύλου, στη τωρινή της θέση, αλλά με το όνομα Ξηροποτάμου. Μετονομάστηκε σε Μονή Αγίου Παύλου το 1108. Η Μονή καταστράφηκε πολλές φορές από διάφορες αιτίες, γι' αυτό και τα κτίριά της χτίστηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους. Το Καθολικό άρχισε να κτίζεται το 1839 και τελείωσε το 1844, την ημέρα του Αγ. Γεωργίου. Σήμερα διαθέτει δώδεκα παρεκκλήσια, με πιο αξιόλογο εκείνο του Αγίου Γεωργίου με τοιχογραφίες Κρητικής τέχνης (1555). Στη μονή φυλάσσονται διάφορα κειμήλια, ιερά λείψανα και ιερά σκεύη. Μεταξύ των ποικίλων θησαυρών και πολυτίμων κειμηλίων, χωρίς αμφιβολία την πρώτη θέση καταλαμβάνουν τα Τίμια Δώρα που προσέφεραν οι τρεις Μάγοι στον νεογέννητο Χριστό. Τα Τίμια Δώρα των Μάγων, είναι ως γνωστόν, χρυσός, λίβανος και σμύρνα. Ο χρυσός βρίσκεται σε μορφή εικοσιοκτώ (28) επιμελώς σκαλισμένων επίπεδων πλακιδίων σε ποικιλία σχημάτων, παραλληλόγραμμων, τραπεζοειδών, πολυγώνων, και διαστάσεων περίπου 5Χ7 εκ. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό καλλιτεχνικό σχέδιο. Ο λίβανος και η σμύρνα διατηρούνται ως μείγμα με τη μορφή εβδομήντα (70) περίπου σφαιρικών χανδρών μεγέθους μικρής ελιάς. Επειδή η πνευματική κυρίως, αλλά και η υλική, ιστορική και αρχαιολογική αξία των Τιμίων Δώρων είναι ανυπολόγιστη, φυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια στο σκευοφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Για λόγους ασφαλείας είναι κατανεμημένα σε διαφορετικές λειψανοθήκες και μόνο μικρό μέρος των τίθεται σε προσκύνημα των επισκεπτών της Ιεράς Μονής ή μεταφέρεται προς αγιασμό εκτός Αγίου Όρους, στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις. Στη Μονή αυτή αξίζει να δουν οι επισκέπτες, εκτός των Τιμίων Δώρων των Μάγων, που φυλάσσονται σε ασημένιες θήκες στο καθολικό, το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, βόρεια πτέρυγα, με τις τοιχογραφίες της κρητικής σχολής του 1554, δύο τεμάχια Τιμίου Ξύλου, καθώς επίσης και τη βιβλιοθήκη της Μονής με τους χειρόγραφους κώδικες του 9ου...

Η μονή ιδρύθηκε στα τέλη του 10ου με αρχές του 11ου αιώνα από τον Άγιο Παύλο τον Ξεροποτάμου, επίσης ιδρυτή της Μονής Ξεροποτάμου. Έγγραφα μαρτυρούν την ανεξαρτησία της από τον Ξεροποτάμου το 1035. Η Μονή ήταν αρχικά αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο αλλά από νωρίς πήρε το όνομα του ιδρυτή της. Η αφιέρωσή του αργότερα άλλαξε στην Παρουσίαση του Ιησού Χριστού στο Ναό.

Μεταξύ 1355 και 1365, ο Σέρβος ευγενής Antonije Bagaš, μαζί με τον Nikola Radonja, αγόρασαν και αποκατέστησαν το ερειπωμένο μοναστήρι και έγινε ηγούμενος του. Η αναστήλωση του μοναστηριού, με την υποστήριξη των αδελφών του Radonja, Vuk Branković και Grgur Branković, σηματοδότησε την αρχή της σερβικής περιόδου της ιστορίας του. Στις 14 Οκτωβρίου 1410, ο Σέρβος Δεσπότης Đurađ Branković δώρισε τον Kuzmin στο μοναστήρι, όπως ήταν επιθυμία του αποθανόντος πρίγκιπα Lazar Hrebeljanović. Ο Ρώσος προσκυνητής Ησαΐας επιβεβαιώνει ότι στα τέλη του 15ου αιώνα το μοναστήρι ήταν σερβικό.

Τον Οκτώβριο του 1845 ο Πορφύριος Ουσπένσκι πήρε κατά την επίσκεψή του 12 φύλλα του Ευαγγελίου Ραντοσλάβου, τα οποία κατά τη γνώμη του ήταν τα πιο πολύτιμα, και τα έδωσε στη Ρωσική Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αγία Πετρούπολη. Τα υπόλοιπα φύλλα που έμειναν στο μοναστήρι χάθηκαν.[απαιτείται παραπομπή]

Η μονή κατέχει τη δέκατη τέταρτη θέση στην ιεραρχία των αθωνικών μονών. Η βιβλιοθήκη του περιέχει 494 χειρόγραφα και πάνω από 12.000 έντυπα βιβλία.

Το μοναστήρι περιλαμβάνει 31 εργάτες μοναχούς και έχει δύο ιδιόρρυθμες σκήτες (μικρότερα, εξαρτημένα μοναστηριακά σπίτια): τη ρουμανική Λακκοσκήτη και την ελληνική Νέα Σκήτη...

We didn’t feel the kind of hospitality that we felt at the other monasteries. It felt like they were being forced to keep us as their guests because their Codex says so. The chambers were very dusty and the monks often treated us coldly rather than heartly. Once we asked a young monk who was very nice to us for some coffee which he gave us, as an older monk found out about this he punished the young monk. I would not come here again and I recommend you also look at other monasteries before...