Επιβλητική γέφυρα από κάθε άποψη. Ακόμα πιο εντυπωσιακοί είναι οι καταρράκτες που θα συναντήσετε 2 χιλιόμετρα αφού περάσετε κάτω από αυτή. Καθώς θα περνάτε κάτω από την γέφυρα, τελειώνοντας ο πλακόστρωτος δρόμος, αρχίζει ήπιος χωματόδρομος μέχρι τους καταρράκτες. Το δικός μας Citroen C3 έφτασε χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι τους καταρράκτες και μας αποζημίωσε!

Παραπάνω από 1,5 – 2 χιλιόμετρα χώμα από την γέφυρα μέχρι τους καταρράκτες δεν είναι. Πρέπει να είναι πρόσφατα ανοιγμένος και δεν τον έχουν τελειώσει ακόμα.

Στο αριστερό σας χέρι ανεβαίνοντας θα έχετε πάντα τον ποταμό. Στην πρώτη διχάλα (αν θυμόμαστε καλά) που θα συναντήσετε ο δρόμος συνεχίζει απότομα ανηφορικά δεξιά και το χρώμα του χώματος παραμένει το ίδιο. Εσείς στην διχάλα αυτή θα κάνετε αριστερά, το χρώμα του χώματος γίνεται ανοιχτό γκρι και ξεκινάει μικρή κατηφόρα. Στο σημείο αυτό θα διακρίνετε στο βάθος της κατηφόρας και δεξιά, μια λίμνη και νερά. Κατηφορίζετε αυτόν τον κατηφορικό γκρι χωματόδρομο και τον φτάνετε μέχρι το τέλος του που ούτως ή άλλως δεν είναι παρά μερικά μέτρα απόσταση. Στο σημείο εκείνο ο δρόμος τερματίζει, παρκάρετε και ανεβαίνετε μια εξαιρετική μεταλλική σκάλα που όποιος την έφτιαξε έκανε εξαιρετική δουλειά. Αυτή θα σας οδηγήσει στους καταρράκτες και στις φωτογραφίες που βλέπετε με ημερομηνία λήψεως 24 08 2024.

Η θερμοκρασία του νερού 24 Αυγούστου που πήγαμε εμείς, μετρημένη με θερμόμετρο θαλάσσης, ήταν μεταξύ 8,9 και 9,1ο C στις 14:20. Εξωτερική θερμοκρασία 17,5ο C. Ένα θερμόμετρο σε γειτονικό χωρίο πριν φτάσουμε έγραφε 40ο C. Ενδεχομένως σε πιο κρύα ημέρα να χρειαστείτε κανένα πανωφόρι καλού κακού. Στην δική μας περίπτωση δεν χρειάστηκε. Μην σας τρομάζει η θερμοκρασία νερού, αν κολυμπήσετε θα την συνηθίσετε και δεν θα θέλετε να βγείτε.

Μέγιστο βάθος τουλάχιστον μέχρι να φτάσετε κάτω από τους βράχους και αφού περπατήσετε κατά μήκος της κοίτης, δεν είναι πάνω από 1,75 μέτρα. Όσο ανεβαίνετε την κοίτη και στα μισά πριν φτάσετε κάτω από τους βράχους που σκεπάζουν σαν γέφυρα τον ουρανό, το νερό ρηχαίνει κι άλλο και θα σας φτάνει μέχρι την γάμπα. Φτάσαμε μέχρι τους βράχους πάνω από τα κεφάλια μας. Πιο πάνω δεν προχωρήσαμε. Εκεί θα ήθελε παπούτσια θαλάσσης μια και έχει βράχια που ίσως να γλιστρούσαν.

Οι καταρράκτες αυτοί δεν είναι γνωστοί αν και φαίνεται με τους χωματόδρομους που συναντήσαμε να υπάρχει διάθεση να αξιοποιηθούν και να γίνουν γνωστοί. Προς το παρόν, 2 φορές που πήγαμε συναντήσαμε μόνο έφηβους ντόπιους να κάνουν τα μπάνια τους. Από αυτούς μάθαμε πως υπάρχει ακόμα καλύτερο μέρος για να πάτε αλλά μόνο αν έχετε 4Χ4. Εκεί υπάρχουν δυο λίμνες ή κάτι τέτοιο, όπου στην μία από τις 2 το νερό είναι παγωμένο και στην άλλη πολύ πιο «ζεστό». Και οι 2 διαφορετικές παρέες εφήβων στις διαφορετικές μέρες που πήγαμε, μας είπαν για αυτό το μέρος που λέγεται τα 2 βουνά. Εμείς δεν πήγαμε και δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες να σας δώσουμε. Σας στέλνουμε όμως τις φωτογραφίες που τραβήξαμε και ελπίζουμε να τις απολαύσετε κι εσείς δια ζώσης όπως κι εμείς!