Hissar Castle — Attraction in دهستان حومه

، تپه حصار دامغان در ۲ کیلومتری شهر دامغان قرار گرفته است و در استان سمنان واقع شده است. بر اساس اعلام بررسی های باستان شناسان، قدمت تمدن در این تپه ی باستانی و قدیمی به اواسط دوره ی هزاره ی پنجم قبل از میلاد بازمی گردد و تا ۱۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح نیز زندگی در آن جریان داشته است.

البته باید دوره ی زندگی در این تپه را محدود به همین زمان بدانیم زیرا از آن زمان به بعد خالی از سکنه شده است و دیگر کسی در آن زندگی نکرده است. این تپه ی تاریخی از سال ۱۹۳۰ میلادی مورد بررسی قرار گرفت و البته هنور برخی از رازهای آن پنهان مانده است که با کمی ماجراجویی حتی می توانیم اگر علم باستان شناسی داریم، شاید بعضی از آن ها را کشف کردیم. تپه حصار دامغان دارای ۳ بخش است که عبارتند از حصار ۱، حصار ۲ و حصار ۳٫ در بخش حصار یک، قدمت به بین سال های ۴۲۰۰ تا ۳۵۰۰ قبل از میلاد مسیح باز می گردد و معرف اولین ساکنین این منطقه می باشد. سفال حصار یک سفالی نخودی رنگ است که احتمالا از سیلک و یا چشمه علی ترکیب شده است و به تدریج تحت نفوذ سفال های نخودی رنگ قرار گرفته است.

تمدن حصار ۱ در واقع همان تمدنی است که نام آن از این دوره ی تپه حصار گرفته شده است و ارتباطی با تاریخ طبقات بعدی تپه حصار ندارد. تمدن حصار نشان دهنده ی تمدن سفال نخودی رنگ در این منطقه می باشد. در ساخت خانه های آن از نظم خاصی استفاده نشده و نقشه ی مشخصی نیز ندارند.



در منطقه ی حصار دو، نشان داده شده است که زندگی برای سال های کوتاهی در این حصار جریان داشته است و در این لایه سفال خاکستری رنگ و با پایه ی بلند و لبه ی هموار و کف صاف مشاهده می شود که نشان از پیشرفت صنعت در این دوره دارد. آثار دوره ی اول و دوم با یکدیگر شباهت هایی دارند ولی در کل کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.

در این دوره خانه ها اکثرا چهار گوش ساخته شده و یک اتاق مرکزی به عنوان آشپزخانه یا اتاق نشیمن مشاهده می شود. اتاق های دیگر بدون رعایت کردن نظم مشخصی در اطراف آن ساخته شده اند. و در آخر در منطقه ی حصار سه، خواهید دید که درباره ی تاریخ این دوران نظریه های متفاوتی وجود دارد زیرا برخی آن را متعلق به دوران دوران آکاد در بین النهرین می دانند و گروهی دیگر قدمت این طبقه را اینگونه بیان می کنند که نمی تواند قدیمی تر از ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد باشد. آثار در این دوران دچار تحول عظیمی شده اند و ساختمان سوخته نیز متعلق به این دوران می باشد. بررسی های باستان شناسان همچنان نشان می دهد که تپه حصار دارای یک منطقه ی صنعتی در محدوده ی خود نیز بوده است.

این منطقه ی صنعتی دارای آلودگی بسیار زیادی بوده است زیرا آثار آن تا ۱۰۰ متر دورتر نیز در این منطقه قابل مشاهده است. در اواسط این دوره صنعت فلزسازى با پیشرفت بسیار زیادی درتپه حصار دامغان مواجه شد. در آن زمان انسان ها توانستند تا مس را ذوب کنند و براى کاربردهای مختلفی از آن استفاده نماید و به همین خاطر از نشانه های این عصر در این منطقه بسیار زیاد است.



وسایل مسى که به‌ کلى جایگزین ادوات سنگى شد و چاقوها و قلم ‌هاى مسى زیادی هم در این دوره ساخته شد و انواع مختلف سوزن ‌ها و درفش‌ هاى مسى نیز ساخته و تولید شد. ماجراجویی باستان شناسانی که همانند ما به تاریخ و مکان های باستاین علاقه داشتند باعث شد تا امروز بدانیم که به طور کلی مردم در آن زمان از زندگی آرامی برخوردار بودند زیرا یکی از نشانه هایش این است که اسلحه های زیادی در این مکان به جای نمانده است.

از دیگر ویژگی های مردم این منطقه این است که خورشید برایشان نماد ارزشمندی بوده است. در دهه ی ۱۹۳۰ میلادی، دکتر اشمیت باستان شناسی آلمانی تصمیم گرفت تا تپه حصار دامغان را مورد کاوش قرار دهد و رازهای آن را کشف نماید. یکی از مهم ترین دستاوردهای این پروفسور آلمانی، کشف قلعه ای بود که مشخص بود که به آتش کشیده شده است.

در میان بقایای سوخته ی این قلعه اجساد تیکه شده ای کشف شد که بعدها مشخص شد که با تهاجم نخستین پدید آورندگان عصر آهن به این روز افتاده اند! ماجراجوییمان کمی رنگ و بوی خشونت به خود گرفت اما باید این را درباره ی پروفسور اشمیت بدانید که وی کاوش تپه حصار دامغان را نیمه کاره گذاشت و بقایای قلعه را در زیر خاک مدفون کرد.

تپه حصار در دوره های دیگر و در سال های ۱۳۵۵ و ۱۳۷۳ مجدد مورد بررسی باستان شناسان قرار گرفت. در این حفاری ها سه طبقه اصلی حفاری شد که هر طبقه شامل چند لایه باستانی می باشد که ابعادشان همانطور که بالاتر توضیح دادیم، کشف شد.

در کاوش های صورت گرفته توسط اشمیت مشخص شد که یکی از معروف ترین بناهای تپه حصار دامغان در پشت خط راه آهن امروزی قرار دارد. این ساختمان را می توان مهم ترین بخش حصار دانست که بر اثر به‌ آتش کشیده شدن از میان رفته است و مشخص نیست توسط حمله کدام‌ یک از مهاجمان از...

چیزی که در این مکان نظر منو جلب کرد این بود که اول! نگهبانی و نگهبان و هر چه در این زمینه... هیچی ندیدم، با توجه به این که این مکان در حال بازسازی بود (هر چند به شکل ناشیانه ای و خارج از سبک و سیاق اون دوره) و بهرحال مکان تاریخی و به عبارتی یک محوطه باستانی هست انتظار میرفت نگهبان هایی تو محوطه بچرخن ولی چیزی ندیدم... دوم! پر از سر سرنگ و سرنگ های مصرف شده بود که خب مشخص هست به چه منظور و هدفی استفاده شدن، و بسیار تأسف خوردم و راه به راه نچ نچ میکردم و بغض گلوم رو میفشرد از عاقبت این مکان زیبا که تبدیل به مکان تجمع معتادها شده... سوم! که زیباترین بود😊 از وسط این محوطه باستانی چند هزار ساله ریل قطار رد شده و محوطه رو به دو قسمت نامساوی تقسیم کرده، که دست مسئولین بی مسئولیت درد نکنه... چهارم! که به خودم برمیگرده، اینه که این مکان که ازش عکس گذاشتم اسمش قلعه حصاره، و تپه حصار اونور ریل راه آهن می افته، که من نمیتونستم خودم رو بهش برسونم و بابتش کلی ناراحت هم شدم، و مجبور شدم از لوکیشن تپه حصار برای عکس های قلعه حصار...

Love this ancient place.. its around 4000 years old .. There are ruins left but still beautiful .. try to take the road closer to Damghan train station .. . Apparantly it was a prehistoric area for many periods and some very old artefacts were...