Shahrestan Bridge — Attraction in Isfahan

نام این شاهکار معماری با 105 متر طول و عرض 5 متر را در فهرست آثار ملی می توان دید. دیرینگی پل جی به عصر ساسانیان بر می گردد و در دوره سلجوقیان به دلیل سیلاب رودخانه زاینده رود تعمیر شد. یک بار هم در دروره دیلمیان مرمت گشت که در طاق های آن علائم تعمیر را می بینید که دقیقاً شبیه یکدیگر نیستند. وزي که شاه عباس به سال1000 قمري اصفهان را پايتخت خود کرد، دو پل شهرستان و خواجوي پيشين بر زاينده رود بسته شده بودند و امور شهر اصفهان را مي چرخانيد. پل شهرستان، بازمانده از روزگار ساسانيان، براي مردم محلّه گبرآباد که در جنوب آن نشسته بودند،راهي بود که خود را به محلّه شهرستان رسانيده،داد و ستدي کنند و برگردند. نيز پل قديم خواجو که در منطقه سنگي رودخانه بسته شده بود، براي کاروان هايي که مي خواستند راهي شيراز و جنوب بشوند، گذرگاه بود. اما اينها براي پادشاهي که بيش از هرچيز به شکوه و جلال پايتخت خودساخته اش مي انديشيد، کفايت نمي کرد. پس به الله وردي خان، فرمانده سپاهش، دستور داد پلي بر انتهاي چهارباغ بسازد که خود استمرار و مکمل زيبايي تفرجگاه چهارباغ باشد؛ و نيز ارامنه اي را که به تازگي به محلّه جلفاي نو آورده شده بودند، به شهر راه دهد. بدين ترتيب، به سال1011ق. پل سي و سه چشمه يا پل جلفا يا پل الله وردي خان با 300متر طول و 14متر عرض به غرور تمام بر پهن ترين نقطه زاينده رود، عرض اندام نمود. مدّتي بعد در پارک سلطنتي سعادت آباد که در اطراف زاينده رود و به تقليد از شهرهاي افسانه اي چين ساخته شد، براي تفريح و تکميل زيبايي آن، پلي کوچک بر رودخانه بسته شد:پل چوبي يا جويي (بدان سبب که جوي باريکي در وسط آن آب را از اين سو بدان سو مي برد). اين پل نيز از يادگارهاي همان پادشاه آبادگر صفوي است. اما شاه عباس دوم نيز به سال1060 دستور داد درمحلّ پل خواجو، که احتمالاً پلي رو به ويراني بوده، پل مجللي ساختند. طول اين پل 132متر و عرض آن 12متر است. پل مذکور که در دوران شکوه و جلال سلسله صفوي ساخته شده است، به خوبي بيانگرآن است که مردم هنردوست و آسايش خواه اين شهرِ پُرکرشمه نياز به جايي براي خوشگذراني و حظ بردن از مناظر زيباي زاينده رود داشته اند؛و چه جايي بهترازپلکان پل خواجو،که با استقرار بر روي آنها گويي غوطه ور در آب به بازي موج ها دل سپرده اي؟ پس از آن پل مارنان ساخته شد،به زمان شاه سليمان صفوي، که گفته اند يکي از ثروتمندان ارامنه آن را برپا کرده است. هرچه هست، پل مارنان يا ماربين براي آن ساخته شد تا مردم ساکن غرب شهر زودتر و آسان تر از رودخانه بگذرند. شهر اصفهان با همين پل ها،سيصدسال صفوي و افشار و قاجار را گذراند. پهلوي اول که آمد،ماشين نيز از اروپا سرازير شد؛ و ماشين سنگين بود و بزرگ، اما مورد نياز و اجتناب ناپذير. چاره ديگري نبود. آدمي به قانون ماشين گردن نهاد و ساخت پل هاي جديد فلزي- بتني را براي زاينده رود ضروري دانست و بدين ترتيب، شش پل ديگر تا امروز بر اين رود بسته شده تا ماشين راحت تر از آب بگذرد. پس از همه اينها، آيا روزي خواهد رسيد که ديگر بر جسم نحيف زاينده رود پل ديگري سايه نيفکند و اين آبراهِ زيبا را خط پل ديگري مخدوش نکند؟ مديران شهر چاره اي ندارند جز آنکه براي ازسر گذراندن معضل ماشين،در دوره ي خود طرحي بريزند و کلنگ پلي به زمين زنند،اما آيا کسي به فکر زاينده رودِ يک قرن و دو قرنِ...

پل شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهانروی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده‌است. پل شهرستان در جی قدیم در شرق اصفهان واقع شده‌است. پایه‌های آن بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است. طول پل ازستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی - جنوبی با کمی انحراف است. پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است. اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده‌است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد.

پل شهرستان در تاریخ ۱ دی ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۹ به‌عنوان یکی ازآثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این پل در واقع یک پل جنگی و نظامی بوده‌است. از نظر معماری و قدمت زمان ساختمان در مجموعه پله‌ای قدیمی ایران فقط پل دزفول و پل شوشتر با این پل برابری می‌کنند. آثار بر جای مانده مسجد جامع جی از دوران سلاجقه و مقبره الراشد بالله خلیفه عباسی و قلعه قدیمی اصفهان به نام سارویه (کهندژ) و حصار جی را در مجاورت این پل تاریخی می‌توان مشاهده کرد. در مجاورت این پل از دیر باز مردمانی سخت کوش و نجیب زیسته‌اند که هنوز هم با پسوند فامیل شهرستانی می‌توان آنان را یافت. افروخی اصفهانی در کتاب محاسن اصفهان که به زبان عربی است از این پل به نام جسر حسین یاد کرده‌است و عماراتی را که نزدیک آن هستند به نام قصر مغیره و قصر یحیی نام می‌برد. فردریچاردز از این پل به عنوان یک پل جنگی و نظامی...

یکی از قدیمی‌ترین پلهای رودخانه زاینده رود، پل شهرستان اصفهان است. این پل جزو بناهای تاریخی و مشهور اصفهان است، که در ٣ کیلومتری شرق اصفهان قرار دارد. بعضی از مورخان و باستان شناسـان بنیاد آن را به زمـان هخامنشی و ساسانی نسبت داده‌اند، ولی ساختمانهای روی پل از نمونه معماری اســلامی ـ دیلمی و سلجوقی متأثر شده است. از نظر معماری و قدمت زمان ساخت، در مجموعه پل‌های قدیمی فقط پل‌های دزفول و شوش‌تر با آن برابری می‌کنند. در زمان‌های قدیم این پل به نام گی و بعد از اسلام به جی و سارویه شهرت داشت و نظر به نزدیکی به قریه شهرستان به این نام نیز شهرت یافت.‌گاه این پل را جسر حسین نیز می‌نامیدند که بـه علـت وجود مقبره آجری کوچکی به نام شاهزاده حسین در نزدیکی آن است. و نسب او را چنین می‌گویند: حسین بـن زید بن حسن بن علی. پل شهرستان در دوره دیالمه و سلاجقه تن‌ها پل مهم زاینده رود در داخل اصفهان و پل ارتبـاط جنـوب و شـمال شهر بود و دروازه جنوبی شهر را شامل می‌شد. طول این پل ۱۰۵ متر و عرض آن ۵ متر و دارای ۱۲ دهنه بزرگ هلالی شکل دهانه‌های فوقـانی و تحتـانی می‌باشد. پایه‌های پل بر روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار گردیده است و مصالح پایه‌ها و بدنه از سنگ و ساروج بوده و در تاق‌ها آجر به کار رفته است. شاه نشین شمالی پل به نظر مـی رسـد که محلی بـرای دریافت عوارض از کاروانانی بوده که از روی پل برای رفتن به شهر شیراز عبور می‌کردند و حتی می‌توانسته جایگاهی برای اسکان بزرگان در هنگام جشن آب...