Mausoleum of Shah Abbas I — Attraction in Kashan

شاه عباس بزرگ، چهارمین پادشاه سلسلۀ صفوی و قدرمتمند ترین و مدبرترین پادشاه ایران پس از اسلام است.

او در روز شنبه ۱۷ بهمن سال ۹۴۹ خورشیدی (۹۷۸ قمری) در شهر هرات دیده به جهان گشود. در زمان تولد او، پدرش محمد میرزا از سوی شاه طهماسب اول به فرمانروای خراسان منصوب شده بود.

در آن روزگار هرات مرکز خراسان بزرگ بود. مادر شاه عباس خیرالنسا بیگم از نوادگان سیدقوام الدین از ساداتی بود که نسب به حضرت علی (ع) می بردند.

نام عباس را شاه طهماسب بر او نهاد.

هنگامی که خبر به دنیا آمدن او به شاه طهماسب رسید، شاه صفوی گهوارۀ طفولیت خود و قالیچه ای که در ایوان عمارت چهلستون قزوین بر آن می نشست، به عنوان چشم مبارکی برای عباس کوچک فرستاد.

عباس میراز در ۱۷ سالگی به یاری علیقلی خان شاملو و مرشدقلی خان استاجلو از سران قزلباش به قدرت رسید. او در نهم مهر ۹۶۷ خورشیدی (۹۹۶ قمری)  وارد قزوین پایتخت آن روزگار صفویان شد و بر تخت پادشاهی ایران تکیه زد و شاه عباس نام گرفت.

شاه عباس در مدت چهل و دو سال پادشاهی خود کوشید تا ایران را بازسازی کند و دست دشمنان غربی و شرقی را از مرزهای ایران کوتاه کند.

شکست دشمنان

او ازبک ها را شکست سختی داد و از مرزهای شرقی ایران عقب نشاند.

نخست با امپراتوری عثمان صلح کرد ولی در موقعیتی مناسب عثمانی ها را شکست داد و سرحدات ایران را تا عراق عرب که به دست عثمانی ها اداره می شد، پیش برد.

شاه عباس پرتغالی ها را با استخدام کشتی های کمپانی هند شرقی و به یاری امامقلی خان، پس از ۱۵۵ سال از سواحل و جزایر جنوبی ایران بیرون کرد و اجازه نداد استعمار غربی در خلیج فارس پا بگیرد.

شاه عباس مرزهای شمال غربی ایران را تا گرجستان پیش برد. او در سال (۱۰۲۴) گرجستان را فتح کرد.

اصلاحات شاه عباس در ایران

شاه عباس با درایتی که داشت ارتش ایران را نظم و تریبی بخشید. او ارتش ایران را به یاری برادران انگلیسی شرلی به ادوات و تسلیحات جنگی مجهز نمود.

از ارزنده ترین کارهای شاه عباس، آباد کردن راه ها و جاده ها و احداث کاروانسرا در میان مسیرهای ارتباطی بود. او که به اقتصاد و تجارت ایران توجه ویژه ای داشت، در سال های سلطنت خود کوشید تا بازرگانی داخلی و خارجی ایران توسعه یابد.

همچنین شاه عباس برای توسعه صنعت ایران، ارامنه صنعتگر را از شمال ایران به اصفهان و دیگر نقاط مرکزی ایران کوچاند.

شاه عباس پایتخت را  در سال ۹۷۱ خورشیدی (۱۰۰۰ قمری) از قزوین به اصفهان منتقل کرد و بر اثر توجه او اصفهان به شهری آباد و زیبا و مشهور در آن روزگار در جهان بدل شد.

شاه عباس نسبت به مردم عادی بسیار مهربان و دلسوز بود ولی نسبت به کارگزاران دولت و والیان و حاکمان و زیردستان حکومتی اش بسیار سخت گیر بود.

خطاکاران را به سختی تنبیه می کرد و سخت کوشان و مسئولیت پذیران را به خوبی تشویق می نمود.

مرگ شاه عباس

شاه‌عباس علاقۀ ویژه ای به اشرف البلاد (بهشهر) مازندران داشت.

او دستور داده بود برایش در آنجا اقامتگاهی بسازند که در هنگام سفر به مازندران در آن ساکن شود و به تفرج و شکار بپردازد.

شاه عباس در آخرین سفر خود به بهشهر به دلیل افراط در خورد و خوراک بیمار شد و دیگر نتوانست از بستر بیماری بلند شود.

در نتیجه در سنی حدود شصت سالگی چشم از جهان فروبست.

آرامگاه شاه عباس

پس از مرگ شاه‌عباس، پیکر او را به سوی اصفهان گسیل دادند ولی به دلایلی نامعلوم بر سر راه اصفهان در شهر کاشان به خاک سپرده می شود.

گواه این امر سنگ قبر شاه عباس در امامزاده حبیب بن موسی (ع) کاشان است.

امروزه دربقعۀ حبیب بن موسی (ع) در خیابان امام خمینی (ره) کاشان سنگ قبری هست که منسوب به شاه عباس اول صفوی است.

این سنگ قبر از چخماق سیاه تراشیده شده است و آیت الکرسی گرداگرد آن حجاری کرده اند.

شاردن جهانگرد فرانسوی که در زمان شاه عباس دوم به ایران سفر می کند، می گویند پادشاهان ایران نمی پسندند  که جایی آشکار و مشخص دفنشان کنند، بنابراین آرامگاه شاه عباس نیز دقیقاً مشخص نیست.

در برخی کتاب های تاریخی آمده که پنهانی پیکر او را به نجف بردند و در آنجا به...

the tomb of King Abbas the great who was the greatest king in Safavid time. taking back all the islands of Persian gulf conquered by Portuguese. making Iranians as an one-allied-nation. throwing Osmanian (old Turkish) out of Iran. having a country with a variety of religions and full of peace n quiet where many tourist could have come. and only there is a poor stone grave for this King in a mosque that people go there more to pray than...

the tomb is placed 15 meters after entrance then left side, a black stone that is belong to Shah Abbas, no one notice generally, but the Mausoleum actually isn't for him,its for Habib mosses apparently he was a saint. this place generally is crowded specially Thursdays or weekend not for them. most because of graveyard, people of there buried bodies of their family there and weekend they go there to pray and ask...