Jamshidiyeh Park — Attraction in Tehran

این پارک سنگی متفاوت با دیگر پارکهای تهران است؛ برای کسانی که علاقمند به یک صعود شیب دار کوتاه مدت در ارتفاعات تهران هستند محلی دلچسب است. بدلیل شیب زیاد و پلکانی بودن مسیر، برای عزیزانی که مشکل آسیب دیدگی زانو دارند، این محل را توصیه نمیکنم؛ بهمین دلیل خیلیها ازین محل متنفرند! نسبت به توچال، مساحت بسیار کمتری دارد (درحدود ۰.۶۹ کیلومتر مربع) این محل ارزش چند بار بازدید در فصول مختلف بهار، پاییز و زمستان برفی را دارد. Jamshidieh park is a very diffeent park in Tehran in terms of structure and navigation to the highest point. There are many steps to reach the highest trace point of the park that make it alittle unpleasant for some people who do not like to climb steep rock steps. Climbers howerver, love it for the same reason! It is stone park opened to public in 1977; additional parts like ferdowsi garden added to the canvas in 1995. When you get to the park thereare 3 areas you would exoerienced; the southern part which is a green area covered by trees, a cafeteria and synthetic lake in the middle and finally a trace to the highest point (2100m) with bare craved stones around you!‌‌ Jamahidieh is one of several sites that you may call it "the roof of Tehran". However, If you are interested to go through a several hours benign walking in the highest pick of Tehran, my recommendation would be a visit to Tochal ski resort center insted of...

This park is the best in Tehran because of a key point: its structure kernel and as a result, its atmosphere is closer to nature, in comparison with other parks in Tehran. When you walk under trees, you really feel that you are walking in a jungle. It is located at the north of Tehran, causing it have an excellent and pollution-free weather and an adequate elevation for a full view of Tehran, which makes it one of the favorite places for cityscape photographers like me. The only negative point with the location is the lack of enough public transportation to this destination, however, if you use your own car, there are enough parking slots to occupy. There are several restaurants and at least one supermarket, however, the prices are a little higher than the city's average. There is a large and eye-catching fish pool at the center of the park, home to beautiful varied-sizes fishes, mostly goldfishes. It's a suitable place to unwind your mind. The most important feature of this park, which makes it unique is its long stairs and ramping structure. If you follow the stairs, you find yourself at the top of a mountain, at which the park finishes, and you can continue hiking and climbing the following mountains behind it if you want more dose of mountain-climbing. To sum up, this is the best place inside Tehran's urban area if you want a little...

پارک جمشیدیه با وسعتی در حدود ۱۰ هکتار در شمال تهران قرار دارد. این تفرجگاه دلنشین با امکانات خوبی که در دل خود دارد، توانسته است تا شرایط تفریح یک روز تعطیل را برای پایتخت‌نشینان مهیا کند. وجود درختان کهنسال، این بوستان را به یکی از ریه‌های شهر تهران تبدیل کرده است. پارک جمشیدیه که در منطقه یک و ناحیه چهار تهران و در بخشی از اراضی باغ‌های دولو ساخته شده است، روزگاری متعلق به خاندان دولو بود. این خاندان در دوره قاجار می‌زیست.

بوستانی که امروزه به آن «پارک جمشیدیه» می‌گویند، در واقع متعلق به فردی به نام جمشید دولو قاجار بوده است. املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو، از مشهورترین خانواده‌های وابسته به قاجار، سند خورده بود. در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه نیز نام جمشید دولو قاجار به‌عنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده است، مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید.

در ابتدا قرار بود بنای یک سرای سالمندان در این ملک طرح‌ریزی شود؛ اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت. در سال ۱۳۵۶، این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و به یکی از جاذبه‌های گردشگری و جاهای دیدنی تهران تبدیل شد. بوستان جمشیدیه از بدو تأسیس، دو بار بازسازی شده است و در سال ۱۳۷۴، ‌۱۶ هکتار به وسعت آن افزوده شد که قسمت الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، به نام «فردوسی» مزین شد؛ بوستان سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن به کار رفته، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است.

در واقع آنچه امروز به‌عنوان بوستان جمشیدیه می‌شناسیم، در طول سال‌ها دچار تغییرات شده؛ اما طراحی اصلی آن را کامران طباطبایی دیبا انجام داده است. وی در ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۳۵، تحصیل را در رشته معماری دانشگاه هاروارد، در شهر واشینگتن دی.سی آغاز کرد. او نقاش، شهرساز و معمار نوگرا و صاحب سبک ایرانی است که بناهای زیبا و ماندگاری همچون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای دانشجو، پارک شفق و... را در کارنامه خود دارد. با ورود به فضای بوستان جمشیدیه هجوم هوای خنک و پاکیزه را به درون ریه‌های خود احساس می‌کنیم. اینجا دیگر از دود و ماشین خبری نیست. تا چشم کار می‌کند، درخت است و گل. نغمه پرندگان با صدای شرشر آب درهم آمیخته‌اند و سمفونی دل پذیری را به وجود آورده‌اند.

قرارگیری کوه، رودخانه و آبشار در فضایی جنگلی مجموعه زیبایی را به وجود آورده است؛ به‌طوری که کوهنوردان بسیاری از این مسیر برای صعود به کلکچال استفاده کنند. وجود پله‌ها و عبور از کفپوش‌های ناهموار سنگی که تداعی‌کننده جاده‌های جنگلی است، تجربه‌ای دلچسب و فراموش‌نشدنی را رقم می‌‌‌زند. وجود دریاچه‌ای زیبا به‌همراه آب‌نماهای گوناگون طراوت دلپذیری به محیط بخشیده است. دیدن بازی ماهی‌ها و مرغابی های بازیگوش در این برکه می‌تواند ساعت‌ها نگاه گردشگران را مجذوب خود کند.

این بوستان از امکانات گوناگونی چون آلاچیق، آبشار، کافه‌های گوناگون، آب‌نما، سرویس‌های بهداشتی، رستوران و فضایی برای نگهداری پرندگان برخوردار است. وجود تندیس‌های متعدد با طرح‌های مفهومی و انتزاعی در نقاط مختلف پارک، زیبایی و جذابیت فضا را دو چندان کرده است. این بوستان برای فرهنگ‌دوستان نیز فرصتی مهیا کرده است تا از نگارستان و آمفی‌تئاتر آن استفاده کنند و در کنار بهره‌گیری از طبیعت به فعالیت‌های فرهنگی بپردازند. پس از طی حدود ۶۰۰ پله به فضای زیبایی می‌رسیم که نگاهمان را مجذوب خود می‌کند. این بوستان موزه‌ای سنگی است که در آن سنگ‌ها در اشکال گوناگون تغییر شکل یافته‌اند و باغ وحشی سنگی را پیش چشمان‌مان به نمایش می‌گذارند. بوستان سنگی را می‌توان فرزند پارک جمشیدیه دانست .

در حوالی این موزه سنگی نیز دشت کوچکی قرار دارد که چوپانان در آن به چرای دام‌های خود می‌پردازند. صحنه‌ای که شاید کمتر کسی بتواند در میان این شهر مدرن از دیدن آن لذت نبرد و شگفت‌زده نشود. گونه‌های بسیار زیادی از گیاهان در این بوستان زندگی می‌کنند و سخاوتمندانه وظیفه پاکیزگی هوای آلوده تهران را به دوش می‌کشند. نارون، چنار، سرو، بلوط، زبان گنجشک، افرای سیاه و درختان میوه چون بادام، سیب، زردآلو و گلابی از درختانی است که در این بوستان فرصت رشد و نمو یافته‌اند.

بیش از ۶۰ گونه پرنده نیز در این بوستان شناسایی شده‌‌اند که در لابه‌لای شاخ و برگ درختان زندگی می‌کنند. همراه داشتن یک کتاب راهنما و دوربین دو چشمی فرصت مناسبی است تا در این باغ مصفا به پرنده‌نگری بپردازید و با گونه‌های مختلف این ساکنان زیبا از نزدیک آشنا شوید. پارک جمشیدیه در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران)، انتهای خیابان فیضیه و امیدوار...