Pozostajemy w Parco Nazionale dei Monti Sibillini. Dzisiaj wybieramy się na szlak E10 nazwany w przewodniku jako "Pierścień góry Sibilla". Pogoda zdaje się być idealna. Chmury są ale znacznie powyżej górskich szczytów co gwarantuje nam piękne widoki i przy okazji zapewnia krótkie chwile w cieniu. Cień się przyda gdyż opis szlaku podkreśla fakt, iż trasa w całości wystawiona jest na działanie słońca i nie ma żadnych punktów zacienienia. Monte Sibilla nie jest najwyższą górą w okolicy ale biorąc pod uwagę fakt, że od jej nazwy pochodzi nazwa całego parku to w tej górze musi być coś wyjątkowego. No i jest :) Według legend nazwa szczytu pochodzi od mitycznego mieszkańca jaskini (Grotta della Sibilla), która znajduje się niewiele poniżej szczytu. Oczywiście chcieliśmy zobaczyć jaskinię ale niestety na chwilę obecną jej wejście jest zablokowane przez osuwisko. Wracając do mitycznego mieszkańca. Legendy głoszą, iż owym mieszkańcem była czarodziejka, królowa rajskiego, podziemnego świata do którego wchodzi przez wspomnianą wcześniej grotę. W internecie można znaleźć opisy zbadanej jaskini. Jeden pochodzi od Antoniego de La Sale z 1420 roku: "... Na końcu drogi stoją dwa posągi smoków o płonących oczach, które świecą dookoła; mijając smoki, przejdź jeszcze sto kroków bardzo wąskim korytarzem na czworoboczną polanę, w której dwoje metalowych drzwi gwałtownie uderza o siebie, ryzykując zniszczenie każdego, kto próbował je przekroczyć. Za metalowymi drzwiami znajdują się bardzo bogate i bardzo jasne drzwi, które prowadzą do królestwa Sybilli, która wita nieustraszonego podróżnika wraz z mnóstwem słodkich druhen i młodych ludzi." Znając współczesne opisy jaskiń powyższy wydaje się nawet ciekawszy. Wyjście rozpoczynamy i kończymy w schronisku o tej samej nazwie co góra. Niestety schronisko jak i wiele punktów turystycznych w tym rejonie jest zamknięte. Przejście jest bardzo majestatyczne i przyjemne gdyż po osiągnięciu szczytu idziemy dalej szlakiem aby po chwili dotrzeć na drogę utworzoną w 1963 roku na potrzeby wypasu owiec. Według mieszkańców budowa drogi na zawsze zmieniła charakter krajobrazu. Szczyt znajduje się na wysokości 2173 m npm i wygląda jakby ktoś odciął mu wierzchołek ze znaczną części zbocza. Patrząc na wschód ukazuje się nam piękny widok na Adriatyk co w pewien sposób potęguję wysokość, na której się znajdujemy. Wycieczka jest godna polecenia na "rozprostowanie nóg" jak i rodzinny wypad z dziećmi.