De tijd weet zich eindelijk te herpakken, komt op gang na een dinsdag 7 mei waar geen eind aan leek te komen. Voor mij en mijn astronauten Bibi, Elisa en Sam staat er vandaag, woensdag 8 mei 2019 geen gehakt- maar strandendag op het menu, dit keer in het zuidoosten van Malta. Snelle start en een gesmeerd ochtendritueel in Huize Mellilla, voldoende voedsel, vocht, smeersels en de juiste spullen mee, we zijn de hele dag weg.

Met reuzensprongen in onze huurauto door het intussen vertrouwde Maltezer landschap, een enkele stop op mooie plaatsen zoals bij de Church of Our Lady of tas-Silg, landen we op de maan. In de buurt van Marsaxlokk, een traditioneel vissersdorp, komen we over een hobbelig en soms vrijwel onbegaanbaar pad bij het eerste strand: Xrobb I-Ghagin, ruig, woest, wild, gevaarlijk en tegelijk waanzinnig mooi en betoverend. Wauw, hoor ik om me heen, mijn kornuiten zijn onder de indruk en hebben er zin in. Alleen de namen al van de stranden, steden en provincies, een mix van Maltees en Arabisch, klinken duister, veelbelovend, opwindend.

De borden liegen er niet om: ‘Danger, High Risk Area, Keep clear’ en ‘Beware of falling Rocks’. Overal onder de kliffen liggen grote tot enorme afgebroken blokken kalksteen. De zee beukt er hier soms flink op los, zorgt voor een waarlijk groots maar ook gevaarlijk kunstwerk. Wij snappen wel dat we ver van de overhangende rotspartijen moeten liggen, op de vlakken van kalksteen met gaten die zijn gevuld met zeewater en zoutkristallen, waar we steengezichten, kunstwerken en schetsen met subtiele kleurnuances ontdekken. De ons omringende kathedralen van zand- en kalksteen voegen enorm toe aan de ambiance en sfeer op deze plek. En natuurlijk de overal opduikende zee in eindeloos blauw.

Mijn jonge, frisse, fruitige en sportieve vrienden trotseren natuurlijk de nog flink koude zee, maken er een wedstrijdje van, wie het eerst, het langst, het mooist kan duiken, springen of het best een otter, een walvis, een dolfijn, een haring of een zeepaardje al zwemmend kan uitbeelden. Bibi en Elisa doen zelfs een poging tot zeemeermin, dat is tegenwoordig erg populair in Israël waar ook de zeemeerman al gesignaleerd is.

We lummelen, chillen, snacken, genieten ruim lang in dit paradijs. Een man duikt op, schildert vanaf een rots aan zee de tegenoverliggende afbrokkelende muur van zand- en kalksteen. Voordat wij opstappen, vraag ik of ik zijn werk mag zien, of het gelukt is. Hij is een vriendelijke Engelsman, jarenlang met veel plezier tekenles gegeven, nu met pensioen, ontdekt nu door overal ter wereld buiten te schilderen nieuwe schoonheid. Hij laat mij een paar zeer mooie, kleurrijke werken van eigen hand zien. Later bedenk ik dat ikzelf zoiets ook doe, alleen net iets anders.