Groesbeek Canadian War Cemetery — Attraction in Berg en Dal

Mooie begraafplaats, goed onderhouden.

De Canadese begraafplaats in Groesbeek is een van de drie officiële Canadese oorlogsbegraafplaatsen in Nederland. Op twee andere locaties in Nederland, zijn Canadese oorlogsbegraafplaatsen, dat is in Holten en in Bergen-op-Zoom. Bovendien rusten er Canadezen op vele kerkhoven en oorlogsbegraafplaatsen van het Gemenebest. Op de Canadese begraafplaatsen liggen ook niet alleen Canadezen, er liggen slachtoffers van vele nationaliteiten , veelal uit het Gemenebest maar ook van daarbuiten.

Het ontstaan van de begraafplaats De begraafplaats in Groesbeek stamt uit 1945, toen de 2nd en 3th Canadian Infantry Divisions en de 4th Canadian Armoured Division deelnamen aan de Operatie Veritable. Er was behoefte aan een begraafplaats dicht bij Duits grondgebied om de Canadese slachtoffers die vielen tijdens de veldslagen te kunnen begraven. De militairen die sneuvelden in de regio, rusten veelal op deze begraafplaats maar het zijn vooral Canadese soldaten die sneuvelden tijdens Operatie Veritable, de Slag om het Reichswald maar ook bijvoorbeeld tijdens de Strijd om Kapelsche Veer. De slachtoffers van de eerst genoemde veldslagen lagen eerst veelal begraven in Duitsland en zijn vlak na de oorlog herbegraven in Groesbeek.

Na de oorlog De begraafplaats werd opgericht in de zomer van 1945, een team onder leiding van zes Canadezen hadden twee jaar nodig om de gehele begraafplaats aan te leggen. Destijds zag de begraafplaats er nog niet uit zoals nu. Er waren enkel houten kruizen in gras te vinden, die in 1950 werden vervangen door ijzeren kruizen. Ook werd meteen de grond rondom de graven blootgelegd en werd deze grond voorzien van vaste beplanting, zoals we heden ten dage ook nog steeds zien op vrijwel alle Gemenebest oorlogsbegraafplaatsen in Europa. Pas in 1957 werden de witte Portlandstenen zerken geplaatst en werd de rest van de begraafplaats aangelegd volgens het ontwerp van de Britse architect Philip Dalton Hepworth. De begraafplaats is op 4 mei 1947 in aanwezigheid van koningin Wilhelmina en de Canadese ambassadeur in Nederland P. Dupuy en Prins Bernhard officieel geopend.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Amerikanen, zijn de Canadezen en andere Gemenebest slachtoffers na de oorlog niet gerepatrieerd. Wel zijn her en der Canadese slachtoffers opgegraven op lokale kerkhoven en zijn deze herbegraven op een van de drie oorlogsbegraafplaatsen. Na de oorlog liep er een adoptieprogramma. Nederlanders die zorgden voor de graven van de omgekomen Canadezen die contact onderhielden met de nabestaanden.

In totaal liggen er 2.619 graven op deze begraafplaats, vliegeniers, soldaten, officieren en veelal helden met allen een persoonlijk verhaal. Bovendien worden op het Groesbeek Memorial, wat zich op de begraafplaats bevindt, 1047 vermisten herdacht. Mogelijk worden hier in de toekomst nog oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog begraven, de begraafplaats heeft namelijk de status dat dit is toegestaan. Misschien van elders opgeheven begraafplaatsen of stoffelijke overschotten die bij opgravingen worden gevonden.

Aantal Gemenebest graven: 2.611 Canadezen: 2.331 Britten: 256 Australiërs: 3 Nieuw-Zeeland: 1

Ongeïdentificeerd: 20 Canadezen: 7 Britten: 13

Andere nationaliteit: 8 Nederlanders: 1 België: 3 Rusland: 1 Joegoslavië: 1 Polen: 2

Vermisten op Groesbeek Memorial: 1.047 Britten: 943 Canadezen:...

As a visiting Canadian Hockey Team playing games in the Netherlands, Germany and Czech Republic over 2 weeks, we made a point of stopping at Groesbeek. The young men on the team were 16-18 years old, and were taken aback by the number of 19, 18, and even 17 year old Canadians they found buried in this very peaceful spot. Each player left a Canada flag with the Soldier of their choosing, and a poppy wreath was left by the team as well. Our young men learned a lot from their time in the Netherlands, and why the Dutch people love Canadians...

Het is een koude, gure dag als ik op 5 februari 2018 de parkeerplaats opdraai bij dit oorlogsmonument dat ik al zo vaak heb zien liggen vanaf de Zevenheuvelenweg en vanuit de vele verschillende bossen die eromheen liggen en waarin ik jarenlang heb gewandeld en hardgelopen. Ergens in deze bossen heb ik met vrienden zelfs ooit een gestorven hond begraven, een favoriet die we altijd meenamen en die ook hier met veel plezier heeft rondgestruind. Altijd kwam het oorlogskerkhof wel ergens in beeld als omlijsting van onze levens. Vandaag loop ik met al deze gedachten en opnieuw, zoals toen ook al, met gemengde gevoelens deze laatste rustplaats op waar 2619 gesneuvelde militairen, waarvan het grootste deel Canadezen, begraven liggen. Aan de ene kant is deze plek natuurlijk een eerbetoon aan degenen die hun leven hebben opgeofferd voor onze vrijheid en de waarden die wij hoogachten, aan de andere kant is het ook een plek die ons herinnert aan alle leed en ellende die er zich moet hebben afgespeeld. Onbewust denk je ook aan de grote hoeveelheid oorlogsfronten anno nu waar dit soort ellende zich onveranderd, zonder enige rechtvaardiging, eindeloos blijft herhalen wat tot grote somberte kan leiden. Wat dat betreft is dit oorlogsmonument, dat er bijzonder verzorgd en goed onderhouden uitziet, een oase van rust dat eenieder minstens een keer In zijn of haar leven zou moeten bezoeken om erachter te komen welke gedachten en of associaties deze plek bij hem of haar genereert. Wie weet wat je nog allemaal over jezelf...