Wolfsven — Attraction in Geldrop-Mierlo

Leuk park met veel faciliteiten. Een speeltuin voor de kleintjes op het strand en een leuk binnen en buiten zwembad. Bij het restaurant een leuke speelplaats waar je vanaf de tafel de kinderen goed in de gaten kunt houden. Een restaurant zoals elke ouder om de hoek zou willen hebben. De pizza was niet om over naar huis te schrijven maar de service en gastvrijheid daarintegen wel! Leuke bediening en vlotte service!

De supermarkt voorziet ook in de basisbehoefte en het personeel is er vriendelijk.

De caravan die wij hadden gehuurd zijn wij wat minder positief over. Een behoorlijk oud model met zeer kleine badkamer met douchegordijn, een mengkraan en hier en daar wat schimmel om toch wat kleur aan te brengen.

De keuken is schoon, volledig en voorzien van alle basisbehoefte. Zélfs de koelkast was goed schoon! De rest van de caravan eigenlijk ook maar voelt door de verouderde uitstraling toch niet...

Druk park, het wordt wel mooi, maar huisjes staan dicht op elkaar. Wel mooie nieuwe huisjes maar erg klein. Door de dicht geweven vitrage die niet opengeschoven kan worden, voel je je binnen wel erg opgesloten. Met slecht weer is dat wel crisis. De keuken was wel compleet. Parkeren kon bij het huisje #638. De schoonmaak was bedroevend. We vonden nog broodjes en haarelastiekjes van de vorige gasten. En heel veel servies en bestek was niet schoon uit de vaatwasser gekomen maar toch opgeborgen. Daar zouden de schoonmakers een controle op moeten doen want dat is toch wel erg vies. Het was een luxe huisje met sauna maar airco ontbrak dan weer, dat is toch veel belangrijker? Voor 2 nachten was dit huisje prima maar ik zou er geen week willen blijven. Midgetgolf was een mooie baan maar wel 7,50 pp. Voor jonge kinderen is er veel te doen. Voor kinderen van 10+ niet echt. Het binnenzwembad was...

De Legende van ’t Wolfsven

Lang geleden, toen de heide van Mierlo nog ongerept en vol nevel was, woonde er in de bossen een oude herder. Zijn kudde werd elke nacht bewaakt door een grote, bruine wolf, niet zomaar een beest, maar een wezen met ogen die blauw gloeiden in het maanlicht.

De mensen uit het dorp zeiden dat de herder ooit het leven van de wolf had gered toen deze gewond was geraakt in een val. Uit dankbaarheid bleef de wolf hem beschermen.

Op een stormachtige nacht verdween de herder. Alleen zijn staf werd teruggevonden, aan de oever van een ven waar het maanlicht vreemd schitterde. Sindsdien noemden de dorpsbewoners die plek ’t Wolfsven, omdat men zei dat de geest van de wolf daar nog altijd over het water dwaalde, wachtend op de herder die nooit terugkwam.

Op sommige avonden, als de wind uit het oosten komt en het ven rimpelt als zilver, kun je het gehuil horen, zacht,...