Wandelroute Engbertsdijksvenen Heideroute (4.6 km) — Attraction in Twenterand

Staatsbosbeheer wil second opinion over vervuild puin op zandweg naar Engbertsdijksvenen. Is het leem ook vervuild met nitraat en zware metalen RIVM: hoge concentraties nitraat in ondiep grondwater löss/leem- en zandgebieden Uit nieuwe data van het Landelijk Meetnet Grondwaterkwaliteit (LMG) blijkt dat de concentraties nitraat in het ondiepe grondwater in het löss/leemgebied hoog zijn. Dat geldt ook voor zandgebieden met landbouw. In veengebieden zijn de concentraties barium en chloride in de afgelopen decennia gestegen, wat wijst op verzilting. Ik snap niet goed waarom hier zo veel risico genomen wordt om zo veel leem opgeslagen dat ook nog gebruikt wordt in dit gebied in een natuurgebied. en zelfs als er weinig nitraat aanwezig is, kan het zeker gevaarlijk zijn. Dit leem wat hier gestort is komt van bij bouwprojecten. Bij lage concentraties nitraat in drinkwater kan het risico op darmkanker vergroten. Dat blijkt uit een recente studie van de universiteit ik hoop op een eerlijk rapport waarin duidelijk staat dat het niet schadelijk is?

Zelf wat staatsbosbeheer van plan is met dit leem is geen goed idee, dan komt er ook weer CO2 vrij. Het duurt tientallen jaren voordat het effect te zien is van maatregelen om minder vervuilende stoffen in het grondwater te laten terechtkomen. Goede landelijke monitoring is en blijft daarom belangrijk om de ontwikkeling van de grondwaterkwaliteit te volgen. En dan is natuurlijk iedereen weer vergeten wat hier gebeurd is. Dit blijft tot...

Ik dacht dat we gingen wandelen. We eindigden in een Zweeds musicaldecor met lust, libellen en limonade met drop.

We waren net klaar met fietsen. Els had onderweg haar rokje gestrikt aan een paaltje en riep: “Ik bén de wind!” De kinderen gooiden kikkers naar elkaar en beweerden dat ze Pokémon vingen.

Toen zagen we hem. Die man. Van de camping. Blote kuiten, verdwaald kompas in zijn ogen. Hij zei dat hij de heide wilde ruiken. Ik wist: hij bedoelde meer.

Els zong “Voulez-Vous” terwijl ze achter de kinderen aanliep die op een uitkijkpunt hun schoenen probeerden te ruilen met een hond.

Wij weken af van het pad. Zwijgend. Diepe mosgrond onder onze voeten, de geur van nat riet en iets wat leek op havermout. Zijn hand vond mijn zij alsof daar iets hoorde. Ik fluisterde zijn naam niet — maar dacht hem. Hard.

Er klonk een zwaluw. Of misschien was het Els. Ze stond op een bankje en riep: “DOES YOUR MOTHER KNOW!?”

Wij lagen toen al in het gras. Hij zei: “Het voelt alsof ik hier eerder ben geweest.” Ik knikte. “Misschien in een vorig leven. Of gisteravond bij de familiedouche.”

We vonden de kinderen terug in een kuil vol zand en snoeppapiertjes. Els zei dat ze nog nooit zó verbonden was geweest met moeder aarde.

Conclusie: Deze route is niet voor wandelaars. Deze route is voor mensen die per ongeluk hun hart opendoen in een veld vol veen en...

Wel druk, aan de kant van Kloosterhaar. Wandel routes kant "de Pollen" iets minder druk. Typisch aangelegd stukje natuur. Ruime paden. Geen mogelijkheid om uw hond los te laten. Hekken voor de koeien. Ben bang dat dit de voorschouw is van natuur in Nederland. Positieve dingen? Tja.. wat dieper in het veen, waar je dus niet mag komen, schijnen wat bijzondere dieren te leven. Nou, maak het toegankelijk, als inwoner van de staat der Nederlanden, heb hier mede aan betaald, en zie je er helaas geen ruk van. Dus of die ene gele kikker er nu wel of niet zit.. Mag je wat mij betreft, alles...