St. Benedictusberg Abbey — Attraction in Vaals

Have stayed here as guest before and became a part of the community for a fewdays. Im not a catholic but fitted in with the few days of reflection towards God. The monks have very little distractions due to the minimalist architecture but this enhances their worship . What was nice to see was a younger generation of monks having joined since i was last here 10 or so years ago If you want to find peace of mind and are curious about monastic life...

Duitse monniken stichten in 1893 in Merkelbeek het ​​klooster, de abdij van St. Clement. Door uitbreken van de eerste wereld oorlog in 1914 ontstonden er echter moeilijkheden omtrent hun verblijf in Nederland. De monniken werden gedwongen te vertrekken. Toen de oorlog eind 1918 eindigde, keerde nog maar een beperkt aantal monniken terug en er werd besloten om te verhuizen naar een locatie dichter bij de grens met Duitsland. De keuze viel om te bouwen (aanvang 1922) op landbouwgrond met bosgebied een stukje buiten het gehucht Mamelis . Hier was alles aanwezig voor het creëren van een zelfvoorzienende religieuze gemeenschap. Er werd echter maar een gedeelte gerealiseerd van de grandioze behuizing die abt Romuald Wolters toentertijd voor ogen had. Op 1 augustus 1923 trokken de Benedictijnen weg uit de gebouwen in Merkelbeek en vestigde zich in Mamelis. Inmiddels (1aug2023) is het 100 jaar geleden dat Sint Benedictus bezit neemt van deze plaats en is hier Gods lof in alle schoonheid gaan te klinken. Met uitzondering van de zeven jaar tussen november 1944 en november 1951, toen de abdijgebouwen onderdak boden aan door de oorlog of anderszins berooide families, hebben monniken op deze “berg” in stilte, gebed en arbeidzaamheid samen geleefd. Het monnikenleven rust op de drievoet van gemeenschap, Regel en abt! Ter ere aan de stichters werd een gedenksteen...

Een gebouw met twee gezichten. Van buiten heeft het een kasteelachtige uitstraling. Dus besloten we van dichterbij te gaan kijken. Op de parkeerplaats heeft de abdij een "betonnen" uitstraling van een sober en modern pand. Maar we mochten naar binnen en namen een kijkje. 21 treden op en daar belandden we in de kerk. Ook hier de soberheid ten top. Vermoedelijk is dat hoe de paters hier leven. Via een zijdeur in de kerk kwamen we in een wat kleinere gebedsruimte. De deur stond uitnodigend open, maar ik vroeg me af of het de bedoeling was dat we hier gewoon door liepen. Niemand hield ons tegen. Door een andere openstaande deur kwamen we bij een lange gang die richting het oude gedeelte van de abdij voerde. Daar kregen we een betere indruk van het gebouw zoals het ooit was. Een losliggende plavuis verried ons en een uiterst vriendelijke pater wees ons er op dat we op privéterrein waren en verzocht ons vriendelijk te verdwijnen. Geen goede blik dus op het oudere deel van de abdij, helaas. Maar alle begrip voor het feit dat we hier niets te zoeken hebben. Geniet dus vd kerk binnen en de blik op de...