Nationaal Monument Kamp Vught — Attraction in Vught

Must go if you have a museum pass and/or you haven't seen any other Concentration camp!

Getting here is a challenge on weekends as the direct bus doesn't run. I took a OV bike and the ride was scenic. The history is well laid out with enough reasoning for why the Dutchies contributed to this (horrific) place. If you have been to Auschwitz concentration camp in Poland, this is very mild version of it. If you are starting to learn about concentration camps , its a place to start with to get an idea of how Jews were tortured. The 'opa' and 'oma' at the reception were very kind, sweet and friendly. Guided me on the phone about transportation since bus was not there , took care of my luggage as the short film was starting soon and had a nice feedback conversation at the end with me. The museum also has...

A poignant memorial to a time in history which should not be forgotten lest we risk repeating it. Well maintained monument with stories, objects, and quotes from the people who, sadly, spent a harrowing time in the Vught concentration camp. There is also a section showing the persecution faced in the Netherlands by Jews during WW2. A saying on one of the walls - there is no black and white in a war but different shades of grey and important to recognise these. The camp itself is easily accessible by road and has plenty of parking. Well worth spending...

Ik ben met mijn amerikaanse familie naar nationaal monument kamp Vught geweest.

Heel naïef, vrij gedachteloos, ging ik om te zien hoe mijn nu amerikaanse neef hier als moluks kind verbleven had. Wilde zien waar hij door de bossen had gestruind, toen molukse families na aankomst in 1951 ergens gehuisvest moesten worden.

De tentoonstelling begon met een intro film waarin verteld werd dat het opgezet was als een verzamelconcentratiekamp, waarna mensen, joden, naar vernietigingskampen werden getransporteerd. 😔

Daarna moest men door klapdeuren. Al pratend liep ik door de deuren en keek naar links, naar de muur met het audiopunt. Ik draai mijn hoofd om naar rechts en kijk ineens uit op prikkeldraad, water en een wachttoren. Ik schrok mij letterlijk te pletter. Ik stond te shaken. Kon even geen woord uitbrengen.

De hele tentoonstelling, over de geschiedenis van het kamp: 1) de joden, 2) duitsers en NSB-ers en 3) de molukkers die daar gehuisvest werden was enorm aangrijpend.

Iedereen zou het moeten zien.

Aan het eind was een filmpje over een amerikaan, joodse afkomst, die met zijn dochters en kleinzoon aanwezig was (waarschijnlijk) bij de officiële heropening na renovatie. De dochters en kleinzoon vertelden dat hun (groot)vader hen nooit verteld had dat hij een overlever was van een concentratiekamp. Geen woord. Zij wisten dat er een geheim was, maar daar werd niet over gesproken. Pas toen hij tijdens een herdenking anderen ontmoette, mede-overlevers, is hij gaan praten.

H e f...