Jaskinia Raptawicka — Attraction in gmina Kościelisko

Przed wejściem, około 35m w lewo, ładny punkt widokowy (mało na nim miejsca, jest natomiast spora ekspozycja, można sprawdzić czy się nie ma lęku wysokości). Koniec podejścia nieco bardziej stromy, ale bez przesady, nie jest to ściana, a już na pewno nie pionowa. Max ze 45° nachylenia. Ściana pod Smoczą Jamą jest bardziej stroma i w odróżnieniu od tej nadaje się, żeby przetestować swoje umiejętności "łańcuchowe" przed jakimś trudniejszym szlakiem w stylu Orlej Perci. To podejście pod Raptawicką się do tego nie nadaje, na nim łańcuchy nawet nie są potrzebne. Nadaje się natomiast do treningu przed popularnymi szlakami w stylu Szpiglasowej Przełęczy, czy może nawet Świnicy lub Rysów, gdzie na chwilę pojawiają się sztuczne ułatwienia. Nadaje się też na ćwiczenie wspinania bez używania łańcuchów, co przydaje się wszędzie, a szczególnie tam, gdzie ułatwień nie ma - choćby na Kościelcu. W środku od głównej komory odchodzi parę korytarzy do eksploracji - na różnym poziomie trudności, stąd jaskinia jest dobrym pomysłem na wycieczkę dla dzieciaków w różnym wieku (ale takich, które tu w ogóle dojdą przez odcinek z łańcuchami). Chcąc obejrzeć najciekawsze, przygodowe obszary jaskini, powinniśmy prócz obowiązkowej czołówki, zaopatrzeć się w długie spodnie i długi rękaw (ubrania do podniszczenia), przyda się też kask i ochraniacze na kolana i łokcie. Rękawiczki to podstawa. Polecam iść, kiedy nie ma tam ludzi, np. po 16-tej, w przeciwnym razie potrzebujesz jeszcze osoby, która będzie pilnować ci plecaka, który zostawiasz zaraz za główną komorą, za pierwszym ciaśniejszym przejściem. Posuwanie się dalej z plecakiem zacznie szybko graniczyć z niemożliwością (nie mówię, że na plecach, w ogóle ciągnięcie go za sobą!). Z tego ciasnego korytarzyka możemy udać się się na poszukiwanie tzw. "kapliczki" - miejsca z wyrytym na ścianie krzyżem i inskrypcją (bodajże "Ś.p. Hilda Kazek, 1738" - nie udało mi się póki co zaspokoić ciekawości skąd to się tam wzięło, pewnie ktoś tam zginął). W celu odszukania "kapliczki": ciasnym korytarzem idziemy aż zamieni się w zbyt wąską szczelinę - przed tym miejscem w prawo znajdujemy dziurę, przez którą można się przecisnąć - tu plecak już na pewno nie może zostać na plecach. Wchodzimy tym samym w kolejny korytarz, który kończy się rozstajem dróg. W lewo szerokim, ale niskim przejściem przeczołgać się można do wspomnianej "kapliczki", natomiast w prawo szybko zobaczymy najtrudniejsze przejście, jakim tam się przeciskałem - poznać je można po tym, że jest to dołek z gładkimi, drobnymi kamieniami. Najwygodniej pokonać to miejsce głową do przodu, na plecach (kamyczki są wygodne), znajdując powyżej uchwyty dla dłoni. Żeby było ciekawiej, to gardło jest też zakrętem, ale mając 191,5 cm wzrostu dałem radę, a więc nie ma się czego bać. Dalej jest jeszcze kilka pomieszczeń (nazwałem je Tunelami Ovtcharov'a - dźwięki, które się tam wydaje podczas przeciskania będą podobne do tych, które wydaje z siebie Dimitrij Ovtcharov podczas treningu 🤣), w ostatnim z nich sam założyłem kapliczkę. Jeśli nikt jej nie spustoszył, to nadal można ją tam znaleźć 😉 Jest to ósme pomieszczenie w głąb, licząc od głównej komory (choć te ostatnie "pomieszczenia" są na tyle ciasne, że to słowo...

Jaskinia Raptawicka - Przewodnik po Tatrzańskiej Tajemnicy Jaskinia Raptawicka, położona w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich, to jedno z najbardziej intrygujących miejsc na turystycznej mapie Tatr. Nie jest to typowa, łatwo dostępna jaskinia, którą zwiedza się bez wysiłku. Jej eksploracja wymaga pewnej sprawności fizycznej, co czyni ją atrakcyjną dla poszukiwaczy przygód i tych, którzy pragną poczuć dreszczyk emocji, eksplorując prawdziwe tatrzańskie podziemie.

Lokalizacja i szlak dojścia Jaskinia Raptawicka znajduje się na północnym stoku Kominiarskiego Wierchu, na wysokości około 1140 m n.p.m. Dostęp do niej prowadzi z urokliwej Doliny Kościeliskiej, a szlak oznaczony jest kolorem czarnym. Na początku jest to wygodna ścieżka, która następnie przechodzi w strome podejście, ubezpieczone metalowymi łańcuchami. Ten fragment trasy, choć krótki, może być wymagający, zwłaszcza w warunkach wilgotnych lub po deszczu.

Charakterystyka i wnętrze Wejście do Jaskini Raptawickiej, zlokalizowane na dnie skalnego leja, jest dość szerokie, ale jej wnętrze szybko staje się ciasne i mroczne. Już na początku turyści muszą pokonać dwumetrowy próg, często określany jako "okno", by dostać się do głównej komory. Ta duża, przestronna sala o wysokości kilku metrów robi ogromne wrażenie. Ściany są tu pokryte naciekami, a latem, gdy przez otwór wpada światło, można dostrzec bogactwo barw i struktur skalnych.

Zwiedzanie jaskini polega na przejściu przez główną komorę, a następnie na pokonaniu kolejnego, stromej ścieżki, która prowadzi do jej głębszych części. Wnętrze jest ciemne, a miejscami błotniste, dlatego latarka i odpowiednie obuwie to absolutna podstawa. Należy jednak pamiętać, że dalsze partie jaskini są niedostępne dla turystów bez odpowiedniego sprzętu i przygotowania.

Legenda i nazwa Nazwa jaskini jest związana z legendą o zbójnikach, którzy rzekomo porywali (czyli „raptali”) turystów i ukrywali ich w jaskini. Choć jest to tylko opowieść, dodaje miejscu aurę tajemniczości i dreszczyku emocji. Prawdopodobnie nazwa pochodzi od słowa "rapta", oznaczającego trudną, "porwaną" skałę.

Dlaczego warto ją odwiedzić? Jaskinia Raptawicka to idealne miejsce dla osób, które szukają w Tatrach czegoś więcej niż tylko spaceru po dolinach. To szansa na poczucie prawdziwego górskiego podziemia, na przeżycie małej przygody. Jaskinia nie jest długa (jej długość to około 100 metrów), ale jej zwiedzanie, choć krótkie, dostarcza wielu wrażeń. Warto jednak pamiętać, że należy mieć przy sobie latarkę, a także być gotowym na odrobinę wspinaczki i brud.

Zwiedzanie Jaskini Raptawickiej to wyjątkowe doświadczenie, które pozwala na chwilę oderwać się od tłumów na popularnych szlakach i zanurzyć się w fascynujący, mroczny świat...

Пройшовши скальні ворота, ви побачите кілька мостів через річку. Біля одного з них зверніть увагу, як потік витікає із скелі. Біля останнього містка зправа круто вгору йде червоно-чорний шлях з ланцюгами. Піднявшись на скелю, не пропустіть розходження стежок. Червона стежка веде далі до Мильної і Образкової, а чорна піднімається вправо до Раптавицької. Всі печери безкоштовні і "дикі" Жодна не підписана, немає вказівників чи таблиць. Враховуючи, що тут теж немає інтернету, було б непогано, якби поряд був стенд зі схемами чи описом печер. В кінці чорної стежки буде знов крутий підйом по скелі з ланцюгами. Багато хто не наважується долати цей відрізок і повертається. Оцінивши свої можливості і пропустивши всіх, хто хоче спуститись, можна піднятись до дірки, через яку по драбині ми спускаємось до головної зали Раптавицької. Повернення до розвилки тим самим шляхом. Краєвиди на чорному шляху захоплюють. Сама чорна стежка досить коротка, хоч і стрімка. Далі цитата з описом самої печери:

Otwór jaskini, znajdujący się na wysokości ok. 180 m powyżej koryta Potoku Kościeliskiego. Jaskinię można zwiedzać samodzielnie, bez przewodnika. Główny wejściowy otwór ma średnicę ok. 2 m. i aby siędo niego dostać, należy pokonać ok 10-metrowe skalne podejście ubezpieczone łańcuchami. Do głównej komory prowadzi zejście pionową 4-metrową stalową drabiną. Jest to pojedyncza, duża sala o wysokości do 15 m i rozmiarach 10 × 40 m. W jej stropie znajdują się otwory dwóch małych studzienek, dzięki czemu do tej części jaskini dociera światło słoneczne. Od tej sali prowadzi kilka bocznych, ślepych korytarzy. Po lewej stronie od wejścia widoczny jest 20 metrowy, opadający w dół korytarz prowadzący do ciasnej szczeliny, którą można się przecisnąć do następnej mniejszej sali, a z niej z kolei do innego szerszego korytarza, w którym znajduje się mała kapliczka. Ten fragment wymaga większych umiejętności w poruszaniu się w jaskiniach oraz musimy liczyćsięw mocnym pobrudzeniu ubrania. Jaskinia Raptawicka stanowi część skomplikowanego systemu Jaskini Mylnej a powstała w wyniku zapadnięcia się leżących poniżej komór. Jej dno pokryte jest skałami wapiennymi, otoczakami i namuliskiem, w którym znaleziono szczątki zwierząt z okresu...