Lenno Castle Ruins — Attraction in gmina Wleń

Tolle Anlage ...auch wenn es nur eine Ruine ist. Der Turm steht aber noch, von oben kann man bis ins Iser und Riesengebirge schaun. Die freundliche blonde Frau an der Kasse fanden wir besonders nett. Sie konnte gut deutsch und wir ein paar Brocken polnisch. Sie wies uns in die Burganlage ein. Was demnächst für Verabstaltungen sind usw. Bei der Verabschiedung gab sie meinen Sohn noch ein kleines Geschenk an die Hand. Eine Medaille von der Burg Lehnhaus als Erinnerung. Weil wir im Umkreis schon fast jede Burg besichtigt haben.

Die Burg wurde vermutlich im 11. Jahrhundert zur Sicherung der Westgrenze des Herzogtum Schlesien gegenüber der Oberlausitz und Böhmen gegründet. Erstmals erwähnt wurde sie 1155 als Sitz der Kastellanei «Valan» in einer Bulle des Papstes Hadrian IV. für das Bistum Breslau. In der damals bereits bestehenden Vorburgsiedlung »ante castrum Len« hatte der Breslauer Bischof Walter vor 1155 eine Marienkirche geweiht.

Durch die deutschrechtliche Besiedlung des Löwenberger Weichbildes in der ersten Hälfte des 13. Jahrhunderts durch Herzog Heinrich I. hatte die Burg einen Teil ihres Kastellaneibezirkes eingebüßt. 1256 wurden Bischof Thomas I. und 1277 Herzog Heinrich IV. auf der Burg gefangen gehalten. In der zweiten Hälfte des 13. Jahrhunderts war die Burg Sitz eines Landvogt sdes Weichbilds Lähn.

Seit dem 14. Jahrhundert wurde die Burg an adelige Familien verpfändet, zuerst ab 1372 durch die Herzoginwitwe Agnes. Zunächst kam es ab 1372 an die von Zedlitz, von denen es 1377 die von Kolditz erwarben. Ab 1391 bis etwa 1460 folgten die von Redern, welche die Burg 1428 gegen die Taboriten verteidigen mussten. Die Salzmärkte zu Lähn und Schönau brachten der Familie bedeutende Zinsgefälle. Hans und Bernhard von Redern kauften 1452 auch die Landvogtei Lähn von Thymo und George von Seydlitz auf Langenau. 1465–1512 waren dann die von Zedlitz-Rochlitz Pfandherren von Burg und Herrschaft, darunter Hans von Zedlitz. Während der Regentschaft des böhmischen Gegenkönigs Matthias Corvinus (1469–1490) war die Burg Lehnhaus ein Zentrum des gegen ihn eingestellten Adels sowie adliger Raubritter gegen die Städter.

1530–1536 war die Burg im Besitz der Hohberg, denen bis 1556 nochmals die von Zedlitz folgten. 1556–1567 war die Burg im Besitz derer von Schaffgotsch. Ab 1567 war die Burg in Besitz von Sebastian von Zedlitz-Neukirch, der die Burg 1570 im Stil der Renaissance umbauen ließ. 1581–1598 war die Burg nochmals im Besitz der von Schaffgotsch. Sie mussten wegen Überschuldung den Besitz an Konrad von Zedlitz-Wiesenthal abtreten, der ihn 1605 als erbliches Lehen erwarb.

Lähn und die Burgruine Lehnhaus im 19. Jahrhundert Auf Einladung des Burgherrn kam am 7. Mai 1574 der lutherische Theologe Matthias Flacius auf die Burg, der sich für die Einberufung einer Synode einsetzte. Es kam jedoch nur zu einem Streitgespräch mit schlesischen Pastoren über „Die Erbsünde und den freien Willen des Menschen nach dem Sündenfall“, das auf der Burg Langenau fortgesetzt wurde.

Im Dreißigjährigen Krieg konnte die Burg von den Kaiserlichen gehalten werden. Am 6. Dezember 1645 wurde sie von den Schweden erobert. Deshalb wurde sie 1646 auf Befehl des kaiserlichen Feldherrn Raimondo Montecuccoli zerstört und nicht wieder aufgebaut. 1653 erwarb der französische Oberst Adam von Koulhas die nicht mehr bewohnbare Burg. Er erbaute unterhalb der Burgruine 1656 das Schloss Lehnhaus.

Erst im 19. Jahrhundert wurde die Burgruine als Ausflugsziel wiederentdeckt und gesichert. Nach dem Übergang Schlesiens an Polen infolge des Zweiten Weltkriegs 1945 wurde die Burg unter...

Zamek powstał na miejscu istniejącego tu grodu drewniano-ziemnego, podniesionego w 1108 r. do rangi kasztelanii przez Bolesława Krzywoustego. Kasztelania była wzmiankowana w bulli papieża Hadriana IV w 1155 r. jako castrum Valan. Wzniesienie pierwszej murowanej budowli przypisuje się księciu Bolesławowi I Wysokiemu. Powstała ona w końcu XII wieku i składała się z muru obwodowego i sześciokątnej wieży. Na początku wieku XIII często na zamku przebywał książę Henryk I Brodaty wraz ze swoją małżonką Jadwigą (która została świętą i jest patronką Śląska). Książę rozbudował zamek o mieszkalną wieżę i licząca 9 metrów kaplicę. Wkrótce zastąpiono sześciokątną wieżę okrągłą, o średnicy 12 metrów i grubości murów do 3 metrów. Wieża dotrwała do naszych czasów i obecnie ma 12 metrów wysokości. W połowie XIII wieku zamek upodobał sobie znany z awanturniczego życia syn Henryka II Pobożnego (a wnuk Henryka I Brodatego i św. Jadwigi), Bolesław II Rogatka. Właśnie w zamkowej wieży więził on w 1257 r. wrocławskiego biskupa Tomasza I, a w 1277 swego bratanka, księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa. W połowie XIV wieku za panowania księcia świdnicko-jaworskiego Bolka II Małego nastąpiła kolejna rozbudowa zamku, powstał wówczas tzw. zamek średni. Po jego śmierci wdowa po nim, księżna Agnieszka przekazała w 1368 r. zamek w zastaw lenny rycerzom von Zedlitz. W 1377 r. właścicielem zamku został Tymo von Kolditz, który dokonał rozbudowy i umocnienia warowni. W 1428 r. podczas powstania husyckiego zamek był przez powstańców bezskutecznie oblegany. W następnych latach właściciele zmieniali się często i nie dbali o budowlę. Od 1465 r. jego właścicielem był rozbójnik Hans von Zedlitz, który nie oszczędzał nawet mieszkańców Wlenia. W latach 1567–1574 następny właściciel zamku Sebastian Zedlitz przeprowadził przebudowę zamku. Prace nadzorował architekt Jerzy der Wahlich. Wzmocniono wówczas obronność warowni poprzez podwyższenie murów i wieży. Nowym właścicielem zamku już w 1581 r. został Sebastian von Schaffgotsch, a w 1605 r. następny awanturnik z rodziny von Zedlitz, Konrad, gnębiący okoliczną ludność. Wymuszał on od ludności różnorodne daniny i usługi, a jeżeli nie chcieli oni spełnić jego życzeń, więził on w lochu burmistrza miasta. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek był kilkakrotnie oblegany i zdobywany przez wojska szwedzkie i cesarskie. 7 września 1646 roku wojska Szwedzkie ostatecznie się poddały, wojskom cesarskim dowodzonym przez generała Montecucoli, który, nakazał wysadzenie zamku, by już nigdy nie był bastionem oporu. Od tej pory budowla pozostaje w ruinie.

Wreszcie w 1646 r. został podpalony, przez co popadł całkowicie w ruinę. Po tej wojnie nowym właścicielem zamku został pułkownik króla Francji Ludwika XIII Adam von Kaulhaus. Jednak nie podjął on odbudowy zniszczonego zamku, lecz zbudował na stokach góry na której stoi zamek nowy pałac, w którym zamieszkiwał. W wieku XVIII zamek kupił hrabia Grünfeld, a po jego śmierci w 1804 r. przeszedł na własność rodziny von Haugwitz, w której rękach pozostawał do II...

To już kolejna moja wizyta na zamku Wleń. Tym razem z rodzinką. Wszyscy zachwyceni widokami, zamkiem oraz jego historią. A historię, ponoć ma najdłuższą w Polsce. Zamek powstał prawdopodobnie w XI w. w celu zabezpieczenia zachodniej granicy Księstwa Śląskiego w stronę Górnych Łużyc i Czech . Po raz pierwszy została wzmiankowana w 1155 roku jako siedziba kasztelanii „Valan” w bulli papieża Hadriana IV dla diecezji wrocławskiej . Przed 1155 rokiem biskup wrocławski Walter, dokonał konsekracji kościoła Mariackiego na istniejącym już wówczas podgrodzie ,,antecastrum Len. W związku z zasiedleniem terenów Löwenberg na prawie niemieckim w pierwszej połowie XIII wieku przez księcia Henryka I, zamek utracił część swego okręgu kasztelańskiego. W 1256 roku na zamku więziono biskupa Tomasza I, a w 1277 roku księcia Henryka IV. W drugiej połowie XIII wieku zamek był siedzibą komornika Weichbild Lähn. Od XIV w. zamek był oddany w zastaw rodom szlacheckim, najpierw od 1372 r. przez księżną wdowę Agnieszkę. Najpierw trafił w ręce rodu von Zedlitz od 1372 roku , od którego nabył go w 1377 roku ród von Kolditz. Od 1391 do około 1460 roku podążał w ich ślady ród von Redern, który w 1428 roku musiał bronić zamku przed Taborytami. Targi soli w Lähn i Schönau przyniosły rodzinie znaczne różnice w zainteresowaniach. Hans i Bernhard von Redern kupili także przedmieście Lähn od Thymo i George'a von Seydlitz na Langenau w 1452 roku. W latach 1465-1512 zastawnikami zamku i posiadłości byli ród von Zedlitz-Rochlitz, w tym Hans von Zedlitz. Za panowania czeskiego antykróla Macieja Korwina (1469–1490) zamek Lehnhaus był ośrodkiem przeciwnej mu szlachty i szlacheckich baronów-rozbójników przeciwko mieszczanom. W latach 1530-1536 zamek był własnością rodu Hohbergów, po których do 1556 roku następował ród von Zedlitz. W latach 1556-1567 zamek był własnością rodziny von Schaffgotsch. Od 1567 roku zamek był własnością Sebastiana von Zedlitz-Neukirch, który w 1570 roku kazał go przebudować w stylu renesansowym. W latach 1581-1598 zamek był ponownie własnością rodziny von Schaffgotsch. Z powodu nadmiernego zadłużenia musieli scedować majątek na rzecz Konrada von Zedlitz-Wiesenthal, który w 1605 roku nabył go jako lenno dziedziczne. Na zaproszenie władcy zamku 7 maja 1574 roku przybył na zamek teolog luterański Matthias Flacius , który opowiadał się za zwołaniem synodu. Jednakże ze śląskimi pastorami doszło tylko do jednego sporu na temat „grzechu pierworodnego i wolnej woli człowieka po upadku”, który był kontynuowany na zamku w Langenau . W czasie wojny trzydziestoletniej, zamek znajdował się w rękach wojsk cesarskich. 6 grudnia 1645 roku zostało zdobyte przez Szwedów. Dlatego też w 1646 roku na rozkaz cesarskiego generała Raimondo Montecuccoli został zniszczony i nie został odbudowany. W 1653 roku francuski pułkownik Adam von Koulhas nabył zamek, który nie nadawał się już do zamieszkania. W 1656 roku pod ruinami zamku zbudował Pałac Lenno. Dopiero w XIX wieku ruiny zamku zostały na nowo odkryte i zabezpieczone jako cel...