Uwaga, bezwzględny zakaz wstępu. Jeśli jednak zdecydujesz się wejść na teren obiektu, polecam zabranie latarki (nie komórki z latarką, bo wyczerpuje baterię do urządzenia, które, odpukać, może być niezbędne do wezwania pomocy w razie nieszczęśliwego wypadku), dobrego obuwia, a jeśli chcesz mniej powierzchownie eksplorować obiekt, polecam również kask bądź chociaż jakąś czapkę na głowę, która może zamortyzować choć trochę choćby efekt oderwanego, spadającego na głowę fragmentu cegły itp. Mimo niewatpliwych walorów edukacyjnych, w te miejsce odradzam zabieranie niezdyscyplinowanych dzieci, a psy trzymajcie na smyczy, żeby gdzieś nie wbiegły i wpadły w rozpadlinę. Jako, że obowiązuje zakaz wstępu, miejsce nie jest oznakowane, nie liczcie też na przewodnika ani inne aspekty zwiedzania zabytków historycznych. My mieliśmy to szczęście, że pod koniec spaceru wewnątrz fortyfikacji dostrzegł nas ochroniarz, który widząc nasze zainteresowanie bardziej aspektem historycznym obiektu niż chęcią "dzikiej" jego eksploracji oprowadził nas ostrożnie po co ciekawszych fragmentach obiektu snując o nim opowieści. Na szczęście ze względu na wieczorną porę nie było wtedy nikogo innego, bo by pewnie sobie na to nie pozwolił. Sam fort został wybudowany w latach 80-tych XIX wieku jako największy czterech (z pierwotnie planowanych ośmiu) fortów artyleryjskich mających na celu obronę Twierdzy Kostrzyn w ramach tzw. twierdzy fortowej. Ze względu na szybki w tych czasach rozwój technik i strategii wojskowych szybko utracił walory militarne, nigdy nie został użyty do celu, do jakiego był przeznaczony. Podczas pierwszej Wojny Światowej był tam obóz jeniecki, zaraz po wojnie obóz przesiedleńczy, a w trakcie WWII fabryka amunicji. Po drugiej Wojnie Światowej wysadzano tam niewybuchy, stąd duża część zniszczeń, kolejnych dokonała przyroda sukcesywnie obejmując teren całego fortu. Teren mocno obecnie zarośnięty, ale daje to temu miejscu niesamowity klimat! Szczerze polecam, ale tylko osobom rozważnym. Łapka w górę,jeśli przydała Ci się ta opinia 👍