Od rysunku tatusia i mamusi, aż po ostatni obraz namalowany w dniu śmierci. Niesamowita kolekcja dzieł. Zarówno obrazów jak i zdjęć, szkiców, rzeźb, grafik komputerowych. Bardzo ciekawie odwzorowany pokój malarza. Szkoda, że tylko ten z Warszawy. Słabo wyeksponowany testament wisi sobie na boku regału. Łatwo go przegapić.

Sama wystawa zasługuje na osobny budynek. Upchnięcie tylu prac Beksińskiego oraz innych artystów z okolic Sanoka (prace niektorych po prostu bardzo słabe) to osłabienie dla całego muzeum. Bonus w postaci mini wystawy militariów to raczej jakaś pomyłka. Jedyną mocną pozycją (poza Beksińskim) to kolekcja ikon. Ale one też powinny wylądować w osobnym obiekcie, może przy jakiejś cerkwi? Wroćmy jednak do clou muzeum. Tak jak zwróciła uwagę inna osoba (może nie jedna), rozmieszczenie i oświetlenie ponad połowy obrazów jest nieprzemyślane. Światło z półprzeźroczystych luksfer dokładnie odbija się od powierzchni obrazów. W innych miejscach idiotycznie ustawione sztuczne oświetlenie nie pozwala na podziwianie dzieł. Do tego stopnia, że zastanawiałem się czy nie jest to zabieg celowy żeby nie można było robić zdjęć. Tylko dwie sale mają sensowne oświetlenie i to jeszcze w parze z półmrokiem co potęguje atmosferę grozy towarzyszącą pracom mistrza. Niezależnie od nieprzemyślanej oprawy świetlnej i misz maszu innych zbiorów warto zwiedzić tą ekspozycję.

P.S. Nie polecam zwiedzania z dziećmi. 11 latek czuł niepokój w trakcie wizyty. 9 latek też ale bardziej się nudził. Ale niestety mnie to nie dziwi. P.S.2 Teleziemniak to nie przypadek :) To ulotka z mieszkania Zdzisława.