Sporo ludzi, duża atrakcja. Zewsząd było słychać mnóstwo narzekania, odniosłam wrażenie, że ci ludzie są tu za karę. Nie ma siły, za ciepło, czy warto tam iść?, zostańmy w restauracji... etc. Przychodzi na myśl pytanie – po co właściwie schodziłeś z tej kanapy?

Jest to zamek królewski z przełomu XIII i XIV wieku. Początkowo rezydował tu i rządził biskup krakowski, ale król Władysław Łokietek, wykrywszy spisek przeciwko władzy królewskiej, cofnął te rządy, osobiście przejął włości i uczynił je terytorialnym ośrodkiem swej władzy w zakresie gospodarczym, politycznym i militarnym. I wtedy zaczęło się tu prawdziwe życie monarsze.

Przez lata organizowano tu zjazdy możnowładców i rycerstwa. Tutaj również koncentrowano wojska wyruszające na wojnę z Krzyżakami. Stąd wyruszono na bitwę pod Płowcami, teoretycznie przegraną, lecz taktycznie wręcz przeciwnie. Warto sobie doczytać historię.

Zamek jest znakomicie umiejscowiony, łatwiejszy do obrony, prawie niemożliwy do zdobycia. Z tego względu umieszczono tu po roku 1318, skarbiec archidiecezji gnieźnieńskiej, który był tu wówczas bezpieczny.

Po śmierci króla Łokietka władzę objął Kazimierz Wielki. Czym się charakteryzował ów władca, to doskonale wiemy ze szkoły. Na podstawie tego zamku można przyznać rację, iż strategicznie i gospodarczo działał i rozwijał nasz kraj. Ten zamek za jego rządów zamienił się w niezdobytą przez ponad 250 lat królewską fortecę. Moje ulubione wieki średnie i niesamowity rozwój m.in. w architekturze.

Nastał wiek XVI i początek ery upadających warowni. Nastał okrutny Rokosz Zebrzydowski. Zamek i okoliczne zabudowania zostały spalone. Warownię odbudował starosta chęciński, Stanisław Branicki, ale Szwedzi podczas ataku na nasz kraj, ponownie przywrócili widok ruiny. Szturm oddziałów Rakoczego był kropką nad "i" tego zniszczenia. Kolejny atak Szwedów przypieczętował nieodwracalność tej przykrej sytuacji, wtedy to zamek został opuszczony i nikt więcej nie podejmował się odbudowy, a budulec zaczęto rozkradać... W czasie I wojny ucierpiała środkowa wieża, w czasie II woj., pozyskiwano stąd budulec na utwardzanie dróg.

Dziś ruiny są częściowo odbudowane i dobrze zabezpieczone. Rewitalizacja trwała 2 lata. Zamek pozostał w formie ruiny, na dwie wieże można wchodzić, co polecam, bo widok z nich jest przepiękny.

Ciekawostkę stanowi studnia. Wyobraźnie sobie, że wykopali ją na głębokość ok. 100 m, a wykuto ją w skale. Sięga prawdopodobnie poniżej poziomu doliny chęcińskiej.