“Een Bourgondisch pareltje om de hoek – De Leeuw van Vlaanderen”
Er zijn van die plekken waar je binnenkomt en meteen denkt: ja hoor, dit klopt gewoon. De Leeuw van Vlaanderen is er zo één. Dichtbij huis, maar het voelt alsof je op vakantie bent in je eigen buurt. En geloof me, dat is zeldzaam.
Op een zonovergoten dag – je weet wel, zo’n zeldzaam Nederlandse dag waarop de lucht strakblauw is en je spontaan spijt krijgt dat je ooit een trui hebt gekocht – besloten we neer te strijken op het gezellige terras van De Leeuw van Vlaanderen. Buiten, natuurlijk. Met uitzicht op passerende wielrenners in pakjes zo strak dat je je afvraagt of ze erin gegoten zijn. Sommige leken onderweg naar de Tour de France, anderen meer richting de toog, maar allemaal even gedreven. Het gaf het geheel een bijna sportieve sfeer. Bijna.
We namen plaats op het terras, waar de gashaard al subtiel stond te branden – niet omdat het koud was, maar omdat het gewoon sfeer toevoegde. En sfeer is hier geen bijzaak. Alles is doordacht: van de houten tafels tot de Vlaamse vlaggetjes die een zacht dansje deden in de zomerwind.
Dan: het bier. Oh, het bier. De menukaart is een ode aan België, met pareltjes die je niet overal tegenkomt. Tripels, dubbels, blond, bruin, en alles ertussenin. Een abdijbier? Geen probleem. Een stevige Chimay? Staat erop. Zelf begon ik met een Westmalle Dubbel – stevig, karamelachtig, en net wat je nodig hebt om het stof van een werkweek weg te spoelen. Een van mijn tafelgenoten ging voor een frisse La Chouffe en kreeg prompt kaboutervibes. De derde? Een kwak. Met het bijbehorende houten glas, natuurlijk. We zijn tenslotte niet voor niets hier.
Het eten stelde ook allerminst teleur. Wie De Leeuw van Vlaanderen bezoekt, móét eigenlijk het stoofvlees proberen. Mals, kruidig, langzaam gegaard in bier (uiteraard), en geserveerd met frieten die knapperig zijn van buiten, luchtig van binnen, en waarschijnlijk door Vlaamse engelen zijn gefrituurd. De saus? Die wil je eigenlijk in een kopje en dan gewoon drinken. Je proeft het geduld van de chef. Geen haast, geen poespas – gewoon goed.
Als nagerecht een klassieker: Dame Blanche. Simpel? Ja. Maar ook: perfect. Vanille-ijs dat smelt op je tong, warme chocoladesaus die niet uit een flesje komt maar echt, écht is. Slagroom die wél smaak heeft. Het soort toetje dat je doet overwegen om even heel luid te zuchten van geluk.
Wat deze plek écht afmaakt is de combinatie van alles: de gemoedelijke sfeer, het Belgisch getinte menu, de bediening die oprecht vriendelijk is (niet dat geforceerde ‘alles naar wens?’-gedoe), en het feit dat je alles op loop- of fietsafstand hebt. Je hoeft niet eens een grens over voor dit soort kwaliteit. Het ligt gewoon in je achtertuin.
De Leeuw van Vlaanderen is een plek waar je zowel met je schoonouders naartoe kunt als met je beste vrienden na een stevige fietstocht. Waar je net zo makkelijk een speciaalbier drinkt in je eentje als een driegangenmenu eet met zes man. Waar wielrenners, bierliefhebbers en levensgenieters moeiteloos door elkaar heen bewegen als een goed gemixte playlist.
Kortom: dit is geen gewone brasserie. Dit is een baken van bourgondisch geluk, waar de zon altijd net iets mooier schijnt, het bier net iets kouder is, en het stoofvlees je laat twijfelen of je ooit nog ergens...
Read more
Learn more insights from Wanderboat AI.
