Dionysos Restaurant Develiki — Restaurant in Aristotle Municipality

This place, and the family-run tavern are magical! The tavern has a character that you won't find anywhere else in Halkidiki, or even Greece. Unfer the trees that Panagiotis (the father of the family) planted 30 years ago, you'll find lyrics written by Greek and International poets and songwriters. Across the sea, Mount Athos and Ammouliani islet. Lola, the mother of the family, cooks amazing recipes with organic ingredients coming from Panagiotis' garden behind the tavern. Panagiotis and Dionisis (one of the sons) are also fishermen and the fresh fish you will taste is fished by them. Sakis, with his never-ending football shirts, is serving the food. The music is also excellent. Dionisos tavern is against gold-extraction in Halkidiki, for the destructive effects it will have on the natural environment in the area. However, taking sides has a cost: many of the negative reviews you will read here are coming from...the freaking miners!!! Μαγικό μέρος και οικογενειακή ταβέρνα με χαρακτήρα που δεν υπάρχει αλλου στη Χαλκιδική. Ίσως ούτε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Κάτω από τα δέντρα που φύτεψε ο Παναγιώτης πριν από 30 χρόνια, θα βρείς "ραβασάκια" με στιχάκια ποιητών και στιχουργών. Απέναντι, ο Άθως και η Αμμουλιανή. Η Λόλα, η μαμά της οικογένειας, φτιάχνει τα καταπληκτικά της πιάτα με υλικά από τον κήπο που φροντίζει ο Παναγιώτης, και ψάρια που ψαρεύει ο Παναγιώτης και ο Διονύσης. Υπεύθυνος σερβιρίσματος ο Σάκης -aka Αστραχάν- με τις ποδοσφαιρικές του φανέλες. Ο Διόνυσος είναι ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική για τις καταστρεπικές συνέπειες που αυτή θα έχει για το περιβάλλον. Το να παίρνεις θέση όμως έχει και κοστος: Γι'αυτό και ό,τι αρνητικές κριτικές δείτε εδώ ...θα είναι σίγουρα από καθάρματα...

H κριτική μου έχει να κάνει αποκλειστικά με την αντιμετώπιση που δεχτήκαμε εγώ και δύο φίλες μου, ως πελάτισσες από το συγκεκριμένο μαγαζί το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2023. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν λάβαμε καμία υπηρεσία, οπότε η κριτική μου έχει να κάνει αποκλειστικά με την εξυπηρέτηση και μόνο. Για όσους δεν έχουν πάει ποτέ, θα ήθελα να αναφέρω ότι η ταβέρνα βρίσκεται σε μια εξαιρετική φυσική τοποθεσία μπροστά ακριβώς από μια εκπληκτική με κρυστάλλινα νερά θάλασσα. Το μέρος είναι ήσυχο με πολλά δέντρα και το προτείνω ανεπιφύλακτα για όσους δεν γουστάρετε τη βαβούρα και θέλετε να πηγαίνετε σε μέρη, που νιώθετε ότι σταματάει ο χρόνος. Τα τραπέζια είναι αραιά μεταξύ τους και μπράβο στους ιδιοκτήτες γι’ αυτό. Τα φαγητά εάν κρίνω ότι έχουν τις πρώτες ύλες, ψάρια και ζαρζαβατικά στα πόδια τους, λογικά θα είναι πολύ καλά. Προσεγγίσαμε τον χώρο της ταβέρνας τρία άτομα στις 15:00. Δεν υπήρχε κανένα τραπέζι άδειο. Παραμένουμε στο σημείο για κάνα 5λεπτο. Στο μαγαζί υπάρχουν τρία άτομα, προς το παρόν κανένας τους δεν μας ρωτάει κάτι. Δεν πειράζει, σκέφτομαι, οι άνθρωποι έχουν δουλειά. Μετά από ακόμη ένα 5λεπτο, μπαίνω μέσα στο μαγαζί μαζί με μία από τις φίλες μου και ρωτάω τον κύριο που είναι στην ταμειακή, εάν υπάρχει περίπτωση, να αδειάσει κάποιο τραπέζι σύντομα. Πρώτο red flag: με απόλυτη βαριεστημάρα και χωρίς να με κοιτάει στα μάτια, μου λέει ότι αυτό θα γίνει σε κανά 2ωρο το λιγότερο. Βγαίνουμε έξω και σκεφτόμαστε, όπως θα σκεφτόταν και ο κάθε άνθρωπος. Ότι κάναμε τόσο δρόμο από Θεσσαλονίκη, το μέρος είναι μαγικό, μήπως να περιμένουμε λίγο μπας και αδειάσει κάτι; Και περιμέναμε. Πράγματι, στα δέκα λεπτά, αδειάζει ένα μικρό τραπεζάκι που όμως δεν προσφέρεται για φαγητό. Είναι πολύ μικρό, στην άκρη, πάνω από την αμμουδιά και κάθεσαι εκεί για να ατενίζεις το τοπίο. Λέμε, ας πιούμε έστω μία μπύρα. Και καθόμαστε. Περνάει κανά 15λεπτο, δεν έρχεται κανείς. 2ο red flag. Σε κάποια φάση βγαίνει ο κύριος από την ταμειακή μηχανή και παρακολουθεί τον χώρο, χωρίς να κάνει κάτι. Λέω, οκ, ας πάω να τον ρωτήσω. Του λέω έτσι ακριβώς και με χαμόγελο: «Φίλε μου, υπάρχει περίπτωση να πιούμε από μια μπύρα και έστω να φάμε μια σαλάτα;» Απάντηση με το ίδιο ύφος βαριεστημάρας, κατά λέξη: «Μπααα, δύσκολο….». Αρχίζω και τσιτώνω και του λέω με μία δόση εμφανούς αλλά συγκρατημένης έντασης: «Να σε ρωτήσω κάτι; Τί πρέπει να κάνει κάποιος για να φάει εδώ;» Ο κύριος πιάνει την έντασή μου, είναι η πρώτη φορά που με κοιτάζει στα μάτια και αρχίζει να μου λέει κάτι αόριστες φράσεις. Ίσεις αφίξεις. Τίποτα συγκεκριμένο. Πήρα το μήνυμα ότι κοινώς μας διώχνει. Οι μόνες πληροφορίες που έλαβα και κατάλαβα είναι ότι η κουζίνα είναι ανοιχτή 13:00 με 17:00(πήγαμε στις 15:00) και ότι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ. Αυτά είναι τα γεγονότα κύριοι του μαγαζιού που μας κατηγορείτε για τοξικότητα και κακόβουλη κριτική της φίλης μου που έκανε πιο πριν. Επειδή βλέπω ότι έχετε και άλλες αρνητικές κριτικές που μα τί σύμπτωση, σχετίζονται κυρίως με τη συμπεριφορά σας, αναρωτηθείτε λίγο με τον εαυτό σας και κάντε μια αυτοκριτική, καλό θα σας κάνει, κακό δεν θα σας κάνει. Κυρίως, θα ήθελα να σκεφτείτε εάν το παθαίνατε εσείς ως πελάτες, πώς θα νιώθατε. Θα προτιμούσαμε να μας πείτε από την πρώτη στιγμή: «Κορίτσια, δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε ΣΗΜΕΡΑ! Προσπαθήστε την άλλη φορά και ειδικά αν είναι Σαββατοκύριακο να έρθετε το αργότερο πχ στις 13:00» . ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ. Και θα φεύγαμε και όλα καλά. Τί θα πει «επιμένατε»;;; Πού κολλάει αυτό; Δεν σας έχει τύχει να πάτε σε ένα μαγαζί που ήταν γεμάτο και περιμένατε μήπως αδειάσει κάτι, αφού δεν υπάρχουν κρατήσεις; Κοινώς, η συμπεριφορά σας μας έκανε να νιώσουμε ανεπιθύμητες στον χώρο σας. Δεν είμαστε άνθρωποι που ηθελημένα επιδιώκουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στη δουλειά του άλλου, όπως υπονοήσατε, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά τέτοιες αλαζονικές συμπεριφορές πρέπει να προβάλλονται με σκοπό να μην...

Ακολουθεί σεντόνι-ύμνος.

Έχω κλείσει μια δεκαετία που ανακάλυψα το μαγαζί τυχαία και γνώρισα και την οικογένειά που το τρέχει. Τη δεύτερη φορά που έφαγα στο μαγαζί, έφαγα χωρίς να έχω καν χρήματα επάνω μου κ έφυγα απλά με την υπόσχεση πως θα πληρώσω την επόμενη φορά... Χωρίς να με ξέρουν καν τότε τα παιδιά στο μαγαζί.

Πραγματικά ξεκαρδίζομαι με τις αρνητικές αξιολογήσεις... Γιατί με το που τις διαβάζω, είναι σα να κάνω εικόνα μπροστά μου αυτούς τους ανθρώπους που τις γράφουν... Κ με το που τους κάνω εικόνα, έχοντας καταλάβει πόσο αλλεργικοι είναι κ ο Σάκης κ ο Διονύσης σε αυτούς τους ανθρώπους κ τις αντίστοιχες συμπεριφορές, πραγματικά κλαίω από τα γέλια...

Επειδή έσκασε μύτη με το Porsche, νομίζει ο άλλος πως θα τρέξουν όλοι να του στρώσουν κόκκινο χαλί κ να κάνουν τεμεναδες, ενώ στην πραγματικότητα ο Σάκης πριν τους μιλήσει καν, τους έχει πάρει χαμπάρι κ κάνει πως δεν τους βλέπει 🤣😂🤣😂...

Η σκάνε ξέρω γω μύτη οι άλλοι 10 άτομα και νομίζουν πως σε ένα μαγαζί που είναι φίσκα, θα βρεθεί ως δια μαγείας ένα τραπέζι ειδικά για αυτούς μέσα σε 15 λεπτά... Και αρχίζουν να ξινιζουν τα μουτρα τους, να ρωτάνε επίμονα 'σε πόση ώρα θα κάτσουμε' κτλ...

Αράξτε παιδιά... Δείτε λίγο γύρω σας, αφουγκραστειτε λίγο το μέρος που βρίσκεστε, νιώστε λίγο τη διάθεση κ το κλίμα που επικρατεί... Μίλα σωστά κ θα σου μιλήσουν σωστά. Μην έχεις ύφος κ στυλ, λες και μόνο εσύ και οι δικές σου ανάγκες υπάρχουν. Το μαγαζί είναι μπροστά στη θάλασσα, άραξε εκεί, πάρε τις μπύρες σου, και μόλις αδειάσει τραπέζι κ έρθει η σειρά σου, να είσαι σίγουρος πως θα καθίσεις.

Τι θέλεις δηλαδή? Να κάτσεις μέσα σε 10 λεπτά, καλοκαίρι, σε ώρα αιχμής, ενώ περιμένουν κ άλλες παρέες πριν από εσένα?

Όσο για αυτούς που λένε για τις κρατήσεις, ναι, είναι λογικό να μην κρατάνε πλέον τραπέζι, διότι εσείς οι ίδιοι που παραπονιέστε, κλείνατε τραπέζι για 10 άτομα στις 3 η ώρα και ερχόσασταν 5 άτομα στις 4 παρά... Και όταν βλέπατε πως το τραπέζι είχε δωθει, κάνατε κ φασαρία μετά... Αν ήσασταν σωστοί, θα κάνανε κρατήσεις τα παιδιά. Με το να μην είστε σωστοί και τυπικοί, εσείς οι ίδιοι τους αναγκασατε να μην κάνουν κρατήσεις.

Για το φαγητό δε θα πω πολλά. Λαχανικά από τον κήπο, ψάρια κ θαλασσινά ολόφρεσκα. Γεύσεις κλασικές αλλά και ιδιαίτερες και με μεράκι. Όλα πεντανοστιμα. Διαβάζω δήθεν για προκάτ πατάτες, και γελάω...

Στην τελική, γράψε ότι δε σου άρεσε το φαγητό, γούστα είναι αυτά... Γιατί να γράψεις ψέματα?

Κλείνοντας, απλά να πω πως ο συνδυασμός της μουσικής, της τοποθεσίας, των ανθρώπων, του φαγητού, και του εν γένει κλίματος, είναι κάτι που δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού.

Και τα παιδιά φυσικά, είναι σούπερ. Και αυτό που κάνουν το αγαπάνε, κ είναι τρομεροί χαρακτήρες, και για τον τόπο τους νοιάζονται κ δίνουν και τους αγώνες τους με πάθος για τις ευαισθησίες τους, και τα ζωάκια τα δέχονται, και τα αδέσποτα της περιοχής τα νοιάζονται κ τα αφήνουν με σεβασμό να ρεμβαζουν στο χώρο τους στη σκιά... Ότι και να πω είναι λίγο.

Αφήνω για το τέλος το σχόλιο για τις τιμές του φαγητού. Οποίος θέλει να φάει σε τιμές καφενείου Θεσσαλονίκης, να πάει σε καφενείο στη θεσσαλονικη. Οποίος θέλει να φάει φαγητό εστιατορίου, να πάει στο Βαρουλκο του Λαζάρου.

Οι τιμές είναι ΤΙΜΙΟΤΑΤΕΣ για αυτά που σου δίνει το μαγαζί. Είσαι καλοκαίρι, στη Χαλκιδική, σε υψηλή τουριστική περίοδο. Το καλαμαράκι έχει πάει 12 έως 14 ευρώ στις ταβέρνες της σειράς στην Περαία. Αν σου φαίνεται πολύ το 12 στη Χαλκιδική ζεις σε άλλο, παράλληλο σύμπαν κ δεν έχεις πάρει μυρωδιά τι γίνεται γύρω σου. Πάνε φάε πιτογυρο με 4 ευρώ...