Na een avondje live muziek kregen we honger. Wat een toeval, naast de kroeg zit een shoarma / pizza restaurant. Zullen we? Waarom ook niet, even lekker makkelijk. En zo te zien was er nog een een tafeltje vrij. Niet druk op een zondagavond, maar ik ben ook geen expert hoeveel mensen er normaal op een zondagavond in een shoarma zaak zitten. Afijn , toen we binnen kwamen werden we vriendelijk begroet. Binnen 2 seconden wisten we dat we hier met een grappenmaker te maken hadden, een vriendelijke grappenmaker. Drankje besteld en 2 gerechten. Die kwamen snel! Ik hou daar van. De shoarma schotel speciaal met kaas en gebakken aardappeltjes en de lamachun met shoarma. Wat een joekel! Het leek wel een calzone pizza. Kwantiteit en kwaliteit gaan bij restaurant Mazzel hand in hand dat moet gezegd. Hmmm ik miste m’n pitabroodje. Toch maar even gevraagd, bleek standaard niet bij de schotels te zitten. Maar dat was geen probleem binnen een paar minuten had ik m’n pitabroodje. Schotel of niet, voor mij hoort dat er er bij. De ober, Sadri kwam af en toe vragen of alles naar wens was, uiteraard gepaard met de nodige grappen. Hij keek ons eens onderzoekend aan en vroeg: jullie zijn hier nog nooit geweest hè? Dat klopt, we waren nog nooit in zijn restaurant geweest. Nog steeds alles naar wens? Ja zeker alles nog steeds naar wens. Sadri vertelde trots dat hij de sausjes vanochtend vers had gemaakt en dat ze het recept van de sla dressing over hadden genomen van een Mexicaans restaurant. Goed verhaal Sadri, het smaakt gelijk lekkerder. De borden kregen we op een klein stukje na helemaal leeg. Gelukkig ontkwamen we aan de “straf” want, bord niet leeg is afwassen in de keuken. Bij het aftekenen nog even nagekletst aan de bar met koffie van het huis. Volgende keer proberen we de spare ribs. Extra pepermuntjes mee, want de knoflooksaus was ge wel dig!