Restaurant Fonda Xesc — Restaurant in Gombrèn

Dit familiebedrijf ligt ietwat verloren in het kleine dorpje Gombren, met och arme 200 inwoners, op een hoogte van 900 meter gelegen aan de voet van de hoge Pyreneeën. Voor een goed begrip, ik beoordeel het restaurant en niet het hotel (ik heb er trouwens niet geslapen). Het restaurant (met 14 kamers) is een historisch gebouw uit 1730. Laten we maar even binnen gaan. Het lukt me nauwelijks om rustig te blijven bij het zien van zoveel (sobere) pracht. Er staan een 10-tal tafels, zonder moeite kan er het dubbele in. Deze ruimte gekoppeld aan de strakke gebogen muren, de hoge ramen rondom en de sierlijk met linnen gedekte tafels is het paradijs. We worden aan het raam gezet. Door het wijds en schitterend uitzicht lijkt het wel of we buiten zitten. Enfin, we komen hier om te eten en we bekomen alvast van de emoties met een frisse cava. De ontvangst is vriendelijk doch een beetje houterig, zoals gebruikelijk in Spanje.||We opteren voor het degustatie menu van 6-gangen aan € 55,00 per persoon, een dergelijke buitenkans laten we niet liggen. Ik ga hier niet de moeite doen om de gerechten te vertalen, hetgeen trouwens zinloos zou zijn. De originele versie is altijd beter. Hier gaan we dan. We starten met een consomé de ave, carabinero, trufa y queso fresco. De start hebben we alvast niet gemist. Vervolgens komt er alcachofas, tocina, cohombros de mar y cilintro. Subliem van smaak. Dan is het tijd voor vieira, seta de nieve, puerro, avellana y jugo de asaso. Qua structuur en combinatie kan dit niet beter. Het hoofdgerecht is cabrito del Ripollès, cebolla y trufa. Ook dit is prima, en de kleine porties zorgen ervoor dat we geen overladen gevoel bekomen. Besluiten doen we met zuma de uva, manzana, hieva luisa y lichi (eerste dessert) en chocolate con regaliz y cucalipto (tweede dessert). We drinken er een witte fles DO Costers del Segre van Auzells bij, iets bijzonder en uitstekend. Ook het glas rode wijn DO Montsant van Dido, die we bij het bij het geitenlam drinken is lekker.||Francesc Rovira is geen gewone kok. Alhoewel het geen moleculaire keuken is, zijn de bereidingen, de smaken en de texturen toch zeer eigentijds. Hét compliment dat ik aan deze kok kan geven is dat de natuurlijke smaken volledig overeind blijven. En dat is kunst !||De Michelin-ster en de 7,75 punten van Gourmetour zijn volledig terecht. Minpunten ? Tja, dat moet dan de service zijn die een beetje verlegen en afstandelijk overkomt, maar dat zit blijkbaar in de genen van de Spanjaarden.||Kom, we gaan niet zeuren na dergelijke...

Dit familiebedrijf ligt ietwat verloren in het kleine dorpje Gombren, met och arme 200 inwoners, op een hoogte van 900 meter gelegen aan de voet van de hoge Pyreneeën. Voor een goed begrip, ik beoordeel het restaurant en niet het hotel (ik heb er trouwens niet geslapen). Het restaurant (met 14 kamers) is een historisch gebouw uit 1730. Laten we maar even binnen gaan. Het lukt me nauwelijks om rustig te blijven bij het zien van zoveel (sobere) pracht. Er staan een 10-tal tafels, zonder moeite kan er het dubbele in. Deze ruimte gekoppeld aan de strakke gebogen muren, de hoge ramen rondom en de sierlijk met linnen gedekte tafels is het paradijs. We worden aan het raam gezet. Door het wijds en schitterend uitzicht lijkt het wel of we buiten zitten. Enfin, we komen hier om te eten en we bekomen alvast van de emoties met een frisse cava. De ontvangst is vriendelijk doch een beetje houterig, zoals gebruikelijk in Spanje.||We opteren voor het degustatie menu van 6-gangen aan € 55,00 per persoon, een dergelijke buitenkans laten we niet liggen. Ik ga hier niet de moeite doen om de gerechten te vertalen, hetgeen trouwens zinloos zou zijn. De originele versie is altijd beter. Hier gaan we dan. We starten met een consomé de ave, carabinero, trufa y queso fresco. De start hebben we alvast niet gemist. Vervolgens komt er alcachofas, tocina, cohombros de mar y cilintro. Subliem van smaak. Dan is het tijd voor vieira, seta de nieve, puerro, avellana y jugo de asaso. Qua structuur en combinatie kan dit niet beter. Het hoofdgerecht is cabrito del Ripollès, cebolla y trufa. Ook dit is prima, en de kleine porties zorgen ervoor dat we geen overladen gevoel bekomen. Besluiten doen we met zuma de uva, manzana, hieva luisa y lichi (eerste dessert) en chocolate con regaliz y cucalipto (tweede dessert). We drinken er een witte fles DO Costers del Segre van Auzells bij, iets bijzonder en uitstekend. Ook het glas rode wijn DO Montsant van Dido, die we bij het bij het geitenlam drinken is lekker.||Francesc Rovira is geen gewone kok. Alhoewel het geen moleculaire keuken is, zijn de bereidingen, de smaken en de texturen toch zeer eigentijds. Hét compliment dat ik aan deze kok kan geven is dat de natuurlijke smaken volledig overeind blijven. En dat is kunst !||De Michelin-ster en de 7,75 punten van Gourmetour zijn volledig terecht. Minpunten ? Tja, dat moet dan de service zijn die een beetje verlegen en afstandelijk overkomt, maar dat zit blijkbaar in de genen van de Spanjaarden.||Kom, we gaan niet zeuren na dergelijke...

This is the review for the hotel. The fabulous restaurant is next. Tucked away in this tiny Catalan village in the Pyrenees is Fonda Xesc. It's right opposite the church, the one that has bells that chime all through the night, on the hour, a quarter past, half past and I think I even heard a quarter to the hour as well, 03.45 to be precise. This isn't the fault of the hotel but to be honest if the bed had been more comfortable I probably would have slept right through. It's OK for a retreat but I do like a comfortable bed. The rates are amazingly good, as good as the amazing breakfast with excellent croissants (we are close to France of course).||Overall its good, great value even with the degustacion weekend but if they changed the mattresses, oh how we might have been...