Astrakiano Gorge — Attraction in Municipality of Archane - Asterousia

Gevaarlijke route!!! We parkeerden bij de begraafplaats (35°14'10.7"N 25°13'14.5"E). Bewolkt, 19 graden. Bij de Astraki bridge stond de rivier eind mei al droog. We zagen 2 verkleurde route bordjes: aan beide zijden van de brug. We kozen de kant van Astraki Kato en zagen de watermolen Paterikos. Start van wit-rode markering. Bij de watermolen was een toegangshekje. Geen waarschuwingen, geen slot. Pad voldeed aan de beschrijvingen op internet: beetje overwoekerd, rijke begroeiing. Geurende kruiden, bloemen. Vogels, smaragdhagedis. Diverse keren de rivierbedding overgestoken. Veel zoeken waar het pad verder ging. Pad raakte meer begroeid, overwoekerd. Met een tak maakten we ruimte. De stukjes waar we moesten klimmen over rotsen of smalle richeltjes moesten oversteken werden steeds uitdagender. Delen waren weggespoeld, de houten hekken die af en toe geplaatst waren, zagen er verrot uit, waren omgevallen of afgebroken. Traptreden waren verzakt. Het was nog net avontuurlijk te noemen. Af en toe hoorden we onweer. We waren al enige kilometers onderweg. De begroeiing werd steeds dichter, steeds meer doorns. Toen kwamen we op een hoog punt bij een brug. Zag er niet stevig uit. We overlegden of we om zouden keren, maar dachten dat het niet erger zou worden. We liepen behoedzaam over de brug op het punt waar de draagbalk onder de stammetjes zat. Toen kwamen we bij een 2e brug, deze was ingestort. Aan de zijde van de rotsen was nog een fundament, maar aan de kloofzijde was alles verzakt en gaapte de afgrond. Gezien alle gevaarlijke klimpartijen en behoedzame stappen langs de afgrond die we al achter ons hadden, leek teruggaan nog altijd gevaarlijker, vooral omdat we aannamen dat we intussen ver gevorderd waren. Heel voorzichtig en stijf van de adrenaline kropen we tegen de rotswand langs de afgrond. Vervolgens kwamen we in jungle op de bedding. Tijdens een sprong omlaag landde ik op een rooster waar allemaal bladeren op lagen. Goddank brak ik mijn enkel niet. Het onweer barstte nu los en het begon te regenen: dikke druppels. We stonden op een diep punt, maar wel bovenin de kloof, onder een boom en om ons heen een dichte groene muur van planten. We zagen al een tijdje geen markering meer en er was geen pad zichtbaar. Hoe gingen we hier ooit uit komen? Hoeveel gevaar zouden we nog tegenkomen, zeker nu alle rotsen nat waren geregend? Met het onweer stonden we ook niet veilig onder die boom, we moesten weg! Na rond zoeken naar een pad of aanwijzingen zagen we uiteindelijk een eind boven ons een reling zoals we die al meer hadden gezien. We hakten een weg door de planten naar een paar vergane treden en klommen omhoog uit de kloof. En toen stonden we boven: wat een enorme opluchting!! Boven bij het pad stond er een verkleurde wegwijzer (die wees naar het pad waar wij vandaan kwamen) zoals we ook aan het begin hadden gezien. Dit was dus wel de officiële route. We liepen de tegengestelde richting op en hoopten op het begin van de route terug te komen. We liepen echter tegen een hek aan rond een weiland met en grote kudde schapen. 3 luid blaffende honden kwamen naar ons toe gerend. We besloten niet door het veld te gaan lopen, maar een stuk terug te gaan om een alternatieve route richting de auto te vinden. Gelukkig hadden we in Google Maps onze parking spot vastgelegd, dus we wisten de juiste richting. De honden zagen ons weer en 1 vond een gat in het hek. Gewapend met onze stokken uit de kloof liepen we zo snel mogelijk een eind terug totdat de honden ons met rust lieten. We vonden een olijfgaard waar we doorheen konden richting een weg. Op een boerderij daar spraken we 2 oude mannen. De jongste zei dat de route door de kloof gesloten was. Oorspronkelijk was de route gemaakt (o.a. met Europees geld) en toen het geld van de initiële investering op was en er geen subsidie was voor het onderhoud is de route heel snel in verval geraakt. Verder heeft de schapenboer het hek geplaatst in de route, waardoor de wandeling niet af te maken is. We hebben het overleefd. Opgelucht. Wat een...

Beautiful place to hike, however the footpaths are currently in a terrible state. We got so far but found the old footpath had disappeared in dense undergrowth. Perhaps there was a way down the old aqua duct but we gave up. I planned to go up this one and down the Kouniavo gorge. A truly beautiful area with a lot of potential but it has not been maintained in many years. It is a shame because the paths are marked trails but in reality they are very neglected and unloved. I found Kouniavo was a lot better but still seriously damaged. It is a shame because it is a marked trail on the maps and we...

Very nice place for walking among beautiful nature a little tricky though not for young children.to have the best experience here you have to walk to the north among small paths to see beautiful river scenery and wonderful trees.at south side it is two beautiful small lakes with turtles. You have to be very careful the paths are small...