Qajar Museum- House of AmirNezam Garrousi — Attraction in Tabriz

The Amir Nezām House (Persian: خانه امیرنظام, Khaneh-e Amir Nezām, Azeri: Emir Nizamin evi), or The Qajar Museum of Tabriz, is a historical building in the Sheshghelan district (Persian: ششگلان), one of the oldest quarters of the city of Tabriz, Iran. The base of the edifice covers an area of 1200 square metres. This monument which since 2006 houses a museum dedicated to the Qajar dynasty (1781-1925), was built in the period of the Crown Prince Abbas Mirza (1789-1833). It was renovated by Hasan-Ali Khan (حسنعلی خان), Hasan Ali Khan Garroosy, in his position as the Major-domo of Azarbaijan, and used as his residency. In the subsequent periods, the house was employed as the official residence of the provincial governors of Azarbaijan. Because of persistent neglect over a long period of time, this building had come to be in such a bad state of disrepair that for a time it was seriously considered to demolish it and build a school in its place. Between 1993-2006 it has been subject of an extensive renovation process and since the completion of this undertaking it has been granted the National Heritage status.



Hasan-Ali Khan, Hasan Ali Khan Garroosy

The Sheshghelan district has been Governor's seat during the Ilkhanate dynasty. Hasan-Ali Khan, Amir Nezām Garousi, was born in 1820 in Bijar, in the Kurdistan Province. For a period of twenty-two years he served in various governmental positions. In particular, for a period he was in charge of the Iranianstudents sent to Europe by the government of Iran. He also served as the General of the Garrus Army and Head of the Security Guards of the High Court and of Arg-e Tabriz. He is buried in Mahan, in the Kerman Province. He is best remembered for his exemplary prose in the Persian language.

خانه گروسی یا موزه قاجار یکی از موزه‌ های شهر تبریز است این موزه در محل خانه امیرنظام گروسی و در محله ششگلان جنب بیمارستان کودکان، پشت مدرسه شیخ عطار قرار گرفته ‌است. موزه قاجار در سال ۱۳۸۵ خورشیدی پس از مرمت و بازسازی بطور رسمی راه‌ اندازی شد. خانه گروسی در دوره ناصرالدین شاه و در زمان پیشکاری امیر نظام گروسی (سیاستمدار، دیپلمات، ادیب و خوشنویس دوره قاجار) و توسط وی ساخته شده ‌است. این بنا در سال ۱۳۷۰ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شده و با شماره ۱۷۴۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردید. ای خانه قدمی تبریز پس از مرمت و بازسازی با حفظ ویژگی ‌های معماری و شاخص‌ های سنتی بنا، به عنوان موزه قاجار مورد استفاده قرار گرفت. این موزه در نزدیکی مقبره الشعرا تبریز که مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر نامی از جمله شهریار، قطران، اسدی طوسی، فاریابی و ثقة الاسلام است قرار دارد. ویژگی های معماری موزه قاجار تبریز : عمارت امیرنظام در زمینی به مساحت ۳۰۰۰ متر مربع، در ۲ طبقه و با زیر بنای ۱۵۰۰ متر مربع ساخته شده است. ساختمان مشتمل بر ۲ حیاط اندرونی و بیرونی بوده که باغچه‌ها و حوض ها، زیبایی آن را دو چندان کرده است. ۱۶ ستون با سرستون های زیبا ایوان سراسری را نگه داشته ‌اند. در طبقه بالا پنجره‌های مشبک ارسی با شیشه ‌های رنگی، گچبری‌ های نمای شمالی و جنوبی، و همچنین آینه کاری ها و گچبری های تالارهای داخلی وطنبی ‌ها به زیبایی مجموعه می‌ افزایند و در زیرزمین حوضخانه وسیعی وجود دارد که یکی از زیباترین قسمت های بنا است. ستون های استوار حوضخانه و آجرکاری سقف آن نیز بسیار چشمگیر است. تالارهای موزه قاجار تبریز : تالارهای طبقه اول موزه قاجار : تالار سکه، تالار بافته، تالار چینی، تالار آبگینه، تالار فلزات، تالار موسیقی، تالار خاتم. تالارهای زیرزمین موزه قاجار : تالار سنگ، تالار اسلحه، تالار رجال و فرامین، تالار معماری و شهرسازی و تالار قفل و تالار فانوس دلیل انتخاب این بنا به عنوان موزه قاجار تبریز، اهمیت دارالسلطنه تبریز در دوره قاجاریه بوده است. این شهر محل زندگی ولیعهد بوده است. در واقع از سال ۱۲۱۸ هجری قمری که عباس میرزا نایب‌السلطنه فتحعلی شاه گردید، این شهر رسماً...

موزه قاجار تبریز | خانه امیرنظام گروسی یکی از قشنگ‌ترین موزه‌های تبریز، موزه قاجار است. موزه قاجار که پیش از این خانه امیرنظام گروسی، از رجال سیاسی دوره ناصرالدین شاه بوده، عمارتی زیبا با حیاطی پر از گل دارد و سفری است به دوره قاجار. این موزه بخش های مختلفی دارد، یک تالار آن مخصوص پول و سکه‌های دوره قاجار است، تالاری دیگر مختص ظرف و ظروف، تالاری برای کاشی های رنگارنگ، تالاری برای تفنگ و اسلحه و تالاری برای ساز و تالارهایی هم برای وسایل دیگر. موزه‌ قاجار در یکی از محله‌های قدیمی تبریز به نام ششگلان قرار دارد. خیابانی که می‌توان خانه‌های قدیمی زیادی در آن پیدا کرد. مقبره الشعرا که مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر نامدار ایرانی از جمله شهریار، قطران و اسدی طوسی است در این خیابان قرار گرفته. به محله قدیمی و اعیان‌نشین ششگلان شهر تبریز می‌رویم؛ در دل این محله قدیمی که از دوره ایلخانی محل دارالحکومه بوده است، قدم در عمارتی می‌گذاریم که نه تنها تداعی‌کننده بخشی از تاریخ معاصرست بلکه با معماری چشم‌نوازش، هنر ایرانی را نیز به رخ می‌کشد. موزه قاجار یا عمارت امیرنظام گروسی، خانه‌ای باشکوه متعلق به دوران قاجار است که توسط امیرنظام گروسی، حاکم وقت آذربایجان در سال 1270 هجری شمسی ساخته شد و در دوره‌های بعد نیز محل سکونت والیان آذربایجان بوده است. عمارتی که سراسری آن بر روی 16 ستون استوار شده و امروز میزبان یکی از موزه های تبریز است. از جمله اشیایی که در این موزه نگهداری می‌شود می‌توان به مجسمه‌های شخصیت‌های برجسته دوره قاجار از جمله ع‍ب‍‍اس‌ م‍ی‍رز‌ا ول‍ی‍‍ع‍‍ه‍د، ‌ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ق‍ائم‌ م‍ق‍‍ام‌ ف‍ر‌ا‌ه‍‍ان‍‍ی و...، خوشنویسی‌ها و دستنویس‌های آن دوران اشاره داشت.

این عمارت تاریخی در سال 1370 و با شماره 1749 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

تاریخچه موزه قاجار تبریز

در دوره ناصرالدین شاه بود که حسنعلی خان گروسی ملقب به امیرنظام گروس، سیاستمدار، ادیب، نویسنده و خوشنویس این عمارت زیبا را ساخت. منابع نشان می‌دهند که پس از مرگ امیرنظام، این عمارت محل سکونت والیان آذربایجان در دوران‌ مختلف بوده و در خاطرات ناصرالدین شاه از این خانه توصیف بسیاری شده است. در دوران پهلوی این خانه به عنوان اداره دارایی و فرهنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت و سرانجام در سال 1370 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد. با توجه به آسیب‌های زیادی که به این خانه وارد شده بود، بازسازی عمارت با حفظ ویژگی‌های معماری بنا و شاخص‌های سنتی انجام شد و پس از اتمام عملیات ساختمانی در سال 1385 با کاربری موزه قاجار مورد...

It has been built in 2 years in Qajar dynasty by Hasan Ali Khan Garroosy (Amir Nezam Garroosy). Because he had lived in Europe for some years, the house was built with a combination of Iranian and European architecture. In Pahlavi dynasty, it was used as a government office until Islamic Revolution (1979). The building was given to The Cultural heritage and tourism organization in 1991 and after 12 years, it was opened as a Qajar Museum. You can see a good collections of coins, pottery, instrument devices and..... in two floors and also a big and beautiful yard. The main disadvantage of this museum was the lack of information about items and house. Even, some of them didn't have any...