Rashkan Castle — Attraction in Tehran

دژ ۲۳۰۰ ساله رشکان یادگار روزگار فرمانروایی اشکانیان و به دنبال آن حکمرانی ساسانی بر ایران است.ساختاری معماری دژ رشکان از لاشه سنگ و ساروج‌ تشکیل شده و در چهارراه خط آهن منطقه شهر ری و بر بالای کوهی استوار است و در زمره دژهای محافظ  هسته نخستین راگا یا ری در چهار سوی شهر، به شمار می آید. دژ رشکان در دوره دیلمیان توسط  فخرالدوله پسر رکن الدوله دیلمی‌ بازسازی و مورد استفاده مجدد قرار گرفت، از همین روی آن را دژ فخر آباد نیز می نامند. نام دژ رشکان برگرفته از کلمه”ارشک”به معنی خرس و نام بنیانگذار سلسله پادشاهی اشکانیان است که دیگر پادشاهان این سلسله به احترام و افتخار کلمه ارشک یا اشک را به نام خود اضافه می‌کردند.

گفتنی است که ری پایتخت بهاره پادشاهان اشکانی و همینطور  یکی از اصلی ترین مکان های  برگذاری آیین  نوروز پادشاهان ساسانی بوده که در دوره فرمانروایی اشکانیان،«ارشکیه» نام داشته است.از این محل ابزارها و ادوات جنگی باستانی بسیاری بدست آمده که در موزه ایران باستان نگه داری می شود. دژ رشکان در دوره اشکانی کاخ‌ها،سربازخانه و اسلحه خانه‌هایی در خود داشته که بخش‌های اصلی آن تا زمان قاجار نیز بر جا بوده، اما امروزه قسمت اعظم آن از بین رفته است. چندی پیش باستان شناسان آخرین سازه های معماری “کاخ سیاوش” متعلق به اواخر سلسله ساسانی را در محل دژ رشکان یافتند. این سازه تاریخی که دژی است با ساختاری از سنگ و ساروج، به دنبال عملیات کاوش و حفاری دژ رشکان، پس از سال ها از میان خاک های انباشته و زباله های شهری بیرون آمد. بنا به گفته کارشناسان و متخصصان میراث فرهنگی این کاخ متعلق به سیاوش بن مهران آخرین حاکم ساسانی ری بوده و با توجه به ساختار معماری مصالح سنگ و ساروج و در مواردی آجر های مربعی عصر ساسانی، متعلق به اواخر دوران ساسانی است که در طول قرون اولیه اسلامی نیز مورد استفاده قرار می گرفته است.

در دوران گذشته شهر ها از سه بخش اصلی ربض ، شارستان و  دژ تشکیل می شد ؛ ربض خارج از شهر بوده و شارستان محدوده مسکونی و  دژ به عنوان مکانی امن برای زندگی حکام و درباریان به شمار می رفت ، لذا برای حکام و فرمانروایان  آن دوره دارای اهمیت بسیاری بود. این روزها می توانیم دیوارها و کنگره های دژ رشکان را از اتوبان امام علی نیز...

محققان و مورخان درباره وجه تسمیه دژ رشکان شهر ری و تاریخچه آن بر این باورند که از آنجا که این دژ میراث بجا مانده از دوره نسبتا طولانی اشکانیان یا پارتیان است اسم این دژ بزرگ، رشکان، هم از واژه ارشک که پایه گذار شاهنشاهی اشکانیان بود گرفته شده – همان طور که در تاریخ شاهنشاهی پارتیان یا اشکانیان سایر فرمانروایان و پادشاهان این شاهنشاهی به افتخار ارشک بزرگ کلمه ارشک را به اسم خود می افزودند – ری هم در آن دوره نامش ارشکیه بود و از این منطقه تاریخی که یکی از بهشت های باستان شناسی ایران محسوب می شود آثار و ابزار جنگی کهن بسیاری کشف شده که علاقمندان می توانند در موزه ایران باستان از آن بازدید کنند.

این قلعه ۲۳۰۰ ساله، میراث ارزشمند اشکانیان و پس از آن امپراتوری ساسانی است. از جهت معماری دژ مذکور بالای کوه استواری بنا شده و مصالح بکار رفته در آن از سنگ و ساروج‌ است.

به نظر می رسد دژ رشکان شهر ری پایتخت بهاره شاهان اشکانی بوده و نیز یکی از اماکن مهم برگزاری مراسم و آیین های نوروزی در دوره امپراتوری ساسانی محسوب می شد. کاوشگران باستان شناس در جستجوهای اخیر خود در محوطه دژ رشکان به آثاری از آخرین سازه های معماری کاخ سیاوش دست یافتند که آن را به اواخر دوره حکومت ساسانی نسبت می دهند.

دژ رشکان این سازه که از سنگ و ساروج است بعد از گذشت سال ها از میان توده های از خاکروبه ها و زباله های شهری کشف شد. مورخان و کارشناسان میراث فرهنگی بر این باورند که این کاخ به سیاوش بن مهران آخرین حکمران سلسله ساسانی ری تعلق داشته است. هفتاد سال پیش از این باستان شناسی آلمانی – آمریکایی به نام پرفسور اشمیت در این نقطه عملیات کاوش و جستجوهای باستان شناسانه را شروع کرد.

هر چند تلاش های هیات باستان شناسی که به سرپرستی اریک اشمیت بود منجر به کشف بقایای مسجد جامع ری شد اما مرگ زود هنگام این پژوهشگر سبب متوقف شدن ادامه عملیات شده و حاصل تلاش های او هم هرگز انتشار پیدا نکرد تا اینکه جستجوهای باستان شناسان در دهه گذشته سبب دستیابی آنان به اثری ارزشمند از دوره حکومت اشکانیان و ساسانیان و همچنین سده های اولیه دوره اسلامی شد و وجود ارگی حکومتی در این منطقه را برای باستان...

A somewhat confusing historical site that leaves you with mixed feelings. A castle supposedly (source Wikipedia) constructed during Parthian time, thus around 2000 years old, should be a major tourist hotspot. However, it seems like the site is not being taken care of. Apart from the stairs leading to the top of the rock, there is just nothing. No signs, no explanation.. This place would definitely have some potential, though it's already worth visiting now, considering the stunning views on...