Jaskinia Na Dupce - Siedlec — Attraction in gmina Janów

Wzgórze Dupka leży nad starą szkołą, około 200 m na południe od drogi Siedlec-Zrębice, otoczone zewsząd polami. Jest ono porosłe lasem bukowym. Otwory jaskini są ukryte blisko szczytu, po północnej stronie.Obszerny otwór wschodni ma charakter zapadliskowej studni, o wymiarach przy górnej krawędzi 8x5 m. Stromym zboczem prowadzi on w dół. Od południa i od wschodu obrywa się ona najpierw pionowymi, później przewieszonymi, 5-metrowymi ściankami. Otwór zachodni ma kształt nieregularnego trójkąta, o szerokości 1,6 m i wysokości 1,2 m.

Pomiędzy otworami biegnie obszerny, 10-metrowy korytarz, szeroki do 7 m i wysoki do 5 m. W odległości 4 m przed otworem zachodnim, po jego lewej stronie, ponad metrowym prożkiem znajduje się myty korytarzyk, o długości 3 m i średnim boku 1 m. W dnie korytarza zasadniczego, od strony studni wcina się rynna denna, w postaci szczeliny o równoległych do siebie ścianach. Ma ona długość 8 m, szerokość 0,8-1,2 m i maksymalną głębokość 3,5 m. Od strony zachodniej jest ona zamknięta 3,5-metrowym progiem, pokrytym zwietrzałymi polewami kalcytowymi. Od strony studni jest otwarta. Dno we wschodniej stronie studni jest pokryte wantami, odpadłymi od silnie zwietrzałej w tym miejscu ściany studni. W głębi jaskini spąg jest pokryty rumoszem i grubą warstwą humusu z liśćmi bukowymi.

U podstawy lewej, południowo-zachodniej ściany szczeliny znajduje się wejście do szerokiego (4 m) lecz niskiego (0,7 m) korytarza, opadającego stromo do najniższego poziomu jaskini. Korytarz ten ma długość 11 m, szerokość 3-5 m i wysokość 0,8-1 m. Kończy się rumowiskiem, zamykającym całkowicie jego przekrój. Jedynie z lewej strony, pomiędzy ścianą korytarza a blokami skalnymi, otwiera się ciasna szczelina, o szerokości 0,4 m i długości 4 m, która doprowadza do najniższego punktu jaskini. Szczelina ta kontynuuje się dalej, przechodząc w niedostępne ciasnoty. Dno korytarza, oprócz ostatnich 3 metrów, pokrywa namulisko próchnicowe, wymieszane z rumoszem. Dno korytarza w końcowym fragmencie, a także spąg szczeliny do dna jaskini, pokrywa gruby rumosz skalny. Od rumowiska w kierunku północnym odchodzi jeszcze jeden, meandrujący korytarz, o długości 8 m, szerokości 1-2,5 m i wysokości 0,8-1,8 m. Korytarz ten przy końcu skręca ku NW, przechodząc w coraz ciaśniejszą szczelinę. U jej wylotu otwiera się w górę 4-metrowy komin. Na jego ścianach występują aktualnie tworzące się grzybki naciekowe. Dno korytarza pokrywa namulisko próchnicowe, pokryte kamieniami. Również w najniższym punkcie rynny dennej korytarza głównego, naprzeciw wylotu opisanego powyżej korytarza, znajduje się niewielkie (0,4x0,8 m) wejście do niskiej, owalnej komórki, mającej wymiary 6 m długości, 2-2,5 m szerokości i 0,8-1 m wysokości. Jej dno wypełnia również namulisko próchnicowe, pokryte grubym gruzem.

Górny korytarz został pierwotnie utworzony na kontakcie gruboławicowego wapienia z lekko skrzemionkowanymi wapieniami płytowymi (jura), których pakiet ma tutaj 1 m miąższości. Profil tego kontaktu jest widoczny przy ścianie spągowej części korytarza, po północnej stronie szczeliny. W następnym etapie rozwoju jaskini wody rozcięły spąg korytarza, wykorzystując pęknięcie o biegu NW-SE i tworząc rynnę denną oraz dolny korytarz. Rumowisko na jego końcu powstało ze zwietrzałych bloków skalnych i rumoszu, utworzonego podczas procesu niszczenia studni.

Górny poziom jaskini jest zupełnie widny. W środkowej części korytarza, po obu stronach szczeliny tworzą się zimą „chłopki” lodowe. Podczas dużych mrozów ta część wymarza całkowicie. Dolne piętro posiada mikroklimat typowo jaskiniowy, ze stabilną temperaturą i wilgotnością. Spotyka się tutaj zespół trogloksenów ze szczerbówką ksieni i motylem Triphosa dubitata. Na zboczu i ścianach studni występuje bogata roślinność naskalna, z udziałem porzeczki skalnej, zanokcicy skalnej, kopytnika, bodziszka cuchnącego, żywca dziewięciolistnego, zawilca gajowego, szczyru trwałego i poniżej - w miejscach bardziej cienistych - mchów i...

Jedna z wielu atrakcji okolic Złotego Potoku. Najciekawsza z oglądanych jaskiń. Trzy jej poziomy są łatwo dostępne bez użycia sprzętu a nawet oświetlenia. Dwa wejścia. Bezpieczna, z zachowaniem zdrowego rozsądku. Przy mokrym podłożu wymaga nieco większej ostrożności. Położona jest w ładnym zagajniku, tuż obok "pustyni". Jedynym mankamentem jest brak oznakowania. Nawigacja radzi sobie zupełnie nieźle ale bez wsparcia elektroniki, turysta skazany jest na wyczucie. Chcąc zaparkować samochód należy wypatrzyć słabo widoczną przerwę w rosnących na poboczu chaszczach i wbić się na niewielką polankę. Można próbować podjechać bliżej lasu ale jest to wariant na suche dni lub dla odpowiednich samochodów. Poruszając się rowerem warto połączyć zwiedzanie Bramy Twardowskiego, Jaskini Na Dupce i Pustyni Siedleckiej. Wszystkie te trzy miejsca są blisko siebie, przy tej...

Zejście do jaskini prowadzi po łagodnej, kilkunastometrowej pochylni do obszernej komory, przeciętej przez środek na dwie części, szeroką bruzdą, na dnie której znajduje się wejście do poziomego, kilkunastometrowego tunelu, zakończonego licznymi szczelinami z ciekawymi naciekami w formie draperii, przypominającymi łapy dinozaura. Jaskinia jest bezpieczna do zwiedzania, aczkolwiek musimy zachować podstawowe warunki bezpieczeństwa. Należy koniecznie mieć ze sobą dobre oświetlenie i kask. Wysokość jaskini daje nam możliwość jej zwiedzania w...