O nome deriva de “Ribat” ou “Rábita” fortaleza e lugar de oración almohade, sobre cuxos restos se levantou o mosteiro franciscano no século XIV que foi testemuña directa do descubrimento de América. Entre as paredes deste primitivo eremitorio custódiase a imaxe de Santa María da Rábida Nosa Señora dos Milagres, talla de alabastro, quizá de finais do século XIII, ante a cal Cristóbal Pedro Colón (Xpō) rezou momentos antes de iniciar a súa particular cruzada. En 1984 frei Juan Pérez, prior do mosteiro, apoiou a tese de Colón (esfericidade da Terra…) e axudoulle a obter a aprobación dos Reis para organizar a expedición. Posúe dous fermosos claustros, o Claustro das Flores, que era o espazo para acoller aos mariñeiros en apertos, polo que aquí habitaría Colón nas súas diversas estancias no mesmo, xunto ao seu fillo Diego, ao que deixa ao coidado dos frades entre 1485 e 1491; e o Claustro Mudexar, que soportou o terremoto lisboeta, cos seus muros decorados ao fresco. Tamén a cela de Frei Antonio de Marchena (coñecido como o frade astrónomo). Frei Juan Pérez foi un franciscano español e frade do convento da Rábida que viviu no tránsito dos séculos XV a XVI e axudou a Colón a convencer aos Reis de apoiar o seu proxecto de navegación a occidente, que resultou na primeira viaxe de Colón e o descubrimento de América. Ao contrario de Frei Antonio Marchena, non houbo dúbidas acerca da súa personalidade, destacouse limpa e concretamente nos testemuños primitivos máis auténticos, e só reinou algunha confusión acerca da primeira vez que tratou a Colón; é dicir, se foi na primeira visita de 1484-85, ou na segunda de 1491. É o amigo e confidente íntimo. Frei Antonio de Marchena representa a ciencia, o alto ascendente; Frei Juan Pérez a amizade, o corazón. Diriamos que aquel personifica a Orde de San Francisco e que este encarna a Rábida. No punto mesmo onde conclúe a actuación de Frei Antonio de Marchena, comeza a de Frei Juan Pérez. Tras arduas negociacións e grazas ás influencias do Gran Cardeal de Toledo, Pedro González de Mendoza e especialmente ás de frei Diego de Deza, prior do convento de San Esteban de Salamanca, ambos curmáns de Colón, é dicir, de Pedro Álvarez de Soutomaior (Xpō FERENS) asínanse as Capitulacións de Santa Fe, o 17 de abril de 1492. O 12 de maio dese mesmo ano, Colón regresa a Palos, porque alí tiña grandes parentes: O Señorío de Moguer pertencía aos Portocarrero e o de Palos, por iguais partes, ás familias Juan de Silva e Francisca de Castañeda, descendentes todos eles da Casa de Soutomaior. De volta na Rábida, os frades preséntanlle a Martín Alonso Pinzón e coa súa axuda organiza unha pequena flota formada por tres carabelas de armada e unha tripulación de entre noventa e cen homes.