มีอะไรจะเล่าให้ฟัง คือมันเป็นแบบนี้ ตลาดนี้เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ไม่เคยไป วันนี้มีโอกาสได้ไป เลยลองขับรถเข้าไปดู เป็นซอยไม่ใหญ่มาก ขับตรงไป ตอนแรกตกใจ ไหนว๊ะตลาดด แว๊บนึง มองไปทางขวาเห็นสะพาน เลยขับไป อ่อ... ที่จอดรถ อย่างน้อยก็ดีใจ มีที่จอดรถแล้ว เย่ๆ จากนั้นลงรถมาก็ไปหาลุงที่นั่งเก็บบัตรจอด ถามไปว่า "ลุงครับตลาดไปทางไหน" ลุงแกก็ยิ้มแล้วบอกว่า ตรงไปทางช่องนั้นแล้วเลี้ยวซ้ายแล้วก็ข้ามสะพานไป 555 ... แล้วเราก็ไปตามที่ลุงแกบอก เดินไป ด๊อกแด๊กๆ แล้วก็หิว เลยไปจัดเตี๋ยว ร้านป้าคนนึง ให้มาชามใหญ่เลยแถมอร่อยด้วย แล้วก็แวะร้านน้ำปั่น ลุงแกใจดี ยิ้มแย้มแจ่มใส เลยอุดหนุนสักหน่อย หลังจากที่อิ่มกับเตี๋ยวและน้ำหวานแล้ว ก็ถึงเวลาย่อย เดินเล่นไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอร้านขายขนม ว๊าววว... นี่มันขนมตอนเด็กๆเลยอ่ะ รู้จักขนมไม้ป่ะ ที่เป็นแท่งหวานๆหอมๆ เวลากัดเหมือนว่าเรากำลังแถะไม้อ่ะ จริงๆมีเยอะมากอ่ะ แต่ชอบขนมไม้ หลังจากซื้อขนมติดมือแล้ว ก็ไปเจอ ร้านกาแฟร้านนึง เห้ยๆ พ่อหนุ่มนี่ชงกาแฟน่ากินว่ะ แต่มันเป็น สโลบาร์ นะ เวลาไปกินต้องใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบ แต่ถ้าไม่ชอบรอ แนะนำเดินไปอีกนิด ไปนั่งดื่มชากับขนมปังปิ้งรอแบบ เย็นๆ ชิวๆ ริมแม่น้ำที่มีเรือวิ่งผ่าน ร้านนี้ต้องไปนั่งนะบอกเลย ถ้าชอบคาเฟ่แนววินเทจ เพราะให้บรรยากาศเหมือนหลุดออกจากเมืองที่วุ่นวาย มาเป็นตากลมแบบชิวๆข้างแม่น้ำ เพราะไม่ร้อนเลย มีลมพัดตลอด ขากลับก็แวะร้านเสื้อผ้าร้านนึง มีคุณป้าสองคนน่ารักมาก เป็นร้านเสื้อผ้าแบบ... บอกไม่ถูกอ่ะ ผ้าไทยงี้ป่ะ แล้วเอามาตัดเย็บเป็นเสื้อผ้าอ่ะ เลยจัดเสื้อม่อฮ่อม มาตัวนึง แพ็คเกจมีความน่ารัก ตะมุตะมิ๊ (อย่าลืมไปอุดหนุนคุณลุงคุณป้านะครับ จะได้มีอะไรน่ารักๆแบบนี้อยู่ไปนานๆ) ขอบคุณครับ