Güzel bir park. Dinlendirici. Sakin. Spor için ve dinlenmek için harika. Çocuklara hayvanseverlere yaşlılara da uygun. Saygısız insan pek yok. Araç park yeri yeterli. İç açıcı bir hava. Ağaçlar kuşlar gökyüzü. Herşey harika denebilir. İzmir sonuçta. Buz pisti bile var. Halı saha basket sahası umumi tuvaletler. Herşey var denebilir. Cuma akşamları halı sahasını hafta içi diğer günler yürüyüş parkurunu hafta sonları ise basket sahasını kullanmaya çalışıyorum. Aslında kahvaltı ve piknik de yapılabilir. Neden olmasın. Eve kapanmayın. Koşmaya değil sadece yürüyüşe ve bisiklete binmek için de gelinebilir.

Yüzümü bulutlara kaldırıp Dua eder gibi mırıldanıyorum Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum Rüzgarla, ilkbaharla

Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi Rüyada mıyım, gerçek mi bu Hem var gibiyim, hem yok gibi

Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde Başakların sonsuz salınışı Burada, kendimle başbaşa Ömrümü böylece tamamlayabilirim

Bir kuşu dilinden hiç öpmedim Belki bir gün öpebilirim Belki bir gün rüzgar olurum ben de Eserim başakların üzerinden Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden

Demiş şair. Ve bir başkası da O günü görmek için sade bekleyeceğiz, Göreceğiz bir sabah yeşil tomurcukları. Hazırlanıyor gibi, gökyüzü, ufuk, deniz, Bir sabah dökülecek baharların baharı.

Bu bahar yalnız mesut günler taşımaktadır, Baş başa kalacağız kenarında bir suyun, Göz alabildiğine yeşil uzanan çayır, Bir saadet içinde sessiz otlayan koyun.

Bu bahar güleceğiz en içten bir sevinçle, Bir melek ordan bize uzatacak elini. Beni bırakma kalbim, kalbim sen bana söyle. Ümitlerin en güzelini!..

Demiş. Ne harika değil mi? Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar. Dışarda, bozkırın üstünde birdenbire taze toprak kokusu, kuş sesleri ve saire… Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar, dışarda bozkırın üstünde pırıltılar… Ve içerde artık böcekleriyle canlanan kerevet, suyu donmayan testi ve sabahları çimentonun üstünde güneş… Güneş, artık o her gün öğle vaktine kadar, bana yakın, benden uzak, sönerek, ışıldayarak yürür… Ve gün ikindiye döner, gölgeler düşer duvarlara, başlar tutuşmaya demirli pencerenin camı : dışarda akşam olur, bulutsuz bir bahar akşamı… İşte içerde baharın en kötü saatı budur asıl. Velhasıl o pul pul ışıltılı derisi, ateşten gözleriyle bilhassa baharda ram eder kendine içerdeki adamı hürriyet denen ifrit… Bu bittecrübe sabit, karıcığım, bittecrübe sabit… N.Hikmet