Αγγελάκια σουβλάκι μπυραρία

Τυποποιημένη μετριότητα

Με πρόσκληση-συνοδεία φίλων, βρεθήκαμε οικογενειακώς σε αυτό το πολυψητοπωλείο... από τη μεγάλη γκάμα κρεάτων και προτάσεων σερβιρίσματος, επιλέξαμε διάφορα ώστε να βγάλουμε ένα σχετικά ασφαλές συμπέρασμα (και για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας φυσικά).

• Φαγητό: Πίτες "κανονικές" (και μία κυπριακή) με καλαμάκι κοτόπουλο, με κεμπάπ πολίτικο και με μπιφτεκάκι μοσχαρίσιο... πολύ σωστά ψημένες οι αλάδωτες πίτες, αλλά απολύτως τυποποιημένες οι γεύσεις στα κρέατα. Μπριζόλες χοιρινές με τηγανητές πατάτες... η μία σερβιρίστηκε στάζοντας αίμα, απολογήθηκαν και μας την έψησαν λίγο παραπάνω (αφήνοντας άθικτα τα συνοδευτικά, στα οποία είχε στάξει το αίμα!), τυποποιημένη κι εδώ η γεύση, αρκετά καλές οι πατάτες, τις οποίες πήραμε και για ορεκτικό (με γραβιέρα). Κεμπάπ κοτόπουλο... τυποποιημένο κι αυτό, αλλά σαφώς καλύτερο γευστικά από αντίστοιχα που έχω δοκιμάσει. Σαλάτα χωριάτικη... για την εποχή που τη φάγαμε, αξιοπρεπής. Κολοκυθάκια τηγανητά ("βιολογικά" τα γράφει ο κατάλογος)... μαυρισμένα και πανιασμένα από τη λαδίλα, οπότε ποια γεύση να περιμένεις...

• Εξυπηρέτηση: Αν εξαιρέσουμε (που δεν το εξαιρούμε) το σερβίρισμα της... αιμοσταγούς μπριζόλας, γενικά ήταν ευγενική και γρήγορη.

• Χώρος: Σχετικά πρωτότυπος διάκοσμος για "σουβλατζίδικο", με πολυέλαιους και γήινα χρώματα που του δίνουν χαρακτήρα αστικού εστιατορίου. Ωστόσο, σχετικά βρώμικος και μη περιποιημένος γενικότερα, οπότε αλλοιώνεται αρκετά το προσδοκώμενο αποτέλεσμα...

• Τιμές: Τσιμπημένες για ψητοπωλείο (γιατί τελικά αυτό είναι, όσο κι αν πλασάρεται για κάτι ελαφρώς αναβαθμισμένο).

Συνοπτικά, κάποια προσπάθεια που ξεκίνησε πιθανότατα παλαιότερα (περίπου 20 χρόνια μετρά το μαγαζί), έχει μείνει στα μισά και δε φαίνεται να ενδιαφέρεται κάποιος να την ολοκληρώσει...

Ιανουάριος 2019