Restaurant De Hoge Veluwe — Restaurant in Ede

Vaak zoek je het moois ver weg maar onlangs ben ik op Nationaal Park de Hoge Veluwe geweest en heb daar het Jachthuis Sint Hubertus bezocht, er is ook veel dichtbij veel moois te bewonderen. Dat is Jachthuis Sint Hubertus zowel van binnen als van buiten. Een 'Amsterdamse School' voorbeeld qua architectuur van de meester Berlage in eigen persoon in opdracht van Helène Kröller-Muller met een geweldig verhaal over de ontstaansgeschiedenis van dit huis, dat uitsluitend bedoelt was om gasten en zakenpartners te ontvangen, niet om er zelf te wonen. Alles binnen en buiten is ontworpen door de architect van de (wijn)kelder tot de torenkamer en de oost en de westvleugel die er samen met het hoofdgebouw uitzien als een hertenkop met gewei. Samen met de toren met bovenaan een gemetseld kruis symboliseren zij de legende van het lichtende kruis op de kop van een hert met gewei dat Hubertus op de korrel kreeg net toen hij wilde schieten en de vermanende woorden die God tot de edelman Hubertus sprak toen hij op goede vrijdag (de dag dat Jezus stierf aan het kruis) de euvele moed had te gaan jagen tot ontsteltenis van de dorpsbewoners die hem op pad zagen gaan. Nadat Hubertus het licht had gezien, bekeerde hij zich en werd later zelfs Bischop van Maastricht. Maar genoeg over de legende. Eenmaal binnen, je wordt rondgeleid door een zeer welbespraakte en ter zake kundige gids, is het vooral nogal duister, daar moet je even aan wennen. Vanuit de schemer doemt de pracht en de praal en het tot in de kleinste details doorgevoerde totaalconcept van Architect Berlage op. Over elke steen is gekibbeld (met Helène, een behoorlijk pittige tante) en zelfs de plaats waar de kasten staan zijn door de architect letterlijk in de tegels vastgelegd, De pootjes van de ook door hem ontworpen kasten passen er namelijk precies midden op en een halve centimeter naar rechts of links valt al erg op en uit de toon. Er zijn veel geglazuurde bakstenen toegepast en omdat je glazuur niet kunt metselen is van elke steen vooraf bepaald welke zijden wel en niet geglazuurd moesten worden en dan ook nog eens welke kleur ze moesten hebben. Vandaar gaat het verder naar de vergaderkamer met een grote albasten lamp aan het plafond boven een al even riante vergader c.q. eettafel. de grote ramen bieden uitzicht op de grote gegraven vijver en kunnen helemaal tot in de kelder wegzakken om bij mooi weer het idee te geven dat je onder de veranda op het terras zit. Die vijver was overigens zo lek als een mandje en er is zelfs een hele dakleerfabriek voor opgekocht om er rollen dakleer te gaan maken, dakleer was tijdens de bouw in 1924 als ik het goed heb alleen te koop als vierkante vellen, daarmee kreeg je te veel naden en dus teveel kans op lekkages. Toen ze klaar waren met hun vijver kreeg de eigenaar zijn fabriek terug inclusief de ontworpen machine. Aan geld geen gebrek, dus koste nog moeite werd gespaard. Rechts de rookruimte, voor de mannen, met eigen humidor om de sigaren vers te houden. En links van de vergaderzaal de theesalon met een echte Duitse 'Kachelherd' het enige item waar niet over is geruzied door Helène en Berlage en te lage stoelen omdat Helène klein was zat ze overal op te hoge stoelen en bij haar thuis moesten de gasten maar eens ervaren hoe naar het is om op een stoel met verkeerde hoogte te zitten. Na een hoogoplopend geschil over een erker die er percé nog aangebouwd moest worden in de werkkamer van manlief aan de oostgevel nam Berlage zijn ontslag hoe het verder afloopt moet u zelf maar gaan beluisteren. Aansluitend kun je in de "Koperen Kop" een heerlijke 'Veluwse Pannenkoek", verorberen dan kan je dag echt...

Friendly enough staff front of house, but kitchen is a bit of a let down: too much maillard reaction on the venison steak (not burnt, but too close). The sauce served with it was too salty. And the accompanying veg? Potato gratin, topped with mashed potatoes and two truffel potato chips stuck in that - and a serving of French fries too. A piece of carrot that was too chewy - serve it crisply fresh or well cooked - and half a chewy big mushroom that was probably in water too long. I will not comment on the design as it is in a temporary building (met 2019) but I hope they will improve their...

Ontzettend druk vandaag, dus staan in een rij te wachten tot we naar een tafeltje worden geleid. Daar moeten bestellen en meteen betalen met QRcode. Na best lang wachten werden de chocolademelk (lauw ipv warm) en cappuccino bezorgd plus het taartje van mijn zoon. Taartje was met 5,50 euro aan de prijs voor een saaie kant en klare chocolademousse zonder poespas, maar à la. Er was geen suiker bij de cappuccino gelegd, dus daar heb ik apart om moeten vragen. Normaal geen enkel probleem, maar nu was de bediening zo ontzettend druk met het zoeken naar vrijkomende tafeltjes dat er helemaal geen oog was voor de gasten. De bediening was gehaast en onpersoonlijk. Cappuccino werd helaas koud, dus dan maar zo gedronken. Op mijn tosti heb ik bijna een half uur moeten wachten, zodat ons drinken en taartje van zoon al op waren. Probeerde steeds iemand te wenken maar bediening lette dus niet op gasten. Tosti van 9 euro (!!) viel ontzettend tegen. Veel te lang onder de gril gelegen waardoor brood gortdroog was en de kaas was nagenoeg verdwenen (niet te proeven in ieder geval). Schaaltje kruidensla ernaast was niet meer dan handje gewone sla met smakeloze olie. Deze tosti was echt zwaar onvoldoende! Omdat we er al veel langer zaten dan aanvankelijk de bedoeling, en omdat de bediening nauwelijks aan te schieten was, hebben we het erbij gelaten, maar voor ons was het eens maar nooit meer! Overigens is restaurant kil en ongezellig van binnen. Beetje kantine...