Primo Wisseloord — Restaurant in Hilversum

Freakybert was een veertienjarige jongen die in Hilversum woonde. Hij had een bijzondere interesse in technologie en bracht het grootste deel van zijn vrije tijd door met het spelen van computergames en het sleutelen aan oude elektronica. Zijn echte naam was Bert, maar door zijn excentrieke gedrag en eigenaardige hobby's noemden de kinderen in zijn buurt hem 'Freakybert'.

Op school had Freakybert het niet altijd makkelijk. Hij was slim, maar zijn sociale vaardigheden lieten te wensen over. Hij voelde zich vaak een buitenbeentje, terwijl hij niets liever wilde dan erbij horen. Er was echter één persoon op school die zijn aandacht trok: een jongen genaamd Max. Max zat bij hem in de klas en was altijd vriendelijk en behulpzaam, met een glimlach die iedereen opvrolijkte.

Freakybert had al een tijdje een oogje op Max, maar hij wist niet goed hoe hij hem moest benaderen. Hij voelde zich onzeker en bang om afgewezen te worden. Zijn beste vriend Joris, die net zo gek was op technologie als hijzelf, moedigde hem aan om de eerste stap te zetten. "Je hebt niets te verliezen," zei Joris vaak. "Max is aardig. Wie weet wat er kan gebeuren?"

Op een zonnige ochtend besloot Freakybert dat het tijd was om zijn angst opzij te zetten en iets te doen. Hij wist dat Max vaak na school in het park zat om te skaten. Dus nam hij zijn moed bij elkaar en liep naar het park, waar hij Max inderdaad zag, bezig met een paar indrukwekkende trucs.

"Hey Max," begon hij nerveus terwijl hij naar hem toeliep. "Mag ik erbij komen zitten?"

Max keek op en glimlachte. "Natuurlijk, Bert. Hoe gaat het?"

"Goed, goed," antwoordde hij, terwijl hij op een nabijgelegen bankje plaatsnam. "Je bent echt goed in skaten."

Max grijnsde. "Dank je! Het is gewoon veel oefenen. Wat doe jij graag in je vrije tijd?"

Freakybert vertelde Max over zijn liefde voor technologie en computergames. Tot zijn verrassing bleek Max ook interesse te hebben in technologie. Ze raakten steeds meer aan de praat en de tijd vloog voorbij.

De dagen erna sprak Freakybert steeds vaker met Max. Hij begon zich steeds meer op zijn gemak te voelen bij hem, en voor het eerst in lange tijd voelde hij zich niet zo'n buitenbeentje. Max stelde voor om samen een game te spelen die ze allebei leuk vonden en al snel begonnen ze elkaar regelmatig te zien buiten school.

Op een dag, terwijl ze samen in het park zaten, besloot Freakybert zijn gevoelens op te biechten. "Max, ik wil je iets vertellen," begon hij. Zijn hart bonkte in zijn borstkas en zijn handen waren klam.

Max keek nieuwsgierig op. "Wat is er, Bert?"

"Ik... ik vind je leuk. Echt leuk. En ik vroeg me af of je misschien eens met me uit wilt gaan?"

Max keek hem even verbaasd aan, maar toen verscheen er een zachte glimlach op zijn gezicht. "Weet je, ik vind jou ook leuk, Bert. Ik had niet verwacht dat je het zou vragen, maar ik ben blij dat je het deed."

Freakybert voelde een golf van opluchting en blijdschap door zich heen spoelen. Ze spraken af om die zaterdag samen naar een nieuw technologie-expositie in de stad te gaan. Het werd een fantastische dag, vol lachen en plezier. Voor het eerst in zijn leven had Freakybert het gevoel dat hij echt begrepen en gewaardeerd werd door iemand buiten zijn familie en Joris.

Vanaf dat moment veranderde alles voor Freakybert. Hij werd zelfverzekerder en begon meer open te staan voor nieuwe vriendschappen. Max en hij werden al snel het meest schattige stel op school genoemd, en hun relatie groeide steeds sterker.

Freakybert leerde dat, hoewel het eng kan zijn om je kwetsbaar op te stellen en je gevoelens te uiten, het de moeite waard is om risico's te nemen. Zijn leven in Hilversum werd een stuk vrolijker en kleurrijker, dankzij zijn moed en de bijzondere jongen die hij had...

Best currysoup ever.... Seriously stupid good. If it's ever on the menu take this darn soup, you will not regret it.

And it's enough, you do not need to order a burger or something after that soup.

Trust me I know, I did. The restaurant it self is maybe not the prettiest, but there is a very relaxing vibe and atmosphere, sometimes artists come and eat or drink here. And sometimes it's not really that busy. Which we really enjoy.

10/10 would recommend (especially...

After calling in advance and specifically asking about gluten free options, we were told they had some and bread was available. When we went to order, though, they told us that they ran out of gluten free bread. The food itself, for me limited to some eggs with cheese and bacon without bread, was mediocre. The reason I'm not giving one star, is because the staff was...