Grand café Deksels Leiden — Restaurant in Leiden

Delen is lief !

Bij eet cafe Deksels in leiden🥹

Mijn moeder komt hier al jaren heel graag. Vandaag besloten we – mijn moeder en ik – weer eens samen koffie te gaan drinken. Een jaar geleden heeft mijn moeder een zwaar herseninfarct gehad, waar ze bijna aan is overleden. Sindsdien is ze aan één kant van haar lichaam verlamd en kampt ze met ernstige blaasproblemen.

Toen we binnenkwamen, ging mijn moeder aan een tafel zitten waar een klein bordje met "gereserveerd" op stond. Ze ziet slecht en had dat bordje niet opgemerkt. De manager kwam direct naar ons toe en zei op een erg onvriendelijke toon: “Deze tafel is gereserveerd, dat zie je toch wel? Zoek maar een andere tafel.” Mijn moeder schrok hiervan.

Eerder was ik al met haar naar het toilet geweest. Door haar beperking moet ik haar overal bij helpen, en het kost tijd omdat ze moeite heeft met opstaan en bewegen. Na de koffie moest ze weer naar het toilet, dus ik liep met haar mee. Op dat moment kwam, opnieuw de manager naar ons toe. Ze zei luid, terwijl het restaurant vol mensen zat: “Jullie zijn net ook al een uur op het toilet geweest. Moet dat nou weer?”

Die opmerking raakte mijn moeder diep. Ze begon te huilen. Toch ging ze naar het toilet, want als ze dat niet had gedaan, had ze letterlijk op de grond geplast – ze kan het door haar herseninfarct namelijk niet ophouden. Ik legde uit dat ze lang op het toilet zit en dat ze hier niets aan kan doen. Ik moet haar met alles helpen en ben ook haar mantelzorger.

Na dit alles wilde ik gewoon afrekenen, maar ik was zo boos en verdrietig over hoe mijn moeder was behandeld, dat het escaleerde tot een ruzie. Uit frustratie heb ik toen een stoel omgeschopt. Ik riep dat ik het prachtig vind dat mensen met een beperking hier werken, maar dat er blijkbaar geen enkel begrip is voor klanten met een beperking, zoals mijn moeder.

We zijn weggegaan, maar buiten sloeg de situatie verder om. In mijn boosheid heb ik een plant omgestoten. Toen kwamen er meerdere mensen naar buiten. De manager duwde me, waarop ik haar in een opwelling heb geslagen. Een grote man kwam op me afgerend, greep me bij mijn pols en begon dingen naar mij te gooien. Hij moest door anderen worden tegengehouden. Ik hield er een blauwe plek aan over. Uit pure woede en verdriet heb ik uiteindelijk ook een glas naast de man gegooid – niet naar iemand gericht, maar uit pure frustratie. Het werd zwart voor mijn ogen.

Ik vind het ontzettend erg dat mijn moeder zo behandeld werd. Ik ben er vandaag nog helemaal van van slag. Ik besef dat ik niet had mogen ( Terug)slaan en gooien. Zo ben ik normaal ook helemaal niet. Maar om je eigen moeder zo te zien, huilend, vernederd en in paniek… er brak gewoon iets in mij.

nogmaals wat ik deed was ook niet goed! En daar heb ik spijt van,. Maar hoe jullie een gehandicapte vrouw van 68 behandelingen is...

A atmospheric, living room vibe lunchroom that has a participation scheme for those with intellectual disabilities. They are happy to serve you drinka and food and engage in friendly conversation.

The food is full of flavour and well presented. The prices are decent.

It is a great spot to do some work with a laptop and lounge with friends/ family.

I highly recommend...

Wauw wat een verrassing was dit! Had een high tea via Social Deal genomen en had hiervoor nog nooit van het plekje gehoord maar man..wat een lieve mensen! En het eten was boven mijn verwachtingen maar oh zo lekker! En heel meedenkend, er was bij de reservering niet doorgekomen dat wij intolerant waren voor kaas maar konden het gewoon aangeven en voor ik het wist stond er alweer een nieuw plankje met allemaal lekkers zonder kaas! Super super lief en enorme aanrader en zelfs een leuke rondleiding gehad van lieve Gabriel! Ik kom met...