Castle of Argos (Larisa) — Attraction in Municipality of Argos and Mykines

One of the photos attached to this review shows the informational tourist signage (in English) available on site, so that should provide enough information about this castle’s history and such. My own comments are that it has excellent views of the surrounding Argolis area, parking is free, entry is free, and the site certainly holds interest for travelers who love old castles. You can even scramble up onto remains of the castle walls, although it is not altogether easy and somewhat risky, so exercise caution if you feel enthused to do that. The hillside is rather steepish and the pathway a bit rough, so disability access is quite limited to say the least. This ruin seems to be popular with the locals (I expect it may attract amorous youth, and who can blame them with these views?), but the good news is there were no obnoxious tour groups at the time I visited in spring 2023. As a point of interest, Pausanias (Book II, Chapter XXIV) refers to "...the citadel they call Larissa..." The word citadel is usually used in reference to a fortress which lies within a city's walls, as opposed to the word castle which implies a fortress standing apart from a city. Today we call it Larisa Castle, and so it indeed appears without a city, so the curious question is whether a city surrounded the site in Pausanias' time (around 150-180 AD). I should add that Larisa Castle makes for a good contrast juxtaposed to the nearby Heraion (five miles to the northeast) which is not extensive but of great historical interest, and of course the world famous remains of Mycenae only 21 miles further north...

Sin dudas lo mejor de la ciudad. La entrada es gratuita y había información y posibilidad de recorrerlo casi todo. Muy buenas vistas desde el castillo hacia toda la ciudad y a todo el golfo argólico, inclusive se llega a ver Tirinto y Nauplia. Nosotros la subimos en taxi porque sinceramente estaba muy mal de mi pie, que como ya he comentado antes me lo lastimé seriamente de mucho caminar y no con las mejores zapatillas. De haber estado bien y con tiempo lo hubiera hecho caminando. De todas formas, en Grecia, siempre es mejor ir en auto o en taxi por tu seguridad, nunca se sabe con lo que te vas a encontrar. Son lugares que han sido inmensamente importantes pero hoy en día no todos tienen la importancia que se merecen para el estado griego.

El castillo debe su nombre a la colina homónima que se eleva sobre la ciudad de Argos a 287 m de altitud. Su posición estratégica, dominando la ciudad más importante de la Argólida, así como las rutas marítimas y terrestres que conectan el sureste del Peloponeso con el Ática y las islas del Egeo, fue el motivo de la fortificación de la colina, ya desde la Prehistoria. En la ciudadela se conservan restos de la fortificación micénica (s. XIII a.C.), mientras que enormes partes arquitectónicas monolíticas de la fortificación micénica se incrustaron en segundo uso en los muros de la fortificación medieval.

La forma actual del castillo se estableció en la Edad Media, aunque se atestigua un uso ininterrumpido de la zona desde la Prehistoria hasta la Segunda Guerra Mundial. Los antiguos muros de fortificación, partes de los cuales aún son visibles hoy en día incorporados a mampostería de épocas posteriores, constituyen el plan principal seguido por las fortificaciones medievales. Las obras defensivas comprenden la ciudadela en la cima de la colina y un recinto exterior. Las murallas están reforzadas por torres, en su mayoría de tres o cuatro caras. Posteriormente, y sobre todo tras la llegada de la artillería en el siglo XV, el castillo sufrió importantes intervenciones y se reforzó con torres cilíndricas.

En el interior de la ciudadela se encontraban probablemente el edificio administrativo e instalaciones militares. También se ha localizado una iglesia del primer milenio, en cuyo emplazamiento se construyó más tarde, en 1174, una capilla dedicada a la Virgen María. En el barrio exterior se desarrolló una zona residencial, aún inexplorada. Había grandes aljibes en las zonas de ambos pabellones del castillo. Este trazado se conservó hasta finales del siglo XIV, con obras de refuerzo e intervenciones menores en época bizantina y franca, lo que convirtió a Larisa en uno de los cuatro castillos mejor defendidos del Peloponeso, según se cita en la Crónica de Morea.

Durante el siglo XV se llevaron a cabo extensas obras de refuerzo de las fortificaciones, como resultado de la alternancia del dominio veneciano y otomano del castillo, así como de la necesidad de actualizar los elementos arquitectónicos defensivos debido a la llegada de la artillería, incluida la construcción de una muralla transversal que corta la parte sur del recinto exterior. La muralla exterior está reforzada con grandes torres cilíndricas con cañoneras. Las murallas de la ciudadela se levantan y refuerzan con torres de tres y cuatro lados y una torre en forma de almendra. Al mismo tiempo, se tapia la puerta bizantina y se abre otra puerta más al oeste. A mediados del siglo XV se construye la impresionante torre del homenaje cilíndrica en la esquina suroeste de la ciudadela, hoy en ruinas. En el siglo XVI, la zona del recinto exterior situada al sur de la muralla transversal queda abandonada y desierta, mientras que al sur de la puerta de la ciudadela se añade una galería, creando así un patio exterior. Al este del vano se forma un pasadizo con una puerta doble.

Para conocer mas de la historia de Argos y Nauplia te recomiendo el video documental que le dediqué en mi YT, buscalo como: ARGOS y NAUPLIA 🇬🇷 4K Viaje a la Antigua Grecia +...

Πολύ καλό αξίζει η επίσκεψη στο κάστρο!

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία

Βόρεια από το Άργος, εκεί που τελειώνει η πόλη, υπάρχουν δύο λόφοι. Δεξιά, προς τα ΒΑ, είναι ο λόφος της Ασπίδος και στα ΒΔ, ο πιο ψηλός από τους δύο (289 μ.), είναι ο λόφος της Λάρισαςόπου βρίσκεται το κάστρο. Και στο λόφο της Ασπίδος υπήρχε αρχαίο κάστρο που δεν σώζεται. Τα δύο κάστρα ενώνονταν με τείχη για την προστασία της πόλης του Άργους κατά την αρχαιότητα.

Το Όνομα του Κάστρου

Το κάστρο λέγεται Κάστρο του Άργους ή κάστρο της Λάρισας. Οι πρώτοι που εποίκισαν το Άργος ήταν οι Πελασγοί και οι ονομασίες είναι πελασγικές. «Άργος» σημαίνει κάμπος και «Λάρισα» σημαίνει ακρόπολη.

Ιστορία

Το κάστρο οικοδομήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Η βάση του σε ορισμένα σημεία έχει ογκόλιθους, που μας θυμίζουν τα κυκλώπεια τείχη. Τον 5ο και 6ο αι. π.Χ. οι Αργείοι επισκεύασαν και συμπλήρωσαν το τείχος, ακολουθώντας τα παλαιότερα ίχνη. Σημαντικά τμήματα της εποχής εκείνης σώζονται στο βόρειο και δυτικό τμήμα.

Τον 10ο αι. μ.Χ. κτίστηκε το μεσαιωνικό κάστρο και υπήρξε για τους Βυζαντινούς από τις πιο σημαντικές οχυρώσεις στην Πελοπόννησο. Το 1203 περιήλθε στη δικαιοδοσία του άρχοντα του Ναυπλίου Λέοντα Σγουρού.

Μετά την άλωση του 1204, το κάστρο άντεξε μέχρι το 2012 οπότε κυριεύτηκε από τον Othon de la Roche (Όθωνα Δελαρός), τον Φράγκο ευγενή (Βουργουνδός για την ακρίβεια) στον οποίο είχε παραχωρηθεί το Δουκάτο των Αθηνών. Οι Φράγκοι την περίοδο εκείνη, μέσα στον 13ο αιώνα, ανακατασκεύασαν το κάστρο και του έδωσαν τη σημερινή του μορφή.

Το κάστρο παρέμεινε φράγκικο και μετά την εκδίωξη των Λατίνων από το θρόνο της Κωνσταντινούπολης, ενώ γλύτωσε και από τους Καταλανούς που κατέλαβαν το Δουκάτο των Αθηνών. Από το 1356 ανήκε στη Δούκισσα της Αργολίδας Μαρία Ντ’ Ανγκέν ( Maria d'Enghen), κληρονόμο του οίκου Δελαρός. Το 1388 η Δούκισσα πούλησε την περιοχή στους Ενετούς, αλλά το κάστρο του Άργους πρόλαβε και το άρπαξε ο Θεόδωρος Παλαιολόγος, δεσπότης του Μυστρά για να το πουλήσει ο ίδιος στους Ενετούς το 1394.

Οι Ενετοί κράτησαν το κάστρο μέχρι το 1463 οπότε έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Οι Τούρκοι παρέμειναν κυρίαρχοι μέχρι το 1822, με ένα μικρό διάλειμμα στο διάστημα 1686-1715 όταν επέστρεψαν για λίγο οι Βενετσιάνοι υπό τον Μοροζίνι.

Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, όταν έφτασε στο Άργος η μεγάλη στρατιά του Δράμαλη, ο Κολοκοτρώνης έκρινε ότι έπρεπε οι Έλληνες να καταλάβουν το κάστρο, για να απασχολήσουν τον εχθρό και να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο. Ο Κολοκοτρώνης έστειλε αρχικά 100 επίλεκτους άντρες, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα κι άλλοι κι έγιναν 700. Αρχηγός τους ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο οποίος έδωσε δείγμα της διοικητικής του ικανότητας.

Οι Έλληνες κράτησαν το κάστρο μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1822 και κατόρθωσαν να διαφύγουν ύστερα από αντιπερισπασμό, που προκάλεσαν στον εχθρό οι Έλληνες του στρατοπέδου των Μύλων. Οι αγωνιστές είχαν κατορθώσει να καθυστερήσουν τον εχθρό 15 περίπου μέρες, που ήταν πολύτιμος χρόνος για την οργάνωσή τους και το θρίαμβο στα Δερβενάκια μετά από δύο μέρες.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Το κάστρο έχει δύο περιβόλους· τον εξωτερικό, μήκους 200 μ., και τον εσωτερικό, μήκους 70 περίπου μέτρων. Στον εσωτερικό χώρο υπήρχε ναός του Λαρισαίου Διός και της Αθηνάς Πολιάδος (Παυσ. ΙΙ, 24,3). Επίσης, υπήρχε σταυρεπίστεγη εκκλησία του 12ου αιώνα Σώθηκε η κτητορική της επιγραφή με το όνομα του επισκόπου Νικήτα, η οποία φυλάσσεται στις αποθήκες του μουσείου Άργους.

Για την κατασκευή της εκκλησίας χρησιμοποιήθηκε οικοδομικό υλικό της αρχαίας εποχής. Αλλά και σε πολλά ακόμη σημεία της τοιχοποιίας του κάστρου ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει ενσωματωμένα αρχιτεκτονικά μέλη.

Σημερινή Κατάσταση

Απο μακριά το κάστρο, με τους μεγάλους πύργους και τα ψηλά τείχη, φαίνεται επιβλητικό και δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι σε καλή κατάσταση. Από κοντά -και από μέσα- είναι απογοητευτικό, δεδομένου ότι επικρατεί μια εικόνα...