Behnam House — Attraction in Tabriz

خانه بهنام، خانه‌ای تاریخی مربوط به اواخر دوران زندیه و اوایل قاجار به شمار می‌رود که با کاربری مسکونی ساخته شده است. این خانه در دوران ناصرالدین شاه نوسازی و با نقاشی‌هایی تزیین شد. همان طور که از نام این عمارت پیداست، مالک این خانه شخصی به نام بهنام گنجه‌ای، از خاندان گنجه‌ای، بود. خاندان گنجه‌ای، از خاندان‌های مهم، صاحب قدرت و صاحب نفوذ در آن دوران و هم‌ریشه خاندان قاجار محسوب می‌شد. این خاندان در ابتدا در گنجه ساکن بودند؛ اما با حمله روس‌ها و تصرف قفقاز به وسیله آن‌ها، به تبریز مهاجرت کرده و در آنجا ماندگار شدند. خاندان گنجه‌ای در تبریز مشغول به تجارت شده و بعدها نیز به عرصه سیاست پا گذاشتند.

خانه بهنام در تاریخ 23 بهمن ماه سال 1376 در فهرست میراث ملی ایران ثبت شد و اکنون در اختیار دانشکده معماری دانشگاه هنر تبریز قرار دارد. به طور کلی، خانه بهنام شامل دو حیاط (حیاط‌های اندرونی و بیرونی) و دو ساختمان (ساختمان قشلاقی و ییلاقی) است. ساختمان اصلی این بنا ساختمان قشلاقی و ساختمان کوچک‌تر ییلاقی گفته می‌شود که هر کدام از ساختمان‌ها با توجه به فصل و دمای هوا، برای زندگی انتخاب می‌شدند. ورودی خانه بهنام در پشت خانه و در کوچه مشیر قرار دارد. یکی دیگر از بخش‌های این عمارت، یک هشتی است که برای ورود به خانه باید از آن عبور کرد. این قسمت، تقریبا در همه خانه‌های آن دوران وجود داشته و مرسوم بوده است. ساخته شدن هشتی از دیده شدن داخل خانه توسط افراد غریبه و رهگذران جلوگیری می‌کند. از آنجایی که این بنا متعلق به فردی از خاندانی پرنفوذ و اشرافی بوده، انتظار می‌رود که معماری آن حیرت‌انگیز باشد. زمانی که پا در خانه بهنام بگذارید، با حجم بالایی از زیبایی روبه‌رو خواهید شد. یکی از ویژگی‌های جذاب معماری این بنا، وجود طنبی بزرگ شرقی- غربی است که وصف زیبایی آن در حطیه کلمات نمی‌گنجد. به اتاقی که دارای 7 درب بوده و اطراف آن را اتاق‌های دیگر احاطه کرده باشند، طنبی یا هفت‌دری گفته می‌شود. پنجره‌های اروسی خانه بهنام که با شیشه‌های رنگی زینت داده شده‌اند، به شمال و جنوب باز می‌شوند. در شمال و جنوب عمارت، دو ایوان وجود دارد که ایوان ستون‌دار جنوبی، بلند و مرتفع بوده و ایوان شمالی، ستون‌هایی هم ارتفاع با طنبی دارد. بیرونی خانه بهنام شامل هفت‌دری، کله‌ای و اتاق بوده و در شمال آن قرار گرفته است. طنبی ارسی دار بیرونی، تزیینات گچی و نقاشی‌های دل‌انگیزی دارد که بر دیواره‌ها و سقف نقش بسته است. تزیینات و هنرنمایی‌های موجود در طاقچه‌ها، شومینه و اتاق‌های جنبی نیز از زیبایی خاصی بهره‌مند هستند. در قسمت جنوبی بیرونی، فضاهایی مانند تراس تابستانی با ستون‌ها، سرستون‌های گچی مقرنس‌کاری شده و ورودی چند اتاق دیگر قابل مشاهده است. اندرونی خانه در شمالی‌ترین قسمت خانه واقع شده و طرفین آن را اتاق‌هایی در شرق و غرب که مشرف به حیاط اندرونی هستند تشکیل داده‌اند. این بخش از عمارت، دارای زیرزمین است. اتاق‌های زیر طنبی به عنوان نشیمن تابستانی و سایر اتاق‌ها به عناون انباری و مطبخ مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به طور کلی مساحت اعیانی خانه بهنام، 890 مترمربع و مساحت کل آن حدود 900 مترمربع است. منظره بیرونی این نما به دلیل گچبری‌های هنرمندانه، نمای سرخ‌گون آجری و حوض آسمانی رنگ آن در وسط حیاط، این خانه را مسحور کننده و خاص می‌به در حال حاضر این خانه در اختیار دانشگاه هنر تبریز است؛ بنابراین برای بازدید از این مجموعه، باید در روزهای غیر تعطیل اقدام کنید. هزینه بازدید از این خانه تاریخی در حال حاضر (سال 1402) 8000 تومان است. متاسفانه راهنمایی چندانی به بازدید کنندگان ارائه نمی شود (اگر چه یک بروشور در مورد مشخصات بنا دریافت می کنید)، در ضمن بازدید از بعضی مکان ها به دلیل حضور عوامل اداری و آموزشی دانشگاه...

خانه بهنام یکی از معروف ترین خانه های تبریز با معماری خاص هست. خانه بهنام بنایی مربوط به سال‌های پایانی دوران زندیان و سال‌های آغازین دوران قاجار است که در محلهٔ مقصودیه تبریز جای گرفته‌است. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به همراه خانه‌های قدکی و گنجه‌ای به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. خانه بهنام یکی از ساختمانهای تاریخی شهر تبریز است که در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده‌است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد. این خانه شامل یک ساختمان اصلی، به عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به عنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه‌های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف گردیده‌است که هم‌اکنون در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است. خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز است. ورودی این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می‌پذیرفته‌است. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی (هفت دری)، کله‌ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته‌اند. در طنبی ارسی دار آن که درای ایوان ستوندار با تزیینات گچی است، نقاشی‌های بسیار زیبایی بر دیواره‌ها و سقف‌ها نقش بسته‌است. تزیینات و نقاشی‌های موجود در طاقچه‌ها، شومینه طنبی و اتاق‌های جنبی نیز چشمگیر است. در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون‌ها، سرستون‌های گچی مقرنس کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده می‌شود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی به دیواره‌هایی که دارای طاق نما طاق نما می‌باشند محدود است. اندرونی خانه در شمالی‌ترین بخش ساختمان قرار گرفته که طرفین آن را اتاق‌هایی در قسمت شرق و غرب و مشرف به حیاط اندرونی تشکیل داده‌اند. پشت بام اتاق‌های اندرونی به صورت مهتابی استفاده می‌شود. این بخش ساختمان دارای زیر زمین نیز می‌باشد که اتاق‌های زیر طنبی برای نشیمن تابستانی و دیگر اتاق‌ها به صورت انباری و مطبخ در آن، مورد استفاده قرار می‌گرفت. مساحت اعیانی این ساختمان ۸۴۰ متر مربع و مساحت عرضه آن ۹۰۰ متر مربع است اکنون جزو مجموعه دانشکده معماری شهرسازی...

خانه بهنام یا بهنام گنجه‌ای یا قدکی بنایی مربوط به سال‌های پایانی دوران زندیان و سال‌های آغازین دوران قاجار است و که تبریز، جای گرفته‌است. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. خانه بهنام یکی از ساختمانهای تاریخی شهر تبریز است که در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده‌است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد. این خانه شامل یک ساختمان اصلی، به عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به عنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه‌های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف گردیده است که هم‌اکنون در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است. خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز است. ورودی این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می‌پذیرفته‌است. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی (هفت دری)، کله‌ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته‌اند. در طنبی ارسی دار آن که درای ایوان ستوندار با تزیینات گچی است، نقاشی‌های بسیار زیبایی بر دیواره‌ها و سقف‌ها نقش بسته است. تزیینات و نقاشی‌های موجود در طاقچه‌ها، شومینه طنبی و اتاق‌های جنبی نیز چشمگیر است. در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون‌ها، سرستون‌های گچی مقرنس کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده می‌شود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی به دیواره‌هایی که دارای طاق نما طاق نما می‌باشند محدود است.

اندرونی خانه در شمالی‌ترین بخش ساختمان قرار گرفته که طرفین آن را اتاق‌هایی در قسمت شرق و غرب و مشرف به حیاط اندرونی تشکیل داده‌اند. پشت بام اتاق‌های اندرونی به صورت مهتابی استفاده می‌شود. این بخش ساختمان دارای زیر زمین نیز می‌باشد که اتاق‌های زیر طنبی برای نشیمن تابستانی و دیگر اتاق‌ها به صورت انباری و مطبخ در آن، مورد استفاده قرار می‌گرفت.

مساحت اعیانی این ساختمان ۸۴۰ متر مربع و مساحت عرضه آن ۹۰۰ متر مربع است اکنون جزو مجموعه دانشکده معماری شهرسازی...