"Με το ζερβό" Active Member Γεννήθηκα και πήγα σχολείο πάνω στη Χούντα με δασκάλους και παπάδες δοχεία συγκοινωνούντα, ψυχές σαβανωμένες, θεόρατες σκιές στου έθνους του αθάνατου τις μυρμηγκοφωλιές. Μαζική παραγωγή, κρέατα ντόπια στο τσιγκέλι, όμως, μας φύλαγαν εξόριστοι αγγέλοι. Ρόζοι στα παιδικά μας χέρια απ’ του δασκάλου το ξύλο που έβγαζε μίσος στον εχθρό και περηφάνια στο φίλο. Η γραφή με το ζερβό άνοιγε τραύματα, ‘ξομολογήσεις σε δοσίλογους παπάδες και θυμιάματα. Τα προσκοπάκια με τα μπλε σωβρακάκια γινήκαν μπάτσοι που ξεσπούσαν σε προσφυγικά σπιτάκια. Είναι όλα ίδια, παππού, κι ας αλλάξαν όψη· ντροπή μεγάλη στου σπαθιού την τρομερή την κόψη που όσο κι αν κόψει κεφάλια, γλώσσες και χέρια ποτέ του δε θα φτάσει να κόψει από τ’ αστέρια. Είναι όλα εδώ, παππού, τον ίδιο κύκλο κάνουν, πλανιούνται οικτρά πως ποτέ δε θα πεθάνουν. Σκέψη κοινόχρηστη, θαμμένη σε τόπο επώνυμο κι έτσι το χώμα που έχεις μπει, δεν είναι γόνιμο. Κάνε με σου
χα πει μεγάλη μπόρα να τους πνίξω όλους μέσα στη δικιά τους σαπίλα. Σου’ πα να με κάνεις δράκο να σας φυλάω απ’ τους φασίστες, μονάχα εγώ. Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκι να φοράω με της “Αυγής” τα φύλλα. Παππού, μάθε με, σου
λεγα για να τους τη σπάω, να γράφω με το ζερβό.Είναι όλα ίδια, μαστρο Μίκη, ίδια γελάνε οι φοβισμένοι. Ίδιος ο λήθαργος, ίδιοι κι οι πλανεμένοι. Ίδια κι εύκολα το τίποτα ακόμα αλλάζει χρώματα. Ο χρόνος ράβει μ’ ίδια λόγια τα στριφώματα. Στα χώματα για λίπασμα οι πρώτοι νεκροί, ζωντανοί οι πονηροί, βαλσαμωμένοι καιροί. Ίδια ακούνε οι γειτόνοι τη φωνή σου. Θα ξέχναγα ό,τι σκάρωσα για ένα κρασί μαζί σου. Στο ίδιο μέρος που ξερνάν, πάνε και στέκονται, δεν αντιστέκονται, τα πάντα δέχονται, τα ίδια φίδια έρπονται. Αφορισμένοι οι άτακτοι κι οι πρόσφυγες από τους άπληστους, νευρωτικούς αυτόχθονες. Ίδια όπως τ’ άφησες παππού, σφιχτά και αποπνικτικά, ίδιο συμπεθεριό, ίδια ελαφρυντικά. Μάτια στραμμένα σ’ αποκλίνοντες κυκλώνες, σάπιοι αιώνες με μπουντέλια αρχαίες κολώνες. Τρελοί χειμώνες, κι αυτή εδώ η πιο παράξενη ράτσα κάνει την ίδια ειρωνική και βαριά γκριμάτσα δήθεν καπάτσα τη βλέπω, και την είδες από παιδί· ψάχνω ό,τι έψαχνες μια πορφυρένια γη.Κάνε με σου
χα πει μεγάλη μπόρα…. Σου
πα να με κάνεις δράκο… Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκι να φοράω με της “Αυγής” τα φύλλα. Παππού, μάθε με, σου `λεγα να τους τη σπάω, μάθε με να γράφω με το... Read moreΟ Φάρος της Αλεξανδρούπολης κατασκευάστηκε το 1850 από τη γαλλική Εταιρία Φάρων και Φανών της Μεσογείου κατόπιν σύμβασης με την τότε τουρκική κυβέρνηση. Χτίστηκε στο σημερινό λιμάνι της πόλης ,αποσκοπώντας στη διευκόλυνση της ακτοπλοΐας και της πελαγοδρομίας για τους ντόπιους ναυτικούς και ναυτιλλομένους που ταξίδευαν στην περιοχή του Ελλήσποντου. Είναι τοποθετημένος στη δυτική πλευρά του λιμανιού και εδράζεται πάνω σε ένα κυλινδρικό βάθρο που απέχει 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τον θαλάσσιο πυθμένα . Αποτελεί έναν από τους ψηλότερους φάρους της Ελλάδας, μιας και το ύψος του αγγίζει τα 18 μέτρα, διαθέτει 98 εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούν στο θάλαμο του φανού ενώ το πάνω μέρος του είναι ελασμάτινο με 10 σειρές υαλοπινάκων. Γύρω από τον φανό, στην κορυφή του Φάρου της Αλεξανδρούπολης, περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα – μια διαδικασία που γινόταν με βάση τα αντίβαρα και τις τροχαλίες που φρόντιζε ο φαροφύλακας για πολλά χρόνια. Σε 6 ενδιάμεσα σημεία του κλιμακοστασίου υπάρχουν έξι πλατύσκαλα και έξι παράθυρα που χρησιμεύουν στην εσωτερική φωταγώγηση του κτηρίου. Το στίγμα του είναι 40ο 50΄ 07 ΄΄ Βόρειο, 25ο 52΄ 05΄΄ Ανατολικό. Ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Φάρου της Αλεξανδρούπολης αποτελεί η φωτεινή του δέσμη καθώς σημειώνει τρεις λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα (0,38 + 2,12 + 0,38 + 2,12 +0,38 + 9,62 =15δ). Η φωτιστική του ορατότητα είναι δυνατή σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων από την ακτή (44χλμ περίπου). Tα εγκαίνια του φάρου έγιναν την 1η Ιουνίου 1880 και από τότε λειτουργεί χωρίς διακοπή σηματοδοτώντας το χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης της Αλεξανδρούπολης. [3] Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε με ασετιλίνη, μέθοδος που με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε με αυτή του της πυράκτωσης με τη χρήση πετρελαίου. Από το 1974 μέχρι σήμερα λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για έκτακτες περιπτώσεις διακοπής της ηλεκτροδότησης. Επισκευές και μετασκευές στην κτιριακή υποδομή του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός του εξοπλισμός με έναν πιο πρόσφατης...
Read moreΟ Φάρος της Αλεξανδρούπολης κατασκευάστηκε το 1850 από τη γαλλική Εταιρία Φάρων και Φανών της Μεσογείου κατόπιν σύμβασης με την τότε τουρκική κυβέρνηση. Χτίστηκε στο σημερινό λιμάνι της πόλης ,αποσκοπώντας στη διευκόλυνση της ακτοπλοΐας και της πελαγοδρομίας για τους ντόπιους ναυτικούς και ναυτιλλομένους που ταξίδευαν στην περιοχή του Ελλήσποντου.
Tα εγκαίνια του φάρου έγιναν την 1η Ιουνίου 1880 και από τότε λειτουργεί χωρίς διακοπή σηματοδοτώντας το χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης της Αλεξανδρούπολης. Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε με ασετιλίνη, μέθοδος που με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε με αυτή του της πυράκτωσης με τη χρήση πετρελαίου. Από το 1974 μέχρι σήμερα λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για έκτακτες περιπτώσεις διακοπής της ηλεκτροδότησης. Επισκευές και μετασκευές στην κτιριακή υποδομή του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός του εξοπλισμός με έναν πιο πρόσφατης τεχνολογίας
Είναι τοποθετημένος στη δυτική πλευρά του λιμανιού και εδράζεται πάνω σε ένα κυλινδρικό βάθρο που απέχει 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τον θαλάσσιο πυθμένα . Αποτελεί έναν από τους ψηλότερους φάρους της Ελλάδας, μιας και το ύψος του αγγίζει τα 18 μέτρα, διαθέτει 98 εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούν στο θάλαμο του φανού ενώ το πάνω μέρος του είναι ελασμάτινο με 10 σειρές υαλοπινάκων. Γύρω από τον φανό, στην κορυφή του Φάρου της Αλεξανδρούπολης, περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα – μια διαδικασία που γινόταν με βάση τα αντίβαρα και τις τροχαλίες που φρόντιζε ο φαροφύλακας για πολλά χρόνια. Σε 6 ενδιάμεσα σημεία του κλιμακοστασίου υπάρχουν έξι πλατύσκαλα και έξι παράθυρα που χρησιμεύουν στην εσωτερική φωταγώγηση του κτηρίου. Το στίγμα του είναι 40ο 50΄ 07 ΄΄ Βόρειο, 25ο 52΄ 05΄΄ Ανατολικό.
Ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Φάρου της Αλεξανδρούπολης αποτελεί η φωτεινή του δέσμη καθώς σημειώνει τρεις λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα (0,38 + 2,12 + 0,38 + 2,12 +0,38 + 9,62 =15δ). Η φωτιστική του ορατότητα είναι δυνατή σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων από την ακτή...
Read more