Water Museum EYATH S.A. — Attraction in Municipality of Thessaloniki

A place full of history! The Μουσείο Υδρευσης ΕΥΑΘ (Water Supply Museum EYATH) in Thessaloniki is truly a hidden gem, offering a fascinating glimpse into the history of the city's water supply. Housed in the beautifully restored central pumping station, which dates back to 1890, the museum itself is a remarkable piece of industrial architecture.

Visitors can explore the original machinery, including impressive steam-powered pumps and generators, many of which are still in working condition. It's a unique opportunity to see the technology that kept Thessaloniki hydrated for decades. Beyond the impressive equipment, the museum also showcases a collection of historical maps, tools, and old water meters, providing a comprehensive understanding of the evolution of water management in the region.

What makes this museum particularly good is its ability to make a seemingly ordinary topic like water supply surprisingly engaging. It's not just about the mechanics; it's about the vital role water has played in the city's development and the ingenuity of those who engineered its delivery. It's an excellent educational experience, especially for students, and a testament to the city's rich industrial heritage.

Must...

Πρέπει να επισκεφτείτε το μουσείο ύδρευσης Θεσσαλονίκης, είναι απέναντι από την opel 26 Οκτωβρίου 19. Το 1888 ιδρύθηκε με βελγικά κεφάλαια, η Οθωμανική εταιρεία Υδάτων Θεσσαλονίκης και αναλαμβάνει με βελγική τεχνογνωσία και τεχνολογία, την κατασκευή, την διαχείριση και εκμετάλλευση του συστήματος της ύδρευσης της πόλης. Γίνονται γεωτρήσεις στο Καλοχώρι, κατασκευή κτιρίου κεντρικού αντλίοστασιου περιοχή Σφαγείων και εγκαταστάσεις άντλησης, μεταφοράς και δυκτύων ύδρευσης. 1890 σε σχέδια του Βέλγου μηχανικού Aime Cyper, κτίζεται το κεντρικό αντλιοστάσιο. 1892 το νερό απ' το Καλοχώρι πήγαινε με φυσική ροή, στο κεντρικό αντλιοστάσιο και από εκεί με τη βοήθεια 2 ατμοκίνητων αντλιών, έφτανε στις δεξαμενές της πόλης. Ο ατμός που παραγόταν από την καύση του κάρβουνου, ήταν η κινητήρια δύναμη για την άντληση του νερού. (φωτογραφίες δείχνουν σε τομή τον θάλαμο καύσης του κάρβουνου, ο μημανισχός που ματατρεπόταν μέσω ατμού σε κινητήρια δύναμη που κινούσε τις αντλίες, υπάρχει σε μικρογραφία και λειτουργεί).1902 Βέλγος μηχανικός ενίσχυσε της μονάδες άντλησης του ανλιοστασίου, και το 1910 μπορούσε στείλει 3000 κυβικά την ημέρα. 1917 μεγάλη πυρκαγιά, κατέστρεψε το δίκτυο ύδρευσης. Έγιναν νέες γεωτρήσεις, κατασκευάστηκαν νέα υδραγωγεία και αντλιοστάσια και το 1919 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η χλωρίωση του νερού. 1929 η Οθωμανική Εταιρεία υδάτων Θεσσαλονίκης πουλήθηκε στη Γαλλική Εταιρεία Energie Industrielle και μετονομάστε σε Εταιρεία Διανομής Ύδατος Θεσσαλονίκης(Société de Distribution des Eaux de Salonique). Την εποχή αυτή το αντλιοστάσιο, λειτουργούσε με 2 πετρελαιομηχανές, 150 hp και μια 300 hp η οποία σημάνει το τέλος της εποχής του ατμού. 1939 σύσταση του Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης(Ο. Υ. Θ.)1946 έγιναν νέες γεωτρήσεις και οι υπάρχουσες μετατράπηκαν σε ηλεκτροκίνητες.το κεντρικό Αντλιοστάσιο των σφαγείων λειτούργησε μέχρι το 1978. Το 1978 εγκενιαζεται το καινούργιο Αντλιοστάσιο του Δενδροποτάμου που μεταφέρει νερό από την Αρραβυσώ. 1997 ο Ο. Υ. Θ. από Ν. Π. Δ. Δ. μετατρέπεται σε ανώνυμη Εταιρεία και τον επόμενο χρόνο ενώνεται με τον Οργανισμό Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, για να παρη την σημερινή της μορφή : Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (Ε. Υ....

Η κατασκευή του αρχικού κτηρίου άρχισε το 1890 και ολοκληρώθηκε το 1894. Κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου με δομικά υλικά από το Βέλγιο. Το Κεντρικό Αντλιοστάσιο λειτούργησε απρόσκοπτα έως το 1978. Το 1984 το Διοικητικό Συμβούλιο του τότε Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης αποφάσισε τη μετατροπή του σε μουσείο. Το 1987 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο. Το 2000 ολοκληρώθηκε η αποκατάσταση των τριών κτιρίων του ιστορικού συνόλου μαζί με το μηχανολογικό τους εξοπλισμό. Το μουσείο αποτελείται από δύο αίθουσες. Στην πρώτη ήταν η θέση του λεβητοστάσιου, που είχε δύο ατμοκίνητες μονάδες για την άντληση νερού την περίοδο από το 1892 ως το 1929. Στη δεύτερη αίθουσα ο επισκέπτης βλέπει τις αντλίες, τις πετρελαιομηχανές και τις ηλεκτρογεννήτριες που χρησιμοποιούνταν για την υδροδότηση της πόλης της Θεσσαλονίκης ως το 1978. Όλες οι μηχανές είναι αυθεντικές και λειτουργούν κανονικά. Μπροστά στην είσοδο βρίσκεται κομμάτι της καμινάδας η οποία είχε ύψος 30 μέτρα. Αξίζει παρά πολύ να επισκεφτείτε το χώρο ειδικά τα παιδιά καθώς υπάρχουν και κάποιες αντλίες νερού στην πίσω αυλή τις οποίες μπορούν να δοκιμάσουν πως...