Giannoulis Halepas Museum — Attraction in Municipality of Tinos

Ο μεγαλύτερος ίσως γλύπτης της σύγχρονης Ελλάδας, γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου το 1851 και είναι ο Γιαννούλης Χαλεπάς. Μια περίπτωση καλλιτέχνη μοναδική και άκρως διδακτική. Στα 24 του χρόνια έφτιαξε το αριστούργημα του , την Κοιμωμένη του, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια της ψυχικής του ασθένειας. Πιθανώς να είχε κάποια ερωτική απογοήτευση, σε συνδυασμό με κληρονομική προδιάθεση.

Η αυταρχική μητέρα του, θεωρεί ότι αυτή που τον τρελαίνει είναι η γλυπτική, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μόνο η γλυπτική θα μπορούσε να τον γλιτώσει, όπως φάνηκε αργότερα. Του απαγορεύει αυστηρά να ασκεί την τέχνη του. Τον πάνε στο εξωτερικό, αλλά δε βλέπει βελτίωση. Δέκα χρόνια βολοδέρνει στην Τήνο. Αποπειράται να αυτοκτονήσει κι έπειτα τον κλείνουν για 16 χρόνια στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Εκεί, χωρίς φάρμακα, μέσα στη βρόμα, δεμένος με αλυσίδες, αποτρελαίνεται. Η προσωπικότητα του μεγάλου καλλιτέχνη αποδομείται εντελώς.

Όταν πεθαίνει ο πατέρας του, η μάνα του τον ξαναπαίρνει στην Τήνο, ενώ πια ο Γιαννούλης Χαλεπάς, είναι 51 ετών. Η γριά συνεχίζει να του απαγορεύει κάθε επαφή με το μάρμαρο και τη γλυπτική. Έχει πετάξει ανάκατα τα έργα του στο υπόγειο, που το έχει κλειδωμένο. Μερικές φορές τον πιάνει να φτιάχνει κάποια προπλάσματα κρυφά και του τα σπάει.

Ο μπάρμπα-Γιάννης είναι ο τρελός του χωριού. Γίνεται νεροκουβαλητής, οι χωριανοί του δίνουν τις κατσίκες τους να τις βοσκήσει, τα παιδιά τον κοροϊδεύουν. Αυτός τριγυρίζει κουρελής, μαζεύοντας από χάμω τις γόπες για να καπνίσει. Το βράδυ ο Γιαννούλης Χαλεπάς γυρίζει στο σπίτι του και κάθεται αμίλητος σε μια γωνιά. Για να μην τον μαλώσει η γριά μάνα του. Η Αθήνα τον έχει ξεχάσει, το έργο του έχει τελειώσει πρόωρα.

Το 1916, η μάνα του πεθαίνει. Και τότε ο 65χρονος Γιαννούλης κάνει το απίστευτο.

Δε χύνει σταγόνα δάκρυ, δεν ακολουθεί την κηδεία της, αλλά ανοίγει το υπόγειο και αρχίζει αμέσως να δουλεύει. Οι χωριανοί το θεωρούν ως την αναμενόμενη αντίδραση ενός τρελού, αλλά δεν είναι έτσι. Η καταπιεσμένη τέχνη του εκρήγνυται.

Μέσα σε λίγους μήνες έχει θεραπευτεί εντελώς. Η σμίλη του αρχίζει να βγάζει και πάλι αριστουργήματα, και μάλιστα με μια εντελώς νέα τεχνοτροπία.

Το φαινόμενο μοναδικό. 40 χρόνια δεν δούλεψε την τέχνη του, δεν ενημερώθηκε για τις εξελίξεις και ξαφνικά, αναδύθηκε ένας ολοκαίνουριος καλλιτέχνης, σαν να φοιτούσε σε ένα δικό του εσωτερικό σχολείο. Από τα 65 του χρόνια έως τα 84 – πέθανε το 1938- έφτιαξε μια ολόκληρη σειρά από αριστουργήματα. Η Αναπαυμένη, η Μήδεια, ο Οιδίπους κλπ. Πεθαίνοντας, συγκέντρωσε την αγάπη και τον σεβασμό ολόκληρης της Ελλάδας. Κι όλοι αναρωτιόντουσαν πόσα θα είχε κερδίσει η Ελληνική Τέχνη, αν ο γλύπτης δεν είχε χάσει αυτά τα 40 πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του.

Τώρα, το σπίτι του στον Πύργο της Τήνου( ένα από τα ομορφότερα χωριά του νησιού), είναι μουσείο, στο οποίο μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει πρωτόλεια έργα του, αλλά κυρίως, να αισθανθεί την αύρα του καλλιτέχνη. Τα ρούχα του, τα εργαλεία του, τα ζωγραφισμένα σκίτσα του στους τοίχους, υπάρχουν και είναι αναλλοίωτα στο χρόνο.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς και η ιστορία του, μας στέλνουν ένα ηθικό δίδαγμα: Αποβάλλετε τους τοξικούς ανθρώπους από την ζωή σας και θα...

Ανάμεσα στην τρελλα και το θρίαμβο Μόνο έτσι μπορείς να περιγράψεις τη ζωή του κορυφαίου νεότερου έλληνα γλύπτη Η επίσκεψη στο χωριό του και στην οικία του η οποία πλέον φιλοξενεί το ομώνυμο μουσείο εμπειρία μοναδική. Εκείνο που μπορεί να εκτιμήσει και ο πιο ανίδεος παρατηρητής των γλυπτών του Χαλεπά είναι η εκφραστικότητα των προσώπων και των σωμάτων — είτε πρόκειται για έναν Σάτυρο, είτε για την Μήδεια με τα παιδιά της, είτε πρόκειται για την νεαρή Κοιμωμένη. Από αυτή την άποψη ο Χαλεπάς στέκεται ισάξιος ενός Ροντέν. Το έργο του Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα (1877) είναι φτιαγμένο από μάρμαρο ύψους 1,35 μ. και βρίσκεται στην Εθνική Γλυπτοθήκη στην Αθήνα. Σ' αυτό το νεανικό έργο του ο Χαλεπάς συνδυάζει την παράδοση της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής με στοιχεία από το ρομαντισμό και το ρεαλισμό. Από το 1869 έως το 1872, μαθήτευσε στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο τον Λεωνίδα Δρόση. Το 1873 έφυγε για το Μόναχο με υποτροφία του Πανελλήνιου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann). Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο, εξέθεσε τα έργα του Το παραμύθι της Πεντάμορφης και Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα, για τα οποία και βραβεύθηκε. Παρουσίασε επίσης τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, μαζί με το ανάγλυφο της Φιλοστοργίας, στην Έκθεση των Αθηνών το έτος 1875. Αλλά η ζωή έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον νεαρό καλλιτέχνη Τον χειμώνα του 1877 προς 1878, ο Χαλεπάς υπέστη νευρικό κλονισμό. Χωρίς κανέναν προφανή λόγο, άρχισε να καταστρέφει έργα του, ενώ επιχείρησε κατ' επανάληψη να αυτοκτονήσει Μπορεί ρόλο να έπαιξε ένας ανεκπλήρωτος έρωτας Η ουσία είναι ότι για τα επόμενα χρονια κινούνταν μεταξύ ψυχασθένειας και καλλιτεχνικού μεγαλείου Τελικά η τέχνη κέρδισε και μαζί του και εμείς πάνω από 120 έργα του τα οποία φιλοτέχνησε μέχρι και το θάνατο του Η επίσκεψη στο συγκεκριμένο χώρο συνισταται ανεπιφύλακτα όχι μόνο για το καλλιτεχνικό ενδιαφέρων αλλά για τη γνωριμία με την...

The rating for this place is done solely by my experience of the interaction I had with the employee of this museum. We visited this place, as part of a tourist group who came by bus. The general entrance for this museum was €3, but for the group was €2.

However nobody told us about this. We paid €3 and when we left the museum we were told that we only had to pay €2. HOWEVER the employee put the blame on us, as we HAD to let them know that we were from the group. But nobody told us that we had to do that and in my opinion the museum employee had to notify...