House of Master Hossein Behzad — Attraction in Tehran

پیرو قراردادی که در سال ۱۳۷۱ ه.ش بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد (پسر استاد حسین بهزاد) منعقد گردید تعداد ۲۸۹ اثر از آثار استاد حسین بهزاد “مینیاتور” در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و مقرر گردید موزه ای با نام “موزه استاد بهزاد” جهت حفظ ، نمایش و پژوهش درآثار این هنرمند گرانقدرافتتاح گردد . به همین جهت ساختمانی در مجموعه ۱۱۰ هکتاری سعدآباد در نظر گرفته شد که این بنا در اواخر دوره قاجار ساخته شده است و دردوره پهلوی اول با نام ” کاخ کرباسی ” دفتر کار و استراحتگاه پهلوی اول در سعدآباد بود و در دوره گذشته به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی از دوره کودکی تا نوجوانی با نام “کاخ ولیعهد ” مورد استفاده قرار می گرفت . این بنا پس از انقلاب، به مکانی جهت گردآوری وسایل برخی از کاخها تبدیل شده بود تا در سال ۱۳۷۲ ه.ش پس از انتخاب و تغییر کاربری آن جهت تبدیل به موزه بهزاد ، با ایجاد تغییرات در فضای داخلی رسما در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۳ ه.ش به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد حسین بهزاد درروزجهانی موزه ها افتتاح گردید. این موزه از سال ۱۳۸۵ ه.ش به دلیل تغییردر سیستم تاسیساتی و الکتریکال ساختمان و نیز انجام برخی مرمت های لازم و مقاوم سازی بنا تعطیل شد و از سال ۱۳۹۱ ه.ش با شرایط بهتر و رعایت برخی از استانداردهای موزه ای مجددا به فعالیت خود ادامه داده است.همچنین این موزه در سال ۱۳۹۱ از سوی ایکوم (شورای جهانی موزه ها)در بخش “تلاش برای بقا” موزه نمونه شناخته شد و مورد تقدیر قرار گرفت.

موزه استاد بهزاد دارای پنج سالن با آثار متنوعی از طراحیهای مدادی و مرکبی ، نگارگریهای رنگی با مضامین مختلف از دوره های چندگانه کاری هنرمند و استاد ارزشمند ، حسین بهزاد مینیاتور می باشد . این سالنها عبارتند از :

سالن شماره یک( آثار ترسیم شده درسبک مکاتب نگارگری ایرانی) : اين سالن به نمايش آن دسته از آثار استاد که درسبک مکاتب دوره صفویه و اواخر تیموری کار شده اختصاص دارد . آثاری نظیر چوگان بازی، شیرین و فرهاد کوه کن، زن بیاض به دست، مجلس درس حکیم عمرخیام سالن شماره دو( آثار ملهم از اشعارشاعران ایرانی) : دراين سالن آن دسته از آثار استاد كه ملهم از ادبيات فارسي است نگهداري مي شود. در اين آثار، استاد با الهام از ابیات اشعار شاعراني چون خيام، حافظ و مولانا به خلق آثاري زيبا پرداخته است. سالن شماره سه (آثار ترسیم شده از فرهنگ مردم عامه) : این سالن به نمايش آثاري از آداب و رسوم و زندگی مردم اختصاص دارد. تابلوهایی از این دست عبارتند از : کَرَک بازان، رمال، عقدكنان، سقا، چوپان نی نواز و… سالن شماره چهار( ترسیم چهره بزرگان در قالب نگارگری) : در این سالن به نقاشي هاي استاد از چهره مشاهير و بزرگان اختصاص دارد. مانند: حافظ، سعدي،خيام ، مولانا،زكرياي رازي و…..

سالن شماره پنج ( طراحی ها ): در این قسمت طراحی هایی از چهره های مختلف با حالاتی گوناگون و یا طراحی برخی از حیوانات به نمایش درآمده است.

زندگی نامه استاد حسین بهزاد مینیاتور:

استاد حسین بهزاد از مفاخر نگارگری ایران می باشد که در اردیبهشت سال ۱۲۷۳ه.ش در محله روبنده دوزان تهران چشم به دنیا گشود. پدربزرگش میرزا لطف الله ، واعظ مسجد وکیل شیراز و پدرش میرزا فضل الله اصفهانی ، نقاش و قلمدان ساز زبردستی بود که ساکن تهران شد. میرزا فضل الله،از کودکی متوجه استعداد و نبوغ پسرش حسین در نقاشی شد و به همین دلیل وی را در سن شش سالگی جهت یادگیری فنون این هنر نزد دوست هنرمند خود” ملاعلی قلمدان ساز” در مجمع الصنایع سپرد. حسین در مدت کوتاهی ، پدر و استاد خود را بر اثرشیوع بیماری وبا از دست داد و مادرش وی را به دست شاگرد ارشد ملا علی یعنی” حسن آقا پیکرنگار ” گمارد . وی در آنجا ضمن امرار معاش به سرعت فنون نگارگری را آموخت و به چنان مهارتی رسید که در حجره استاد ، منیاتور های زیادی برای نقاشی توسط او سفارش داده می شد. به همین دلیل در سن ۱۸ سالگی تصمیم گرفت حجره ای در راسته توتون فروشان بازار اجاره کند و کار را به صورت مستقل دنبال نمود.در آن زمان او در سبک مکاتب صفوی ، آثارکمال الدین بهزاد و رضا عباسی کپی سازی می کردو در این کار به چنان مهارتی رسیده بود که تشخیص کار او از اصل کار سخت می نمود.

حسین بهزاد در سن ۲۴ سالگی با دختری به نام سکینه مهرورزی ازدواج کرد و ثمره این زندگی پسری به نام پرویز بود که با وجود اینکه او نیز استعداد نقاشی را از پدر به ارث برده بود ولی به دلیل سختیهایی که حسین بهزاد در این راه متحمل شده بود اجازه رشد این استعداد را به پسرش نداد و او نتوانست راه پدر را ادامه دهد.

استاد حسین بهزاد در سال ۱۳۱۴ه.ش راهی فرانسه شد و سیزده ماه در آنجا به بررسی و تحقیق بر آثار نقاشان بزرگ دنیا در موزه لوور، گیمه و ورسای پرداخت و نتیجه این مطالعه و بررسی ، باعث ایجاد تحولی درفکرو روح او در جهت خلق ابداعاتی در هنر...

خانه استاد حسین بهزاد یا خانه خلاق و نوآور "ب" این روزها...

استاد بهزاد مینیاتوریست از نامداران نقاشی و نگارگری ایرانی روزگاری را در این سرا زندگی کرده و به خلق آثار دیدنی خود مشغول بودن. شیوه مینیاتور قبل از ایشان همان شیوه رایج مغولی بود به‌طوری‌ که حتی آداب و رسوم مغولی در آنها به چشم می‌خورد؛ شکل‌ها شبیه هم و یکنواخت بود. استاد بهزاد این شیوه را عوض و شکل‌های ایرانی را وارد مینیاتور کرد. مزار ایشان در ابن بابویه شهرری قرار دارد.

خانه‌ی قدیمی و مرمت شده‌ی استاد حسین بهزاد، چند وقتیست با عنوان "خانه خلاق ب" فعالیت داره و قرار بر این است تا محلی باشه برای حمایت از صنایع‌دستی ایرانی و هنرمندان همیشه عزیز و گرامی صنایع دستی که افتخار ایران و ایرانی هستند. موسس هزاردستان صنایع دستی یا خانه خلاق ب، مرحوم محمد ابوالحسنی(تهیه‌کننده‌ی مجموعه دیرین دیرین و...) هستند، به امید اینکه زادگاه دوباره هنر باشد. با شتابدهی و ارائه خدمات به هنرمندان، استارت‌آپ های فعال در زمینه صنایع دستی.

بازدید از این خانه جالب و جذاب با اتاق‌هایی که در طراحی داخلی آنها به ایرانی بودن توجه بسیار و از صنایع‌دستی شهرهای ایران استفاده شده و کتابخانه‌ی پر بار آن، در بیشتر روزهای هفته با هماهنگی با صفحه اینستاگرامی خانه خلاق...

او در طول زندگی خود نزدیک به ۴۰۰ اثر خلق کرد و ۱۷ نمایشگاه در داخل و خارج از ایران برگزار کرد. برخی از آثار استاد حسین بهزاد در کاخ سعد آباد نگهداری می‌شوند ، در این مکان هیچ کدام از آثار استاد را مشاهده نمی‌شود. این هنرمند از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۴۷ در خانه‌ سه طبقه‌‌اش (همین مکان ) زندگی کرد. اما در ۷۴ سالگی این نقاش نامدار، خلق آثارش متوقف شد و او درگذشت.

خانه خلاق و نوآوری صنایع دستی “ب” در خردادماه ۱۴۰۰ در محل خانه استاد بهزاد افتتاح شد. خانه ای که به خانه هنر، هنرمندان و عاشقان هنر معروف است و به تیم های استارتاپ در زمینه هنر و صنایع دستی خدمات می دهد. و همچنین محل برگزاری کلاس های هنری و...