Dordrecht Minster or Church of Our Lady — Attraction in Dordrecht

De toren

De toren van de Grote Kerk had er eigenlijk uit moeten zien zoals op het plaatje hiernaast. Het gevaarte helde echter in de 16de-eeuw al over. Eeuwenlang is er gebouwd aan de Grotekerkstoren. In de huidige tijd is zo'n langdurig bouwproces ondenkbaar, maar 600 jaar geleden was dat vanwege de beperkte middelen en technieken niet ongebruikelijk. Met de bouw werd begonnen in het begin van de 14de eeuw. Ruim honderd jaar later, rond 1450, was het werk gevorderd tot de omloop. Maar toen sloeg het noodlot toe. Bij de grote stadsbrand in 1457 werden kerk en toren zwaar gehavend. De herbouw gaf de kans om de plannen te herzien. De toren zou een achtkantige bekroning van natuursteen krijgen en maar liefst 108 meter hoog worden. De toren begon in die tijd al te verzakken en vervaarlijk over te hellen. Een bijna 50 meter hoge torenspits zou desastreus kunnen zijn, daar werd dan ook van afgezien. Er bestonden plannen om de toren af te breken en de kerk te vergroten. De vrijstaande westingang van de toren herinnert daar nog aan. Uiteindelijk werden in 1626 de vier kolossale wijzerborden aangebracht, die tot op vandaag het silhouet van 'de Dordtse Dom' bepalen. De uiteindelijke hoogte van de toren werd daardoor 65 meter. (Vanaf onderkant fundering 72 m).

Overhellen gestopt

Bij de restauratie van 1953 tot 1973 is de verdere verzakking van de toren tot staan gebracht en zijn de originele traceringen weer aangebracht. Ook kreeg de omringende bebouwing een stijlvolle vorm en bestemming. De toren staat nu 2,25 meter uit het lood en zet zich met zijn gewicht van 12 miljoen kilo schrap tegen het noordwesten: een symbool van Hollands oudste stad en haar relatie tot wind en water. De moeite van het beklimmen van 275 traptreden wordt beloond met een groots uitzicht. Dichtbij ligt de oude binnenstad met de havens aan het drukst bevaren rivierenknooppunt van Europa. Verder weg strekt de stad zich uit in zuidelijke en oostelijke richting bijna uit tot aan de Biesbosch. Zichtbaar zijn onder andere de centrale in Geertruidenberg, de petrochemische industrie in Moerdijk en als het meezit zelfs de toren van Breda. Naar het oosten en het noorden zijn plaatsen als Gorinchem en Gouda te onderscheiden en soms zelfs de Utrechtse Domtoren. In westelijke richting zijn onder andere de Brienenoordbruggen en de Euromast te zien.





Uurwerk Ter hoogte van de torentrans bevindt zich het uurwerk, in 1624 vervaardigd door de Dordtenaar Jan Janszoon. Het heeft twee slagwerken en een gangwerk. In 1663, kort nadat Christiaan Huygens het slingeruurwerk had uitgevonden, werd het gangwerk door Simon Douw omgebouwd en voorzien van een slinger van 6,25 meter lengte. Tot in de Jaren dertig deed dit uurwerk dienst. Bij de restauratie in 1966 werd het teruggebracht in de oorspronkelijke toestand, dat wil zeggen met een foliot of waag in plaats van een slinger. Op de vier wijzerborden met cijferringen van 4,25 meter doorsnede werden toen ook de grote wijzers aangebracht. Daarvoor bestond het uurwerk slechts uit kleine wijzers die het uur aangaven. Tegenwoordig is het uurwerk het enige in Nederland dat nog werkt met een foliot. De gewichten voor gangwerk, half- en heelslag wegen 160, 220 en 300 kilo. Ze hangen aan touwen en worden elektrisch opgewonden.

Beiaard In 1966 kreeg de gemeente dit klankrijke instrument aangeboden. Het was een geschenk van de bevolking en het bedrijfsleven. De gemeente Dordrecht heeft de beiaard vanaf het begin gekoesterd. Daardoor werd een zuiver klimaat geschapen voor een serieuze beiaardcultuur die zijn uitstraling kreeg voor de gehele Nederlandse beiaardkunst. De Dordtse beiaardkring vormt een enthousiast 'klankbord' voor de beiaardkunst. Met meer dan duizend leden is dit de grootste beiaard-organisatie ter wereld. De Dordtse beiaard geniet vooral vanwege zijn goede akoestiek, zuivere toon en uitstekende bespeelbaarheid internationale bekendheid en is te vergelijken met Antwerpen, Mechelen, Utrecht en Brugge. De 67 klokken van de beiaard zijn opgesteld in een reusachtige klokkenkamer van 14x10x10 meter. De zwaarste...

Dordrecht heeft als bezienswaarduigheid uiteraard ook een 'oude' kerk, en helaas weinig variatie hij wordt ook Grote Kerk genoemd. In jaren oude gebouwen in dorpen en steden zijn nu eenmaal vaak kerken. Deze in Sliedrecht wordt geschat te zijn van 1122. In 1986 werd bij opgravingen onder het koor van de huidige Grote Kerk muurwerk van tufsteen aangetroffen, dat kon worden gedateerd in de dertiende eeuw. Het gaat om een Romaans koor met een opmerkelijk ruime halfronde absis. Helaas kon alleen een deel van het koor onderzocht worden, dus blijft voorlopig in het ongewisse of de twaalfde-eeuwse Romaanse kerk nog een voorloper heeft gehad. Het groeiende Dordrecht bleef zijn Grote Kerk koesteren. Uit bewaard gebleven stadsrekeningen blijkt dat in de jaren 1284 en 1285 aan de noordzijde het Onze-Lieve-Vrouwe- of Mariakoor werd gebouwd. In de rekening zijn ook uitgaven voor de bouw van een toren opgenomen. Het lijkt niet waarschijnlijk dat deze op de plaats van de huidige toren, die uit de vijftiende eeuw stamt, is neergezet. In 1367 werd de kerk van parochiekerk verheven tot kapittelkerk en ook dat gaf weer aanleiding tot bouwkundige activiteiten. Toen de Watergeuzen op 25 juni 1572 noodgedwongen tot de stad werden toegelaten, kwam er een einde aan vier eeuwen Rooms-Katholicisme. Altaren en heiligenbeelden werden in 1572 weggehaald, maar de muurschilderingen vereisten een andere methode van bestrijding. De witkwast was het wapen. Gelukkig bleven de koorbanken, die omstreeks 1540 vervaardigd waren, gespaard. Het is de geschiedenis, ik zeg echt donkere geschiedenis, van Nederland waardoor historisch kunst- en schoonheden verdwenen en de kerk een kale calvinistische gedaante kreeg. Maar in 1982 is na een grondige voorbereiding, waartoe ook een groot aantal financiële acties behoorde, met een grootscheepse restauratie begonnen. Deze duurde tot 1987. Maar toen was de kerk dan ook volledig in oude luister hersteld. Bezienswaardigheden zijn: De Toren, het Gouden avondmaal- en doopstel, de Glas in lood ramen, de Koorbanken, de Preekstoel en het Naberorgel. Zie voor informatie de website of neem zelf een kijkje...

Erg mooi gebouw met een toren die je kan beklimmen voor slechts een euro! Het geeft je een prachtig uitzicht en is iets wat iedere dordtenaar gedaan moet hebben. De toren is 65 meter hoog en heeft zn 265 treden.

De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk te Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is de grootste kerk van deze stad. Het is een kruisbasiliek in Brabants-gotische stijl met een onvoltooide toren en de op een na oudste kerk van de stad (de oudste heet paradoxaal genoeg de Nieuwkerk). In 1572 kwam de kerk in handen van de protestanten. De kerk staat in de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990.

De toren meet 65 meter, met de grote trans op 52 meter. De toren is scheef. Net als bij bijvoorbeeld de Toren van Pisa komt dit door de drassige ondergrond. Deze was niet stevig genoeg om de toren te kunnen dragen zonder daarbij te verzakken. Het oorspronkelijke plan was de toren te voorzien van een achtkantige verdieping en een spits waarmee hij 108 meter hoog had moeten worden. De scheefstand was in de middeleeuwen de voornaamste reden waarom dat plan niet uitgevoerd werd. In plaats daarvan staan er vier wijzer-klokken op de toren, elk in een eigen stenen paneel. Tussen 1953 en 1973 vond er een restauratie plaats waarbij de scheefstand van 2,25 meter is gestabiliseerd door het aanbrengen van een nieuwe fundering van gewapend beton.

De toren was eeuwenlang het hoogste gebouw van Dordrecht. Sinds 2000 is de toren van de Grote Kerk wat hoogte betreft met 6 meter voorbijgestreefd door woontoren de Sequoia in de wijk Stadspolders die 71 meter hoog is.

De beiaard van de toren behoort, na een uitbreiding in 1999, met zijn 67 klokken en zijn 52.000 kilogram tot de grootste in Europa. De zware basklok van 9830 kilogram is de zwaarste klok van...