Herakles — Restaurant in Jette

Mijn zeer wijze vriend José vraagt mij na een vergadering of ik nog meega naar de Griek op het Simonisplein? Naaa, ik pas. Het is al kwart voor tien. Een pint later bedenk ik mij echter en ga alsnog naar het restaurant, dat potdicht blijkt te zijn. Ik bel José. Hij zit ondertussen met Eric en Philip in Heraklès aan de Ancienne Barrière van Jette. ‘Ik kom af, bestel mij maar een meze’ zeg ik. Een kwartier later stap ik het restaurant binnen, dat wonder boven wonder zijn blauwe fluoverlichting heeft vervangen door een neutrale witte. Het heeft ook een atypisch design interieur gekregen. Maak dat mee, een stijlvol Grieks restaurant. José en Philip hebben hun ‘Brochette Heraklès’ (€15,60) al bijna op. Eric is halverwege zijn ‘Lamsbrochette’ (€13,90). Ik zit nog geen 30 seconden en mijn ‘Traditionele meze’ (€9,30) arriveert al. Op een bord liggen een paar gefrituurde calmares, één grote gegrilde gamba, een stuk feta, een hoopje tzatziki (yoghurt met komkommer) en taramasalade (viskuitsalade), één dolmadakia (wijnbladeren gevuld met gehakt en rijst) en een horiatiki salade (Griekse salade bestaande uit tomaten, sla, feta kaas en olijven). Ik vind het lekker. Ik houd mijn horiatiki salade tot op het einde omdat het altijd aangenaam is om met een frisse salade te eindigen. Dan gebeurt het. Ik smaak iets dat ik nog nooit heb gesmaakt. Het doet mij denken aan de lucht die in een café hangt, alleen duizendmaal versterkt. Ik weet niet wat ik smaak en bijt nog eens. Dan spuw ik het, tot verbijstering van mijn tafelgenoten, uit op mijn bord. Er ligt iets raars op mijn bord. Ik kan het niet identificeren, maar als ik eraan ruik, weet ik het zeker. Het is een sigarettenfilter. Het papier is er echter afgeweekt. Ik ben quasi in shock. Ik maak hier de aflevering met de blauwe pleister in het eten van de serie ‘Chef’ met de Engelse komiek Lenny Henry in levenden lijve mee. Neen, het is nog erger. Het is een sigarettenfilter en ik heb erop gekauwd. Niemand gelooft mij tot ze er zelf aan geroken hebben. De ober wordt erbij geroepen. Ondertussen begin ik te kokhalzen. Er wordt mij een glas water gebracht waarmee ik mijn mond spoel. Mijn smaakpapillen zijn helemaal om zeep. Ik heb nooit gerookt, maar nu kan ik mij pas echt voorstellen hoe walgelijk dat moet zijn. Ik krijg die smaak maar niet weg. Ik begin mijn tong af te vegen met mijn servet. Al de hypothesen hoe dit is kunnen gebeuren en de excuses die erop volgen, doen er niet toe. Dit is onvergeeflijk. Laat wat mij betreft het Federaal Voedselagentschap maar komen om de boel te verzegelen. Het is niet meer dan de logica zelf dat ik niet moet betalen en dat wij ook de wijn en de koffie krijgen aangeboden. Onderweg naar huis eet ik een volledig doosje Frisk muntjes op, maar toch zit die rooksmaak nog steeds op mijn tong, in mijn mond, keel en slokdarm. Ik ben net thuis als ik moet overgeven. Dat doet deugd, maar die vreselijke asbaksmaak zal nog 3 dagen in mijn slokdarm blijven...

Mixed feelings about the restaurant. On the one hand, the food is good (nothing wow, typical Greek dishes when you're not in Greece). The atmosphere however...let's just say that you will not feel your mood lifted at all after dining there - there is barely any music in the background... People are mostly eating in silence... The table service we got was bad - the waiter was below average I'd say... So would I recommend it?...

jusqu'à présent toujours très contente de ce restaurant (bien que les plats soient très copieux au point que prendre une entrée et un plat est difficile), cliente de plats à emporter aussi, j'ai profondément regretté la réaction, tellement inattendue, du garçon que je n'ai pas pu réagir au moment même. Une bêtise de sa part qui vient gâcher un très agréable repas. J'avais déjà mangé trop, je ne prends donc pas de dessert. Mon compagnon prend une liqueur.Au moment de l'addition (100 euros dont 5 de pourboire) le garçon demande à mon compagnon "ce qu'il désire pour la maison " et me lance "et pour madame ce ne sera rien bien sûr" . J'étais tellement estomaquée que je n'ai pas réagi. J'ai donc regardé mon compagnon siroter sa seconde liqueur; je me suis sentie exclue. pas pour le fond de "liqueur" servi en "cadeau de la maison" mais pour le geste, l'affirmation ... Effet comique? Je ne l'ai vraiment pas ressenti comme tel. Goujaterie involontaire, certainement. Dommage. J'aimais bien ce restaurant .. Il faudra longtemps pour que j'y retourne, trop vexée de l'attitude de ce serveur, si j'y...