READ THIS BEFORE GOING
We were hungry. The kind that would make u eat the most mediocre food and think it was amazing. Well, this dinner wasn’t. The (owner?) woman helped us chose the wine: which u want? Red white or rose? (Aka the explanation of the kinds they serve), this should have been the first clue to leave, but we were H. U. N. G. R. Y. The house white is simply an acidic horror which I found so hard to drink, but insisted- wrongfully. The food: good greek salad. Unsalted sad fried courgette and for the Seafood platter, well, frozen, reheated, chewy shrimps and The oldest octopus fished from the dirtiest corner of the sea- of course grilled to be the hardest rubber, in case you needed to erase some happy memories.
We explained the octopus was inedible, but she just prepared it same again only doused in oil to mask the chewiness, she didn’t fool us. It was bad.
We were forced to pay even though we explained it wasn’t edible for humans, she was so very rude, and i am not used to the kindest servers, but if u want to save yourself from disappointment,...
Read moreΤο φαγητό συνηθισμένο, καμία πρωτοτυπία και οι τιμές τσιμπημένες ανάλογα με τα πόσα άτομα είστε. Τα λάθη φυσικά μόνον υπέρ του καταστήματος. Αν μάλιστα ανακαλύψετε το λάθος, το μαγαζί κερνάει λουκουμάκια. Έτσι και όταν η παρέα μας από έξι άτομα, ανακάλυψε "λάθος" κατέφθασαν τα λουκουμάκια της εξιλέωσης. Αυτά βέβαια είναι αρκετά συνηθισμένα στα ταβερνεία, το ασύνηθες είναι ότι δεν περίμενα να συμβεί σε μας, που είμαστε τακτικοί θαμώνες (2-3 φορές την εβδομάδα εδώ και 9 χρόνια) και μάλιστα είχαμε φέρει και την παρέα μας, άλλα δύο ζευγάρια. Το καλύτερο όμως σας το φυλάω για το τέλος. Γύρω στις 22.00 κατέφθασε μια παρέα 7 ατόμων (22-25 ετών), άπαντες στο τσακιρ κέφι και με μπουκάλια ούζα που είχαν φέρει απ' έξω. Το παρεάκι λοιπόν στο διπλανό τραπέζι, μετά από λίγο άρχισε συμπεριφορές σκυλάδικου, ανοίξαν τα κινητά τους και χόρευαν σαν πιθίκια πάνω στα τραπέζια τις αηδίες που άκουγαν, ούρλιαζαν και γελούσαν χαχανίζοντας και γενικά έβγαζαν ψυχή λες και δεν υπήρχε επόμενη μέρα. Εννοείται ότι στην δική μας παρέα αυτόματα διεκόπη κάθε επικοινωνία αφού δεν ακουγόμασταν πια μεταξύ μας. Δώσαμε τόπο στην οργή και μετακινηθήκαμε στο πιο μακρινό τραπέζι από το παρεάκι που στο μεταξύ είχε περιπέσει σε άγρια μέθη. Φυσικά δεν άλλαξε τίποτα αφού κάνοντας την απόσταση από ένα μέτρο, πέντε μέτρα, δεν περιορίζεις τα ντεσιμπέλ. Διαμαρτυρηθήκαμε αρχικά στον εκ των ιδιοκτητών Γιώργο και μετά στον Μάριο, που μας έγραψαν κανονικά, στην συνέχεια στον σερβιτόρο ο οποίος όχι μόνο μας αγνόησε, αλλά τους πήγε και άλλα καραφάκια ούζο. Έτσι αναγκάστηκα να σηκωθώ και να βρώ τον τρίτο ιδιοκτήτη, τον Δημήτρη, που είχε εγκατασταθεί στο εσωτερικό του μαγαζιού, σαν Βούδας και απολάμβανε το σκηνικό. "Θα κάνεις κάτι Δημήτρη" ρώτησα έξαλλος. "Έλα μωρέ, γενέθλια έχουν". "Ναι αλλά εμείς τι χρωστάμε". Δεν απάντησε ο Βούδας, αλλά με κοίταξε με ένα βλέμμα όπου διάβασα "λεφτά εσείς, λεφτά κι αυτοί". Έτσι όταν είπαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να ζητήσουμε λίγη ησυχία, το παρεάκι άρχισε να μας πετάει ποτηράκια με ούζο και να μας βρίζει. Οπότε τα μαζέψαμε και φύγαμε, γιατί το σκηνικό μύριζε αίμα. Έτσι, μετά από 9 χρόνια θαμώνες, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ στο Λιμανάκι - Πέντε αδέλφια. Μακριά κι εσείς, γιατί μπορεί να πέσετε σε τίποτα γενέθλια αξέστων κάφρων και πάλι οι ιδιοκτήτες να μην παίρνουν θέση και πάλι να σας έρθουν τίποτα ποτήρια από απέναντι. Και τελικά όχι, και τα φαγητά τους είναι αίσχος, αφού οι λαπάδες άνθρωποι είναι αδύνατον να δημιουργήσουν κάτι καλό...
Read moreHands down, the worst dining experience we had during our 10 day holiday in Greece. The food was absolutely tasteless, the calamari was stale, the staff was extremely unfriendly and the service took forever. They didn't even want to come to take our order.
I hope it's not true but I suspect our brown skin was 1 of the reasons for being completely ignored because they had a restaurant full of caucasians who seemed to be having a decent time.
Anyway, my family & I would definitely not...
Read more