در سال‌های گذشته غذایی به نام اکبرجوجه در منوی غذایی آشپزی ایرانی وجود نداشت اما در سال ۱۳۳۰ در یکی از قهوه‌خانه‌های بین راهی گلوگاه این غذا ابداع شد.

قصه به وجود آمدن اکبرجوجه بدین شرح است که در سال ۱۳۲۳ در گلوگاه، جوانی با جثه نحیف و لاغر به نام «علی‌اکبر کلبادی‌نژاد»، به همراه همسرش «صنمبر عظیمی» در مکانی اجاره‌ای در گلوگاه که کنار جاده بین‌شهری بود، قهوه‌خانه‌ای برپا کردند.

آنها برای کسب در آمد در این قهوه خانه با کم‌ترین امکانات مشغول پختن صبحانه و غذای بین راهی بودند، صبحانه‌ای که شامل چای، پنیر محلی، کره گوسفندی، تخم‌مرغ محلی، املت و نان‌های خوشمزه و معروف به کمبه می شد.

قرار گرفتن قهوه‌خانه در مسیر جاده مشهد از یک سو و از سوی دیگر کیفیت و کمیت عالی و قیمت منصفانه غذاهای اکبر، دلیلی بود برای اینکه رانندگان کامیون و اتوبوس، ناهار را در این قهوه‌خانه میل کنند.

حاج اکبر و خانمش به دلیل استقبال مشتریان، شروع به پخت غذاهایی از قبیل چلو جوجه و چلو تخم‌مرغ کردند.

معروف‌ترین غذایی که در این قهوه‌خانه عرضه می‌شد، چلوجوجه مخصوص رانندگان بود و بقیه غذاها برای افرادی با درآمد کم و شاگرد شوفرها بود اما مقدار عرضه‌ی غذا به حدی بود که کارگران را به راحتی سیر می‌کرد.

اکبرجوجه، جوجه‌هایی بود که بعد از یک روز در آب و لیمو خواباندن با روغن سرخ می‌شد و به همراه برنج زعفرانی و مقدار زیادی رب انار شیرین در اختیار مشتری قرار می‌گرفت.