Cité de la Musique — Attraction in Paris

It is an absolutely fascinating place for those who love music. I have been here once and remained very impressed. It is also a very interesting place for children, because of the Children's Philharmonie. There are a lot of other very interesting objectives which you can visit here.

From the official description of the place, I selected the following:

"The Cité de la Musique ("City of Music"), also known as Philharmonie 2, is a group of institutions dedicated to music and situated in the Parc de la Villette, 19th arrondissement of Paris, France. It was designed with the nearby Conservatoire de Paris (CNSMDP) by the architect Christian de Portzamparc and opened in 1995. Part of François Mitterrand's Grands Projets, the Cité de la Musique reinvented La Villette – the former slaughterhouse district.

It consists of an amphitheater, a concert hall that can accommodate an audience of 800–1,000, a music museum containing an important collection of music instruments from different cultural traditions, dating mainly from the fifteenth- to twentieth-century, a music library, exhibition halls and workshops. The Cité de la Musique, as an EPIC, was also entrusted by the State with the management of the Salle Pleyel, which reopened on September 13, 2006, after major renovations. In 2015, it was renamed Philharmonie 2 as part of the Philharmonie de Paris when a larger symphony hall was built by Jean Nouvel and named...

Be careful about the locker at the entrance of the museum!!! Especially when you have your violin. It has very sharp hinge inside which damaged my bam case so badly, even though the length of a violin case actually fits in the locker perfectly, the hinge is huge and intruding and sharp that would "bite" into your case the moment you try to close the door. And to the lady who's working there: if you feel any resistance when closing the door, please double check and don't push it. I barely had any mood to see the exhibitions upstairs. The more I see other delicate instruments, the more grief I feel about my own. The staff in the museum all did great job, it's just that I don't have a mood to appreciate the music anymore because my violin is like my life, c'est ma vie, and now even the best case I can get to protect it got damaged, ironically, at the museum of music. I felt absent all the time in the museum and I couldn't help it. Who would imagine a museum of music would be a drastic tragedy place...

Ik was niet helemaal tevreden over de zaal, de faciliteiten en routebeschrijving. Het was mijn eerste bezoek aan de grote zaal.

Om met het laatste te beginnen: google maps stuurde mij via de achterkant waar ik naar een hoge doodlopende wand werd geleid (de weg die ik moest nemen lag zeker 5 neter hoger). Ik moest dus om het gebouw heen om naar binnen te kunnen. Ik vond dat geen prettige situatie. Het lijkt me dat meerderen dat hebben ervaren, dus dat had wel even in google maps kunnen worden aangepast.

Het complex is vrij groot en had moeite om direct te begrijpen waar de ingang was voor de zaal waar ik heen moest. Ook dat vind ik een minpunt. De routeindicatie was volledig onduidelijk.

Vervolgens waren er op verdieping 4 geen toiletten, dus ik moest twee trappen naar beneden en weer een stuk lopen om die te bereiken. Dat is onhandig in een groot gebouw met een grote mensenstroom: dan wil je snel de toiletten kunnen bereiken.

De wegbewijzering naar de bar was vaag en onduidelijk. Op het eerste bord wat ik tegenkwam stond dat de bar rechtdoor was. Op het tweede bord dat ik tegenkwam stond er niks meer over een bar. Dat zorgt voor verwarring. Want dan denk je: 'heb ik een bord gemist?' Het bleek dat ik gewoon door moest lopen.

De capaciteit van de bar was veel te klein voor de lange rij. Heb daardoor zelf niks besteld. De bel ging vervolgens al heel snel. Ik weet zeker dat veel mensen niks hebben kunnen bestellen of in alle haast hun drankje snel moesten opdrinken. Dat draagt niet bij aan een een relaxte concertervaring. Dan helpt het zoeken naar een toilet ook niet.

Het allervervelendste vond ik dat ik op de voorste rij van de eerste rang pal tegen een ijzeren buis van de tribune zat aan te kijken. Die blokkeerde het zicht op de piano voor de helft. Echt onbegrijpelijk!!! Hoe is het mogelijk? Ik betaal niet voor niets een premium bedrag voor een eersterangs kaartje, en dan nog wordt mijn zicht belemmerd door iets wat daar niet had moeten zijn. Een domme fout van de architect en van het bestuur van de Philharmonie. Zoiets is gewoon zo achterlijk dat je erover nadenkt.

Het concert was geweldig, maar er werd veel in gehoest. Een mededeling om stil te zijn werd bij aanvang niet gedaan. Er werd enkel iets gezegd over het uitzetten van de telefoons.

Al met al vond ik het een teleurstelling. In het Concertgebouw van Amsterdam is het...