ΑΝΙΜΑ - Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής — Attraction in Municipality of Kallithea

THANKS a lot to the very professional and experienced ANIMA wildlife rescue team for the very quick, necessary help and the important special food advise for "our' red rumped swallow we rescued.

The transfer of the bird to ANIMA via night bus from Corfu island to Athens went very well and the swallow got picked up in time from ANIMA there. I was first a bit worried, if the bus transfer is going well, but everyone involved, also the bus station, had already experience with transporting animals to ANIMA. Thank you also for the possibility of your feedback on the bird after arriving via phone. 🙏 Always easy & straight communication via WhatsApp. 👍

Congratulation also to your 20years anniversary in helping the animals & rescuing and saving the wildlife.👏🫶 I am very happy for the bird now and it's so good to know, that you are here and feeling very confident, also for my "maybe" future rescues. 😉 I can not thank you enough, and I wish we will see us once as volounteer. ❤️😍

🐦‍⬛🪺🦊🦝🐰🐭🐹🦌🐐🦅🦉🦜🦤🐾🐾🐦🦇🦦🦔🦅🦨🐿️🐍🐢

I really can recommend ANIMA wildlife rescue, you are very professional and amazing!

5stars on a review are definitely not...

Όταν πληρώνεις για να σου παρασχεθούν υπηρεσίες φυσικά και οι απαιτήσεις σου είναι λογικό να περιλαμβάνουν και την συμπεριφορά αυτού που σου τις παρέχει. Στον εθελοντισμό δεν ισχύει αυτό. Ο εθελοντής επιτελεί έργο σε μία κοινωνία, με προσωπικό, επιστημονικό, επαγγελματικό, οικογενειακό κόστος. Όποιος δεν έχει κάνει εθελοντισμό σε παραγωγική ιδίως ηλικία, από αυτόν που γίνεται εις βάρος του προσωπικού σου χρόνου, της ηρεμίας και σίγουρα της ανεμελιάς σου, δεν ξέρει το μέγεθος αυτού του κόστους. Οι περισσότεροι εθελοντές δεν θα ήθελαν να είναι εθελοντές. Το κάνουν γιατί συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μία ανάγκη για βοήθεια σε όσους (ανθρώπους, ζώα, περιβάλλον) είναι συνήθως στο έλεος αυτής, την οποία επειδή μπορούν να παράσχουν, νιώθουν την ευθύνη να το κάνουν. Χωρίς να τους υποχρεώνει κανείς, νιώθουν αυτό το αίσθημα της ευθύνης τόσο έντονο συνήθως γιατί έχουν έντονη ενσυναίσθηση, μπορούν δηλαδή να μπουν στα παπούτσια αυτού που βρίσκεται σε ανάγκη και να συγκρίνουν - σε απόλυτη τιμή - την σπουδαιότητα της παροχής σε αυτόν της βοήθειας που χρειάζεται και την σπουδαιότητα να ασχοληθούν με κάτι πιο ευχάριστο καλύπτοντας κάποια δική τους ανάγκη. Και η πλάστιγγα γέρνει σε αυτόν που βρίσκεται σε ανάγκη. Και βοηθάνε, με κόστος που πληρώνουν από την τσέπη τους. Και όσο η βοήθεια μελανώνει τόσο μεγαλώνει το κόστος που πληρώνει ο εθελοντής για να την παράσχει. Και να σκεφτούμε ότι παρά την επένδυση αυτή του εθελοντή, πολλές φορές η βοήθειά του δεν έχει αποτέλεσμα. Για παράδειγμα το ζώο που με τόση αφοσίωση φρόντισε, δεν τα κατάφερε. Αυτό δημιουργεί στον εθελοντή μεγαλύτερη πίεση και στεναχώρια, παρά το σημαντικό έργο που γνωρίζει ότι επιτελεί. Άλλοι αντιδρούν καλύτερα και άλλοι χειρότερα σε αυτήν την πίεση. Φυσικά και ο (καλός ή κακός) τρόπος χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο. Στον εθελοντισμό όμως νομίζω το πιο σημαντικό είναι το δια ταύτα. Το αν αυτός ο ενδεχομένως κακότροπος εθελοντής είναι αυτός που στο τέλος, παρά το βάρος στους ώμους, θα κάνει την τόσο σημαντική δουλειά. Χωρίς να είναι υποχρεωμένος. Σήμερα ξημερώματα μπήκε στο μπάνιο μας ένα μωρό νυχτερίδα (νυχτονόμος μου είπαν!). Τους επισκεφτήκαμε στις 9 το πρωί με τα 3 μου παιδάκια που αγωνιούσαν για την τύχη του μικρού βαμπίρ, ενώ ήδη από τις 7.30 μου είχαν δώσει οδηγίες. Μία όμορφη ευγενική εθελόντρια πήρε το βάρος από τους ώμους μας και το προσέθεσε στο δικό της, ενώ άλλοι δύο όμορφοι άνθρωποι φρόντιζαν ζώα σε μία τρεχάλα να προλάβουν. Χωρίς να μας ζητήσουν χρήματα ή οτιδήποτε άλλο (καλό είναι να κάνετε δωρεά τουλάχιστον όσοι έχετε ωφεληθεί από την δράστη τους και αν θέλει κάποιος να στείλει ένα ζώο στις εγκαταστάσεις τους λ.χ. με ταξί, ας το πληρώσει ο ίδιος είναι παράλογο να περιμένουμε να έρθουν delivery). Οκ, ο άνθρωπος ο οποίος μου έδινε ξημερώματα Κυριακής οδηγίες μέσω βαημπερ ήταν λίγο απότομος, αλλά μου απάντησε ξημερώματα Κυριακής και οι οδηγίες του ήταν σωστές. Μάλλον δεν θα τον έκανα φίλο αλλά δεν ήταν ποτέ αυτό το ζήτημα. Ας βαθμολογούμε την οργάνωση και το έργο της. Αν κάνουν σωστά την δουλειά τους, δηλαδή την προστασία των άγριων ζώων. Αν όποιος πήγε στις εγκαταστάσεις τους είδε βρωμιά, ελλείψεις, κάποια κακή ή και εντιεπιστημονική συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Αυτό έχει σημασία όταν κάποιος διαβάζει για αυτούς, το αν είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να περιθάλψουν ΔΩΡΕΑΝ ένα άγριο ζώο, όχι αν οι τρόποι τους είναι οι ενδεδειγμένοι, τους οποίους είναι εύλογο να σχολιάσει κάποιος στο κείμενό του αλλά όχι να επηρεάσουν και την...

Επιθετικοί προς ανθρώπους και ζώα. Απαράδεκτοι. Η απάντηση σας αποδεικνύει περίτρανα τη διαπίστωση για την επιθετικότητα σας απέναντι σε μένα και στο περιστεράκι αφού γράφετε ότι η παρουσία μου ήταν θλιβερή, δηλαδή τι εννοείτε; Ακούστε λοιπόν: Βρήκα ένα περιστεράκι πριν δύο μήνες μωρό με σπασμένο φτερό τυφλό από το ένα μάτι με δυο όγκους στο κεφάλι, το οποίο πήρα στο σπίτι μου το μεγάλωσα το φρόντισα, του αφαιρέσαμε τους όγκους, φτιάξαμε το φτερό του και όταν έφτασε σε ένα στάδιο που με λίγη βοήθεια ακόμα από κάποιους που'' θεωρούνται ειδικοί " το πουλάκι θα μπορούσε να ζήσει στη φύση. Είναι πολύ εξοικιωμένο με τους ανθρώπους και μπορεί να πετάξει και να καθίσει στα χέρια η στον ώμο οποιοδήποτε ανθρώπου ,στον δικό μου ,στου κτηνίατρου, σε κάποιον που μόλις γνώρισε. Είχα τηλεφωνήσει στο ΑΝΙΜΑ και μίλησα με μία κυρία όπου της περιέγραψα τη κατάσταση και της εξήγησα ότι έχω ανίατη πάθηση και ότι φεύγω για νοσηλεία πολύ συχνά στο Λονδίνο και αυτος είναι ο λόγος που δε μπορώ να το κρατήσω στο σπίτι, διότι δε θα μπορεί κανένας να το φροντίσει όταν απουσιάζω εγώ. Ζήτησα εάν γίνεται να με βοηθήσουν κρατώντας το όσο απουσιάζω και επιστρέφοντας να το παίρνω στο σπίτι. Η απάντηση ήταν : Να το φέρετε αλλά δε θα μπορείτε ούτε να το βλέπετε ούτε να το ξαναπάρετε πίσω . Μετά από μερικές ημέρες πήγα στο ΑΝΙΜΑ με το περιστεράκι να είναι πιασμένο με τα ποδαράκια του από τα χέρια μου και καθώς μπήκα μέσα, χωρίς εξήγηση, χωρίς συζήτηση πολιτισμένη η ενδιαφέρον για την ιστορία του Περιστερίου μια κυρία το αρπάζει από τα χέρια μου σαν να ήταν σκουπίδι με το κεφάλι του να έχει κολλήσει στην ουρά του και το πέταξε κυριολεκτικά μέσα σε ένα χαρτόκουτα το οποίο έκλεισε στη συνέχεια έτσι όπως κλείσουμε ένα εμπόρευμα, ένα βάζο η οτιδήποτε άψυχο. Όταν το είδα αυτό της είπα : Μη... σας παρακαλώ είναι πολύ φιλικό δεν υπάρχει λόγος να του φέρεστε ⁸έτσι. Τότε εμφανίστηκε μία μεσήλικη γυναίκα η οποία άρχισε την επίθεση φωνάζοντας με υστερία και μου είπε τα παρακάτω στον ενικό πάντα: Αφού το λυπάσαι γιατί δε το παίρνεις στο σπίτι σου ,εγώ θα του κάνω ευθανασία να το ξέρεις και άρπαξε το κουτί με το περιστεράκι και το πέταξε πάνω μού και μου φώναζε πάρτο,πάρτο. Βρέθηκα σε μία πρωτοφανή κατάσταση και σε πολλή δύσκολη θέση ,τρομαγμένη και μη ξέροντας τι να κάνω. Αυτό που μπόρεσα να της πω ήταν πως ,οχι κρατήστε το εσείς και έφυγα με μια στεναχώρια απερίγραπτη. Αυτά έχω να πω εγώ η θλιβερή όπως με αποκαλείτε στην απάντηση σας και σας ευχαριστώ γιατί είναι η απόλυτη απόδειξη της επιθετικότητας και του χαμηλού μορφωτικού και κοινωνικού σας επιπέδου και εάν δε σας αρέσουν όλα αυτά που γράφω, κάντε μου ευθανασία όπως με απειλήσατε ότι θα κάνετε στο περιστεράκι. Εσείς αγαπάτε τα ζώα; Αγαπήστε πρώτα τους αξιολύπητους εαυτούς σας και...