Former U.S. Embassy — Attraction in Tehran

FORMER U.S. EMBASSY

سفارت سابق آمریکا |

Iran طهران

The former U.S. Embassy in Tehran, Iran is now a museum called the "U.S. Den of Espionage Museum". The embassy was seized by students on November 4, 1979 to protest the Carter administration's decision to allow the former shah to receive medical treatment in the United States. The students held 52 Americans hostage for 444 days, and the Iranian Revolution in 1979 severed diplomatic relations between the two countries. The embassy was off-limits to visitors for almost 40 years, but is now open to visitors with tickets. The museum features many computers and typewriters from the 1970s, as well as devices and instruments used for surveillance and spying. There are also newspaper clippings about the hostage crisis, the overthrow of Shah, and Ayatollah Ali Khomeini's return from France. The museum's hallways branch into many rooms, and the tables are still in the same positions they were in the 1970s. Outside the museum, there is a bronze model of the Statue of Liberty on one side and a statue of one of the hostages on the other. The anniversary of the embassy takeover is commemorated every year in Tehran with a parade, speeches, and burning in effigy of...

I recently had the opportunity to visit the Museum of the Former US Embassy in Tehran, and I wanted to share my experience. Firstly, I was pleasantly surprised by the affordable price of admission, which was only 100,000 Iranian rials (approximately 2 US dollars). It's great to see that Iran has opened up this historic place for people to come and explore.

The museum houses a collection of equipment and artifacts from the former US embassy, some of which you can see in my photos. While the museum itself is not very large, it offers a comprehensive glimpse into the history of the embassy. You can easily explore everything within 30 minutes or even less.

One thing I appreciated about the museum is that they have English texts available for those who can't read Farsi. This makes it accessible and enjoyable for a wider range of visitors. It's a thoughtful gesture that enhances the overall experience.

In conclusion, I would recommend visiting the Museum of the Former US Embassy in Tehran at least once. It's a unique opportunity to witness a significant piece of history. I would like to express my gratitude to the museum management for opening this place to...

در دل خیابان طالقانی تهران، ساختمانی قرار دارد که روزگاری سفارت ایالات متحده آمریکا بود؛ جایی که دیگر تنها یک ساختمان نیست، بلکه روایتی‌ست از تاریخ، ایستادگی، استقلال‌طلبی، و انتخاب آگاهانه‌ یک ملت برای عزت. اما آنچه این مکان را بیش از همه ارزشمند می‌کند، نه دیوارهای آجری و پنجره‌های بسته، بلکه داستانی‌ست که از میان خاکستر استعمار، به صدای صلح و آگاهی تبدیل شد. اینجا، سفارت پیشین آمریکا نیست؛ اینجا یک سند زنده از انتخاب ملتی‌ست که گفت: ما جنگ نمی‌خواهیم، اما تسلیم هم نخواهیم شد.

وقتی سفارت، مرکز عملیات شد دهه‌ها پیش، این ساختمان ظاهرش سفارت بود، اما عملکردش چیزی فراتر از روابط دیپلماتیک ساده بود. بر اساس اسناد به‌جای‌مانده از "لانه جاسوسی"، این محل در عمل به مرکز برنامه‌ریزی، کنترل و نفوذ در ساختار سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی ایران تبدیل شده بود.

ملت ایران که خسته از کودتاهای طراحی‌شده، تحقیرهای تاریخی و حضور سنگین قدرت‌های بیگانه بود، در سال ۱۳۵۸ تصمیم گرفت پرده از این نمایش بردارد. دانشجویان پیرو خط امام با تصرف این سفارت، نه به‌دنبال خشونت، بلکه به‌دنبال حقیقت بودند. این اقدام برای برخی در دنیا شوک‌آور بود، اما برای مردم ایران، آغاز بیداری و بازپس‌گیری عزت ملی بود.

از تسخیر تا تبدیل به نماد سفارت پیشین آمریکا در سال‌های پس از انقلاب، به یک موزه زنده تبدیل شد. دیوارهایش پر شد از نقاشی‌ها و شعارهایی که نه نشانه‌ی نفرت، بلکه فریادی برای استقلال و عدالت بودند. مردم، دانش‌آموزان، توریست‌ها، پژوهشگران و حتی خبرنگاران بین‌المللی از این فضا بازدید کردند تا با چشم خود ببینند که چگونه یک ملت، بدون حمله به هیچ کشوری، بدون اشغال سرزمین دیگر، فقط با یک حرکت نمادین، استقلالش را بازتعریف کرد.

در روزگاری که "قدرت" با اسلحه معنا می‌شد، ایران گفت: قدرت یعنی ایستادن پشت اصول. یعنی مردم‌سالاری، یعنی کنار گذاشتن وابستگی، یعنی بله نگفتن به دستورات سفارتی که منافع خودش را بر منافع یک ملت ترجیح می‌داد.

صلح از جنس بیداری جای تعجب نیست که دشمنان این ملت، هر حرکت استقلال‌طلبانه را تندروی بنامند. اما ایران، با تمام فراز و نشیب‌ها، نشان داد که مسیرش جنگ‌طلبی نیست. اتفاقاً همین حرکت در برابر دخالت خارجی، راه صلح را باز کرد؛ صلحی واقعی، نه صلحی تحمیلی.

ملت ایران یاد گرفت که امنیت پایدار، فقط با سلاح تأمین نمی‌شود؛ با آگاهی، با شناخت گذشته، و با خودباوری ساخته می‌شود. امروز، سفارت پیشین آمریکا، پیامش نه خشم، بلکه هشدار آرامی به نسل‌هاست: تا زمانی که وابستگی را بپذیری، استقلال نخواهی داشت؛ و تا زمانی که خودت را باور نکنی، صلحی هم در کار نخواهد بود.

درس‌هایی برای نسل امروز نسل جوان امروز، اگر از کنار این ساختمان رد می‌شود، باید بداند که آن‌چه در گذشته رخ داد، نه از سر کینه، که از سر آگاهی بود. انتخاب مسیر عزت، همیشه سخت‌تر از مسیر تسلیم است. اما ملت ایران نشان داد که می‌شود در برابر فشار، تحریم، تهدید و تحقیر ایستاد و همچنان زبان صلح داشت.

دیوارهای این سفارت، دیگر محل نفوذ نیستند، بلکه تابلوی بزرگی هستند از تاریخ غیرتمندی مردمی که گفتند: "ما دشمن کسی نیستیم، اما دیگر ابزار دست کسی هم نخواهیم بود."

جمع‌بندی: صلح با عزت، نه با ذلت سفارت پیشین آمریکا، برای ایران، یک نقطه عطف تاریخی بود. امروز، به‌جای آن‌که نماد تقابل باشد، می‌تواند نماد گفت‌وگو از موضع استقلال باشد. ما به دنیا نشان دادیم که می‌شود با ملت‌ها دوست بود، اما زیر سلطه دولت‌ها نرفت. می‌شود صلح‌طلب بود، اما واداده نبود.

و این، هنر ایران است: کشوری که هم حافظ تمدن است، هم مدافع کرامت، و هم میزبان صلح. اما صلحی که از آگاهی...