Rosides — Restaurant in Municipality of Kallithea

We had one of the most delicious, mama-made souvlaki experiences we've ever had in Athens. The pirozhki were also amazing—especially the meat one, while the cheese version was uniquely tasty and had a slightly sweet twist.

The lovely lady making them was incredibly kind; she waited for us to finish our first round of souvlaki, then freshly prepared the second batch so we could enjoy them piping hot. That, to me, is impeccable attention to the customer.

This is an "eat-on-the-go" spot, so don’t expect tables or chairs—but that only adds to the charm. I’m so glad I had the chance to visit and experience this heartfelt, authentic place in Athens. Definitely one of the best homemade-style souvlaki spots, made with...

διάβασα για το μαγαζί και το είχα σημειωμένο. από τις κριτικές είχα καταλάβει ότι μιλάμε για ένα απλό μαγαζί, αλλά από κοντά ήταν μια έκπληξη γιατί σε καμία περίπτωση δε μοιάζει για σουβλατζιδικο. δε σταματάς για κανένα λόγο από μόνος σου. Ή πρωτη εικόνα μπαίνοντας εμοιαζε με μαγαζί που μόλις ειχε κλείσει (σαν να μην ειχε φωτιά η ψησταριά και χωρίς πολλά σουβλάκια πανω. Επισης ειναι πολύ μικρό μέρος και για πελάτες και για τα άτομα που δουλεύουν (τα οποία λογικά είναι και οι ιδιοκτήτες). είδα κάποιες πλαστικές καρέκλες έξω που υποθέτω είναι για όποιον θέλει να φάει τα σουβλάκια στο πεζοδρόμιο. Άρα μιλάμε για ένα take away μαγαζί κατά κύριο λόγο. Ο κατάλογος είναι λιτός κι απέριττος. Έχει 5 πράγματα: 3 είδη πιροσκί (τυρί, κιμά, πατάτα) από 2,30 ευρώ έκαστο και σουβλάκι με καλαμάκι χοιρινό ή μπιφτέκι από 2,80 έκαστο. τα πήρα όλα για να έχω άποψη. ξεκινάμε από τα πιροσκί: είναι νόστιμα και θα ιεραρχούσα απο το λιγότερο καλό οπως τα ανέφερα (κυρίως γιατί το αυτο με το τυρι έχει ζάχαρη ενω εγω το εχω συνδυάσει στο μυαλό μου αλμυρό - αλλά αυτο ειναι τελείως υποκειμενικο) με χάλασε βέβαια ότι δεν ήταν ζεστά (μάλλον κρύα θα τα έλεγες) επομένως θα προτιμούσα να τα είχα φάει μόλις τα ετοίμαζαν (την επόμενη φορά θα πάω νωριτερα). τα σουβλάκια είναι ότι πιο απλό έχω φάει. δεν έχει πατάτες, ούτε τζατζίκι. βάζει μόνο ντομάτα, κρεμμύδι, σάλτσα, αλάτι και πιπέρι (το οποίο είναι καυτερο). Η σάλτσα είναι άπαιχτη, νοστιμότατη και νομίζω κάνει τη διαφορά. επίσης το μπιφτέκι μου άρεσε πάρα πολύ σε σχέση με το καλαμάκι που για τα γούστα μου δεν ήταν πολύ μαλακό. Δε με πείραξαν καθολου στο στομαχι, οπως συμβαίνει με αλλα σουβλατζιδικα που κανουν βαριά σουβλάκια με μπαχαρικα κτλ. οι κυρίες ευγενέστατες, δεν είχε αρκετο κόσμο για να κρινω ποσο γρηγορες ειναι σε τετοιο σενάριο. Θα ξαναπάω σίγουρα μόνο για το μπιφτέκι. το προτείνω σε αυτούς που ψάχνουν κατι λιτό και πρέπει να έχουν κατά νου ότι θα αντικρύσουν μία οικογενειακή επιχείρηση με διαφορετική εικόνα σε σχέση με τα συμβατικά σουβλατζιδικα (ίσως σαν εικόνα σε πάει 3-4 δεκαετίες πίσω - οι πιο μεγάλοι θα με καταλαβουν) με πολύ περιορισμένο κατάλογο. για τους υπόλοιπους υπάρχουν και άλλες επιλογές...

Eίχα διαβάσει αρκετά γι'αυτό το μαγαζί και το είδα και στην εκπομπή του Σκαρμούτσου και μου μπήκε η ιδέα ότι θα έπρεπε να το επισκεφτώ αν και συνήθως η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως απογοητεύεσαι. Προσδοκίες μεγάλες λοιπόν και πάμε να δούμε τι συναντήσαμε. Ένα γωνιακό μαγαζί σκοτεινό σε ένα σκοτεινό στενάκι που δεν είχε ούτε μια επιγραφή. Απο την ουρά αρκετών ανθρώπων καταλάβαμε ότι μάλλον αυτό ήταν το σουβλατζίδικο γιατί αν θες να φάς πρέπει να παραλάβεις ο ίδιος καθώς δεν έχει ντελίβερι. Δυσκολευτήκαμε λίγο να παρκάρουμε και στηθήκαμε στην ουρά. Αναμονή γύρω στα 40 λεπτά και προσδοκίες ότι εδώ κάτι μοναδικό θα φάμε απόψε. Έφτασε η σειρά μας. Μπήκαμε στο μαγαζάκι που χωράνε μετά βίας 5 άτομα και παραγγείλαμε τυλιχτό με καλαμάκι χοιρινό καθώς δεν είχε μείνει τίποτα άλλο. Οι δύο κυρίες ευγενικές αλλά λίγο αργές θα έλεγα. Ισως βέβαια έφταιγε το ότι υπήρχαν 500 άτομα (εντάξει, όχι τόσα) στην ουρά και έψηναν τα κρέατα σε μιά ψησταρίτσα που χωρούσε πάνω........ 5 καλαμάκια. 2,80 το τυλιχτό, ακριβό θα έλεγα για τόσο μικρό, αλλά είπαμε, πάς για κάτι σπέσιαλ. Παρότι δεν είμαι φαν, δέχτηκα κι αυτή την σούπερ ντούπερ κόκκινη σαλτσούλα με την μυστική συνταγή. Το αποτέλεσμα λοιπόν. Πίτα σχεδόν καμένη, το χοιρινό τόσο ξεροψημένο και αφυδατωμένο που ευτυχώς έκατσε αυτή η σαλτσούλα πάνω του για να γλυστρίσει στον οισοφάγο, αλλιώς ακόμα σφηνωμένο θα ήταν. Η τρομερή και διάσημη σαλτσούλα ήταν......πουμαρό τελικά και έδινε μιά ενοχλητική μεταλλική γεύση ντοματίλας σε όλο το σουβλάκι. Για καυτερή βέβαια ούτε λόγος. Τελειώνοντας να πώ ότι σαν εμπειρία ήταν μάλλον αρνητική κι άλλη μιά φορά που επιβεβαιώνεται ότι όπου ακούς πολλά καλά λόγια και πολύ διαφήμιση, καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος...