Μπαίνεις μέσα και η μυρωδιά του ψημένου ψαριού σε καλωσορίζει αμέσως, αναμειγμένη με ελαφριά νοτάς σκόρδου και λεμονιού. Ο χώρος δεν προσποιείται – χωρίς ναυτικά διακοσμητικά ούτε μπλε-άσπρες ταπετσαρίες, αλλά με μια ζεστή, σπιτική ατμόσφαιρα. Οι τραπέζες με τις κλασικές τσόχες και τα απλά πιατάκια δείχνουν ότι εδώ το φαγητό είναι η βασική επιδίωξη.
Οι σερβιτόροι κινούνται με αυτοπεποίθηση, ξέρουν τι πουλάνε. "Σήμερα ο τσίπορας είναι εξαιρετικός", λέει ο ένας περνώντας, χωρίς να σε πιέσει. Αν διστάσεις, θα σου προτείνουν με ειλικρίνεια: "Η σαρδέλα είναι μικρή αλλά πεντανόστιμη, η μαριδάτα φτιάχτηκε σήμερα το πρωί". Δεν υπάρχει θεατρικό σέρβις, αλλά μια χαλαρή ευγένεια που θυμίζει παλιές ταβέρνες.
Το φρέσκο ψάρι στη σχάρα είναι η μεγάλη μπίζνα εδώ. Ο τσίπορας σερβίρεται ολόκληρος, με τραγανό δέρμα που κρύβει χυμώδες κρέας. Το μόνο μειονέκτημα; Μερικές φορές τα μεγαλύτερα ψάρια (σαν το λαβράκι) χρειάζονται περισσότερο προσοχή – μια φορά ήρθε λίγο ξερό. Αλλά οι μικρές σαρδέλες είναι πάντα τέλειες, με το ζουμερό κρέας τους να λιώνει στο στόμα.
Τα ορεκτικά κλέβουν την παράσταση. Οι μελιτζάνες τηγανιτές είναι χρυσοί και ελαφρές, το σκορδαλιά έχει την ιδανική ποσότητα σκόρδου – αρκετό για να το νιώσεις, όχι τόσο που να σε τσούξει. Και ο ταραμάς... Αχ, ο ταραμάς! Αλμυρός αλλά όχι υπερβολικά, με τόση λεμονιά που τον κάνει να τραγουδάει.
Οι παστές είναι σοβαρές, χωρίς επιθετικές εμπνεύσεις. Η κλασική μαριδάτα με ντοματάκι και κριθαράκι είναι η ασφαλής επιλογή – σπιτική, χύμα, νόστιμη. Αν θέλεις κάτι πιο τολμηρό, η σαγκανάκι με γαύρο έχει ένα ενδιαφέρον kick, αν και δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα.
Το μεγάλο ερώτημα: αξίζουν οι τιμές; Ένα πλήρες γεύμα με ορεκτικό, ψάρι και μπύρα σου βγαίνει γύρω στα 22-25€. Όχι φθηνό, αλλά δίκαιο για την ποιότητα. Δεν θα φύγεις στεναχωρημένος, αλλά ούτε και θα σκάσεις από τον ενθουσιασμό.
Εδώ δεν θα βρεις μισό φαγητό μισό θέαμα. Είναι ένας τόπος που σέβεται την παράδοση χωρίς να την ιδεολογεί. Ξέρεις ότι θα φας καλά, όχι ότι θα εκπλαγείς. Και μερικές φορές, αυτό ακριβώς χρειάζεσαι – μια ταβέρνα που δεν προσπαθεί να σου πουλήσει όνειρα, αλλά απλά ένα καλό,...
Read moreDuring our journey home after a delightful two weeks in Greece, we stumbled upon an exceptional restaurant. The service was truly outstanding, and the warm hospitality made our experience memorable. Notably, they even prepared a special dish for one of our children, despite it not being on the menu. The affordability of the meal was an added bonus. In summary, it was an unequivocally delightful dining experience—the best we've encountered...
Read moreΨαροταβέρνα θεωρητικά επιπέδου. Θεωρητικά. Όταν κάνουμε κριθαρότο φροντίζουμε να είναι κριθαροτο και όχι μανέστρα. Επίσης όταν βάζουμε γαρίδες στο κριθαροτο και τις πουλάμε για φρέσκες φροντίζουμε να είναι φρέσκες και όχι αποψυγμενες Ισπανίας ή Αργεντινής.... Επίσης να μάθετε στον "σεφ" ή μάγειρα ότι στο κεφάλι της γαρίδας είναι το στομάχι της και βρωμάει αν δεν την καθαρίσουμε. Όπως και το έντερο της ,.. αυτό το μαύρο πραγματακι που μαυρίζει σαν να είναι σπονδυλική στήλη. Λυπάμαι.... Επίσης ο τηγανητός μπακαλιάρος φροντίζουμε να μην έχει αρπάξει σε πολύ υψηλή θερμοκρασία και αλλάζουμε τα λάδια γιατί βρωμάνε και χαλάνε όλη την εικόνα ακόμη και αν το ψάρι είναι πραγματικά καλο. Και όταν για τον οποιοδήποτε λόγο επιστρέφεται ένα πιάτο που είναι αρπαγμενο ή και όχι (για να μην δυσαρεστήσουμε τον πελάτη εφόσον μας το γύρισε αφάγωτο με δυσαρέσκεια) δεν το χρεώνουμε, κανόνας. Τελευταίο και όχι τόσο σημαντικό όταν γράφουμε στον κατάλογο κόκα κόλα Ζερο και ο πελάτης παραγγέλνει κόκα κόλα Ζερο δεν του πάμε Πεπσι Μαχ γιατί αν μας πληρώσει με νόμισμα από Μονόπολη δεν θα έχει άδικο. Δεν είναι όλα ίδια...!! Αρκετά ψημένο το λαυράκι που δεν ήταν κακό, νόστιμη η σαλάτα πέλαγος και τα χόρτα όπως και το μπάτσο με μαρμελάδα.
Δεν θα το συνιστούσα ξανά λόγω συμπεριφοράς στην χρέωση του μπακαλιάρου. Πόσο...
Read more