Délifrance Heerlen — Restaurant in Heerlen

Het terras van Delifrance achter de Corio Heerlen, waar we eerder vaker kwamen, met name omdat ze daar zo’n ruime keus aan lekkere Smoothies serveerden. De zon scheen, wat kon er fout gaan? Op ons tafeltje stonden de bullen van de vorige gasten, twee enorme soepkommen, kennelijk van uiensoep of zo, want de gesmolten kaas hing rond de bovenranden gedrapeerd. De tafel lag vol brood- en soepresten en oude servetten, maar we waren al blij dat we een plekje op het volle terras veroverd hadden, het wachten was gewoon even op een ober. Dat wachten bleek dus wat langer te duren, want er kwam geen ober. Op het tafeltje naast ons was dat óók van toepassing: ook dat stond vol afwas, waar een dame geduldig naar zat te kijken. Ik wilde even op de menukaart kijken, maar ook die was er niet. Er stond in de menustandaard nu een bordje waarop te lezen was, dat je daar de QR-code kon scannen en dan via je mobiele telefoon bestellen. ‘Dat ging vlugger. Dat ging bovendien coronaproof. Dus veiliger.’ stond er op het bordje. Vooruitgang dus. Ik scande de code, worstelde me door het keuzemenu en eindigde met de bestelling van een koffie, een cappuccino, een stukje appeltaart en een stukje apfelstrudel. De telefoon had nog gevraagd of we er slagroom, vanillesaus of karamelsaus bij wilden. Bij mijn appeltaart wilde ik niets, bij de apfelstrudel uiteraard wél vanillesaus en slagroom omdat DIE voor mijn sjattepoemel was en die vindt dat dat zo hóórt en zégt alleen dat ie aan de lijn doet. Na vijf minuten kwam er een jongen met de koffie en cappuccino. Hij schoof zonder iets te zeggen de lege soepkommen aan de kant, zette de kopjes op tafel en vertrok. We riepen hem terug en wezen op de soepkommen. Hij mompelde iets als ‘dat ZIJN weer van die….’ Hij griste boos de kommen weg, zette die op een afwastafel en startte een conversatie met een collegaatje. Het was een heel interessant gesprek want hij keek verder niet op of rond en kon dus ook niet zien dat wij wenkten omdat het opruimen van de tafel met het meenemen van die vuile kommen was opgehouden en hij ons liet zitten met de smerige tafel en gebruikte servetten, waarop hij onze drankjes gezet had. Na een paar minuten ging ik naar het keuvelende tweetal en vroeg keurig ‘Mag ik een doekje om zelf onze tafel schoon te maken?’. Als door een wesp gestoken, gromde hij iets als ‘Dat doe IK wel’ en beende achter mij aan naar onze tafel en haalde giftig een nat doekje over de tafel, die nu redelijk kruimel- en spettervrij, maar wel zeiknat was. Kniesoor die erop let. Toen wij de koffie bijna op hadden, kwam een juffrouw met het gebak. Er zat, niet aangevinkte, vanillesaus bij de taart en idem mierzoete karamelsaus bij de strudel. Ik veronderstelde dat ik, digibeet als ik ben, iets fout zou hebben ingetoetst. Dit soort vooruitgang loopt fout bij ons. We aten braaf ons bordje leeg. We riepen de juffrouw om af te rekenen. Ik keek op mijn telefoon en verdomd: Daar stond de bestelling met uitdrukkelijk aangevinkt ‘zónder vanille- en karamelsaus’. Ik vroeg de juffrouw wat ik fout gedaan had. Zij keek even en zei. ‘Nee hoor, u hebt alles goed gedaan, ze hebben dat achter gewoon fout gelezen’. Wij waren dus niet de enigen, die moeite hadden met de vooruitgang. Ze vulde als geruststelling aan met ‘maar het kost u niets méér, u hebt dus gewoon iets extra’s gekregen’. Wij vroegen waarom er niet gewoon een menukaart stond en wij gewoon konden bestellen. Dat kon niet, ‘want de baas kwam uit de Randstad en dáár deden ze dat al allemaal zo’. Het argument overtuigde ons niet echt en wij vroegen om die menukaarten weer fijn terug te zetten voor bezoekers die NIET via de mobiel wilden bestellen. Dat konden ze niet doen, zei het meisje, ‘want dan zouden de mensen allemaal weer gewoon gaan bestellen. Stel je voor. Dan waren ze terug bij af. In de Randstad liep dat allemaal prima. Kwestie van wennen.’ Had de baas gezegd. Dat was dus vooruitgang. Wij besloten nooit meer naar dat terras te gaan. We hadden dus weer een argument minder om naar Heerlen te gaan. Maar ZIJ vonden het vooruitgang.

(als...

Update: Tried it again today. Nothing changed. Inattentive personnel who is busy talking to each other, making fun of the guests or whatever. Meanwhile everything is dirty, a lot to do, even for the untrained eye, but: Talking is more important for the staff.

Everything is dirty (menu cards, tables, floor), you wait a long time here for everything (while the Staff (5 People) is talking to each other behind the bar), even when it's empty. Cocktails are advertised, but not available cause "the staff member behind the bar is new and don't know, how to make them". Well, than don't advertise unavailable Cocktails 🙄. Service is extremely slow...

Op zich een gezellige tent, lijkt het. Op zaterdagen is het echter ongezellig druk. 10-15 minuten wachten op een kop koffie vind ik een beetje té veel van het goede. De broodjes waren goed, maar prijzig, en er waren minpunten: ❗Ik had ineens een stuk van een latexhandschoen tussen mijn tanden (afkomstig uit de keuken). Toen ik er iets van zei tegen de serveerster die na het eten kwam afruimen, reageerde die er nauwelijks op. ❗Ik wilde een GEWONE 7-Up/Sprite zonder kunstmatige zoetstoffen (behalve suiker). Helaas: die hadden ze niet. De ober (een jonge snotneus) was bijna beledigd toen ik dat vroeg. Nee, Sprite had tegenwoordig alleen de variant met kunstmatige zoetstof erin. Welke zoetstof dat was vertelde hij er niet bij. Ik weet dat dit gelogen is, want in Duitsland krijg je wél Sprite met gewone suiker, en als de klant ervoor betaalt, dan moet een horecagelegenheid zulke producten gewoon kunnen leveren! ❗De tafels (binnen) zijn niet fijn voor mensen met lange benen (je stoot om de haverklap je scheenbenen en het zit ongemakkelijk). ❗Aan het plafond hingen grote "kerststerren", ondanks dat het al april was. Maar ze hingen eigenlijk net te laag, want je moest bukken en rare manouvres maken om te kunnen gaan zitten zonder met je hoofd ertegenaan te stoten. ❗Na het eten had ik zin in een kop koffie. Dat duurde wel 25 minuten voordat ik die eindelijk in handen had. De manager (een oudere heer)aangeschoten na circa een kwartier gewacht te hebben, en natuurlijk zou hij die koffie wel regelen voor me. Dat duurde dus evengoed nóg eens 10 minuten.

💥Ergo: het was matig (!) leuk voor een keertje (de broodjes waren lekker, ondanks het stukje latexhandschoen), maar ik zal er géén tweede keer meer naartoe gaan! Als deze zaak wil blijven bestaan dan zullen ze stukken klantvriendelijker moeten worden. Als klant ben je gek, als je daar naartoe gaat op zaterdagen, want dán moet je er eigenlijk juist...